Как вы понимаете следующие афоризмы: " свобода радует не столь сильно, как угнетает рабство " , " нет рабства позорнее , чем рабство добровольнее " ? какой из них лучше отражает суть римского рабовладельческого строя ? обоснуйте свое мнение.

"свобода радует не столь сильно, как угнетает рабство"- т.е.рабство угнетает намного сильнее, чем может радовать свобода, ведь человек не может быть полностью свободен. каждый частично раб, только он не подозревает об этом.

"нет рабства позорнее, чем рабство добровольнее"- добровольное рабство это позор, здравомыслящий человек не согласится на добровольное рабство.

лучше из этих двух отражает суть римского рабовладельческого строя второй афоризм, так как он больше позходит. 

  (если вы понимаете о чем я)

(вроде бы так. если я правильно понял ) 

Россия на рубеже веков: территория, население, развитие. к началу xix в. россия превратилась и одно из самых больших и сильных государств европы. уже в течение нескольких десятилетий она имела статус ш’ликой европейской державы. границы россии простирались от предгорий карпат до берегов тихого океана, от белого моря и северного ледовитого океана до крыма и кавказских гор. по количеству населения россия находилась на одном из первых мест в европе. в ее новых границах проживало почти 44 млн человек. уникальной особенностью россии являлся многонациональный состав населения. идущий из глубины веков, к началу xix в. он стал еще более многообразным. к поволжья, приуралья, севера, сибири, дальнего востока присоединились обитатели западных российских губерний, а также переселенные в новороссию и на волгу зарубежные, в первую очередь , колонисты. одновременно россия все более превращалась в многоконфессиональное государство, в котором мирно уживались православие, католицизм, протестантство, мусульманство, буддизм и язычество. все это делало страну удивительно многообразной по своим хозяйственным, духовным, культурным особенностям. россия выделялась крупными с населением и десятки тысяч человек. это были санкт-петербург, москва, вильно, рига, нижний новгород, ярославль, тобольск и др. они, особенно две российские столицы, отличались масштабами, красотой частных и общественных зданий, храмов. санкт-петербург с его одетыми в гранит набережными, великолепными дворцами, и каналами, с замечательными архитектурными ансамблями как в самом городе, так и в пригородах — в царском селе, павловске, петергофе, гатчине, ораниенбауме, стал поистине жемчужиной европы, не уступал по красоте и блеску парижу, вене, лондону, знаменитым итальянским . к рубежу xviii—-xix вв. россия превратилась в одну из крупнейших промышленных и торговых стран. по-прежнему мощным промышленным центром оставались металлургический, горнорудный урал, металлургический район тулы. крупные мануфактуры разных профилей работали в ведущих городах страны. общий вклад в промышленное состояние империи вносили и дворянские мануфактуры. к началу xix в. вольнонаемный труд рабочих и мастеров, т. е. труд наиболее заинтересованных в производстве свободных работников, на котором держался промышленный прогресс страны, составлял значительную и неотъемлемую часть российской промышленности. к началу нового века российская торговля встала на прочные европейские рельсы. через и черноморские порты шел активный экспорт российской продукции, осуществлялся ввоз иностранных товаров. свою роль в этом процессе играли города, обращенные своими связями на восток, — астрахань, оренбург, тобольск. превращение россии в огромную империю к дальнейшему развитию в стране внутреннего рынка. разнообразие и особенность регионов властно требовали усиления торгового обмена между ними. к земледельческому югу и промышленному и промысловому северу страны прибавились новые регионы — новороссия и крым, сибирь и северный кавказ, . с каждым годом расширялся объем сделок на российских ярмарках среди которых ведущее место заняла перенесенная в нижний новгород макарьевская ярмарка. в начале xix в. в стране заработали мариинская и тихвинская водные системы со вновь построенными каналами и шлюзами. они еще прочнее соединили южные регионы страны, волжско-окский бассейн с севером, с побережьем. государство. мощь государства определялась не только обширностью территории, количеством населения, развитием, но и крепостью государственного устройства, а также военной силой. к началу xix в. российское государство обрело прочный абсолютистский каркас. опираясь прежде всего на дворянство, а также на поднимающуюся буржуазию — крупных и предпринимателей и купечество, монархия сумела нормализовать обстановку в стране, провести важные реформы центрального и местного , предпринять существенные шаги в области культуры и просвещения. в системе , в руководстве армией сложился коспитанный десятилетиями слой просвещенных , патриотически настроенных командиров, которые на первый план в своей жизни ставили интересы родины, россии. к началу xix в. за плечами армии числились блестящие победы над турками и крымом, над армией короля фридриха великого, над и французами. это была армия салтыкова и румянцева потемкина и суворова, и черноморский флоты к этому времени также не знали поражений и прославили себя в боях со , турками, французами. имена спиридова и ушакова стали гордостью российского флота.

