ОТВЕТИТЬ НА ВСЕ ВОПРОСЫ Как цели создания ООН согласуются с историческими фактами развития человечества? 2. Как слова отражают интеграционные процессы политического и экономического развития государств и регионов мира? 3. Как классификации международных организаций согласуются с причинами появления международных организаций?

Дөңгелек үстел жұмысына Нара ғылыми-зерттеу инс­титутының профессоры Са­дакацу Кунитаке, Жапонияның Қазақстандағы Төтенше жә­не өкілетті елшісі Итиро Кава­бата, Мәдениет және спорт минис­трлігінің жауапты хатшысы Қуатжан Уәлиев, Ұлттық музей директорының орынбасары, экспедиция жетекшісі, тарих ғылымының докторы, профессор Жәкен Таймағамбетов және осы салада қызмет етіп жүрген ғалымдар мен жетекші мамандар қатысты.

Бес жылдық «Paleo Silk Road» бағдарламасы аясындағы Ұлттық музей мен Тюбиген университетінің (Германия) бір­лескен халықаралық экс­педи­циясы бірінші жылғы жұмысын қорытындылады. Страфикацияланған палеолит ескерткіштерін іздеу бойын­ша жүргізілген Майбұлақ кейінгі палеолит тұрағы және Шығыс Қазақстан өңіріндегі қазба жұмыстарына Ұлттық музей ғалымдары, Германия, Ұлыбритания, АҚШ, Канада, Үндістан, Чехия ғылыми меке­мелерінің өкілдері қатысқан. Дөңгелек үстел барысында 2016 жылы Ұлттық музей мен Ресей ғылым академиясының Сібір бөлімінің Археология және этнография институтының мамандары ашқан Үшбұлақ палеолит тұрағына жүргізілген Қазақстан-Ресей, Қаратау өңіріне жүргізілген Қазақстан-Жапония, Шығыс Қазақстан өңірін зерттеген Қазақстан-Германия археологиялық экспедициясы жұмыстарының нәтижелерін профессор Жәкен Таймағамбетов таныстырды.

«Бес жылдықтың алғашқы бірінші жылында атқарылған жұмыстардың көбі басталды. Кейбір аймақтар жеке­шеленіп, я табиғи өзгерістерге қатты ұшырағандықтан зерттеу жүргізуге қолайсыз болды. Ендігі жылдардың жұ­мысы бұдан да зор тарихи табыстарға әке­леді. Өйт­кені бұл біздің өткені­міз. Әлі зерт­телмеген обалар да өз ға­лымын күтіп жатыр» деді ол алдағы күндерге үлкен үміт артып.

Тас ғасырының жаңа жиырма ес­керт­кішінің ашылуы археология экспе­ди­циясының жемісі. Қазақстан тарихына өзге мемлекеттердің ғалымдары да аса қызығып отыр. Өйткені өткен дәуір­лер бізді жақындатады. Нара ғылы­ми-зерттеу инс­ти­тутының про­фессоры Садакацу Кунитакенің айтуынша, Афри­каны а ң мекен­дегеніне алпыс мың жыл болса, Жапо­нияға адам аяғының тигеніне отыз мың жыл болған. Жапондардың арғы аталары Қазақстанның Оңтүстік айма­ғынан барған, я сол жерлерді басып өткен деп есептейді. Ғалымның аса қызу­ғы­шылығын оятқан себептердің бірі осы болса керек.

Қолданылған материалдарға міндетті түрде www.egemen.kz сайтына гиперсілтеме берілуі тиіс / Любое использование материалов допускается только при наличии гиперссылки на egemen.kz: https://egemen.kz/article/160032-arkheologiyalyq-zertteuler-dgemisin-berdi

© egemen.kz

На юго-восточном и южном направлениях Россия достигла в XVI в. значительных успехов. В первой половине столетия особую опасность представляли Крымское и Казанское ханства, чьи правители совершили не один набег на приграничные русские земли. В расчетах Москвы кроме соображений безопасности играла роль и хозяйственная выгода — волжский торговый путь, обладание плодородными поволжскими землями. В 1552 г. было завоевано Казанское, а в 1556 г. — Астраханское ханство. К России присоединилась Башкирия. 
Заключительным аккордом в процессе продвижения России на восток стало вхождение Сибири в состав Российского государства. В середине 50-х гг. XVI в. правитель Сибирского ханства признал зависимость от Москвы в обмен на ее покровительство. В 70-е гг. отношения России с новым сибирским ханом Кучумом испортились. Особенно страдали поселения купцов Строгановых, которые и снарядили в 1581 г. отряд волжского казака Ермака для похода в Западную Сибирь. После нескольких лет борьбы Сибирское ханство прекратило свое существование, Ермак был убит в 1585 г. До конца XVI в. в Сибири возникли города-крепости Тюмень, Тобольск, Тара, Верхотурье, ставшие опорными пунктами для дальнейшего продвижения русских торговых людей в Сибирь и на Дальний Восток. 
В 1558—1583 гг. главные внешнеполитические и военные усилия России были сосредоточены на балтийском направлении. Война за балтийские земли, начатая в 1558 г. против Ливонского ордена (отсюда название — Ливонская война), началась удачно для Москвы. В 1561 г. орден распался, но его территорию поделили между собой Литва, Швеция и Дания. Взятие Полоцка в 1563 г, было последним серьезным успехом Ивана IV. В 1564г. русские войска проиграли сражения у Полоцка и Орши. Опричнина и опричный террор резко подорвали военную мощь России. Между тем ей пришлось иметь дело с сильной Речью Посполитой, государством, в котором объединились Польша и Литва (Люблинская уния 1569 г.).