Ежелгі араб мемлекетінің құрылуына не себеп болды​

Объяснение:

Біздің заманымыздың III ғасырында Арабия түбегінде Лахмид патшалығы өмір сүрді. Лахмид әулетінің билеушілері тұсында бұл патшалық дамыған ірі мемлекетке айналды. Лахмид патшалығының күшейген кезі - IV ғасырдың аяғы мен V ғасырдың басы. Бұл патшалық VII ғасырдың басына дейін Сасанилік Иранға тәуелді болды.

Арабияда өндіргіш күштердің өсуі, феодалдық шаруашылықтың дамуы, мүлік теңсіздігінің тереңдеуі, сондай-ақ, жаңа жерлерді жаулап алу ірі мемлекет кұруға негіз болды. Арабтарды біріктіру идеясын уағыздау кең етек алды. Ислам идеясын таратушы Мұхаммед пайғамбар (570-632) Меккеде туып-өскен. Ол өзін Алланың жердегі елшісі деп жариялап, арабтарды ислам дініне енуге уағыздады.

Руководитель Арабского государства и всех мусульман. заменяющий умершего Мухаммеда, стал называться халиф (по-арабски - "заместитель, преемник").
За короткий срок первые халифы создали большое войско, главную силу которого составляла стремительная конница; это войско вышло за пределы Аравии и завоевало много стран - Сирию и Палестину, Египет, Северную Африку, Иран, Армению, часть Грузии, Испанию. К 750 г. владения халифата (Арабского государства) раскинулись от берегов Атлантического океана до границ Индии и Китая. 

Распался халифат из за раздробленности страны

Халифат достиг своего расцвета при халифе Харуне ар-Рашиде (768-809 гг.), а распался в VIII-IX веках потому что: 1) власть Аббасидов не признавали свергнутые ими Омейяды (Кордовский халифат, к примеру, создал человек именно из этого рода); 2) усиливались противоречия между суннитами и шиитами (двумя направлениями ислама, сродни христианским конфессиям); 3) халиф дал своим наместникам слишком большую власть, чтобы те смогли подавить восстания; 4) природные условия распаду – крупные центры находились в оазисах или в долинах рек, которые окружали пустыни; 5) в халифат переселилось слишком много кочевников – турок-сельджуков.