1917 жылғы Ақпан буржуазиялық-демократиялық революциясынан кейін орнаған Уақытша буржуазиялық үкімет елдегі әлеуметтік және ұлттық езгіні жою, жер мәселесін, империалистік соғыстан шығу және т. б. мәселелерді шешпеді. Қазақстандағы жергілікті халықтарды саяси құқықтарынан айырған бұрынғы патша үкіметінің заңдары өз күшінде қалды. Өлкедегі казак-орыс әскерлерінің ұлан-байтақ жер иеліктері мен барлық әлеуметтік артықшылықтары толығымен сақталды. Қазақстанның ең жақсы шұрайлы жерлерін отаршыл кулактар тартып алып берген Қоныс аудару басқармасының жергілікті аппараты өз жұмысын одан әрі жалғастырды. Өнеркәсіп орындарында 8 сағаттық жұмыс күні енгізілмеді. Мемлекеттік мекемелер мен мектептерде қазақ тіліне көшуге бұрынғысынша тыйым салынды. Ресей мемлекетіндегі бұл жағдайларды В. И. Ленин бастаған большевиктер партиясы «Бүкіл өкімет кеңестерге берілсін» — деген ұранды пайдалана отырып, Уақытша үкіметті құлату үшін оны басты құралға айналдырды. Сөйтіп, 1917 жылғы 25 қазанда (7 қарашада) Петроградта қарулы көтеріліс басталып, Уақытша буржуазиялық үкімет құлатылды.

Революция бүкіл билікті жұмысшы, солдат, шаруа депутаттары кеңесінің қолына беру арқылы халықтың әр түрлі топтары мен түрлі ұлттардың, халықтардың келешектегі тағдырына байланысты түрліше үмітте болуына жол ашты. Ресейдің қол астында болып келген орыс емес халықтардың еңбекші бұқарасы Қазан революциясынан кейін экономикалық-әлеуметтік күйзелістен шығумен бірге отаршылдықтың бұғауынан босанып, тәуелсіздік алатын шығармыз деп үміттенді. Ал Ленин бастаған большевиктер зауыт, фабрикалар жұмысшыға, жер шаруаға, бейбітшілік – бүкіл халыққа деген ұран көтере отырып, Ресейге тәуелді болып келген халықтар жөнінде өз бағыттарын белгіледі. Олар барлық ұлттар мен ұлыстардың, халықтардың теңдігі мен бостандығын, азаттығын жариялай отырып, оларды революция туының астынан кетпеуге шақырды.

Петроградтағы Қазан төңкерісі

1917 жылы 25 қазанда Ресей империясының астанасы Петроград қаласында Қазан төңкерісінің нәтижесінде мемлекет билігі Кеңестердің қолына көшті. Қазан төңкерісінің идеологы, яғни басшысы В. И. Ульянов (Ленин) болды.

Қазан төңкерісінен кейін билікті қолына алған Кеңестер «Ресей халықтары құқықтарының декларациясын» қабылдады. Осыдан кейін Кеңестердің «Ресей мен Шығыстың барлық еңбекші мұсылмандарына» үндеуі жарияланды. Аталған үндеуде халықтардың діни сенімдері мен ұлттық мүдделеріне ешкім тиіспейтіні, барлық халықтардың құқықтары бірдей болатыны туралы айтылған.

1917–1918 жылдары Қазақстанда Кеңестер өкіметі кейбір өңірлерде күрес нәтижесінде, ал енді бір жерлерде бейбіт түрде орнады.

Қазан төңкерісінен кейінгі Қазақстандағы ұлттық үкіметтер

1917 жылы қарашада Орынбор контрреволюциялық төңкеріс нәтижесінде Дутов басқарған «Әскери үкімет» билікті қолына алды.

1917 жылы 15 қарашада Ташкентте болған мұсылман депутаттары Кеңестерінің өлкелік съезінде жаңа үкімет «Түркістан Халық Комиссарлары Кеңесі» орнады. Бұл үкіметтің Кеңесі құрамында мұсылмандар болған жоқ. 1917 жылы 22 қарашада Қоқанд қаласында болған бүкіл түркістандық IV съезде Түркістан автономиясы, яғни Түркістан үкіметі құрылғаны туралы жарияланды. Бұл үкімет кейбір деректерде «Қоқанд автономиясы» деп аталды. Алғашқы басшысы М. Тынышбаев, одан кейін басшы қызметін Мұстафа Шоқай атқарды.

1917 жылы 5–13 желтоқсанда Орынбор қаласында жалпы қазақ съезі болды. Съезді М. Шоқай басқарды.

Съезде Алаш автономиясын құру туралы қаулы қабылданды.

Алашлорданың 25 мүшеден тұратын Уақытша Халық Кеңесі құрылды.

Автономия орталығы Семей қаласында орналасатын болды.

Алашорда үкіметінің төрағасы болып Ә. Бөкейханов сайланды. «Қазақ» газетінде «Алаш» партиясының 10 бөлімнен тұратын бағдарламасы жарияланды.

«Алаш» партиясының бағдарламасы:

басқару түрі;

автономия;

азаматтық негізгі құқықтары;

дін ұстану туралы мәселе;

соттар туралы;

қорғаныс;

салық;

жұмысшы мәселесі;

халық ағарту;

жер мәселесі.

Кеңестер билігі Сырдарияда

1917 жылы 30 қазанда Перовскіде билік бейбіт жағдайда жұмысшы солдат депутаттарының қолына көшті. 1917 жылы 1 қарашада 4 күнге созылған шайқас негізінде Ташкентте Кеңес өкіметі орнады.

Кеңестер билігі 1917 жылы қарашада Шымкентте (бейбіт түрде), 1917 жылы 7 қарашада