Чем суть закона тиберия гракха?

Патшалы Ресейдің Шығыстағы басқыншалық саясаты үшін Маңғыстау түбегінің стратегиялық мәні үлкен болды, оның үстіне Шығыспен қатынас жасайтын барлық су және керуен жолдары Маңғыстау арқылы өтті. Сондықтан патша үкіметі Маңғыстау түбегін 18 ғасырдың бас кезінде-ақ өзіне бағындыруға әрекет ете бастаған еді. 18 ғасырда Каспий теңізінің шығыс жағалауына 20-ға жуық арнайы экспедиция жасақталды. Ресей империясы адай руларын 19 ғасырдың 30-жылдарынан бағындыра бастады. 1866 — 1867 жылы адай руларынан Жоғарғы адай (Баймәмбет Маяев басқарды) және Төменгі адай (Ғафур Қалбин басқарды) дистанциялары құрылды. Екі билеуші Орал облысы басқармасына шақырылып, жаңа ережелермен танысты. Жаңа реформа бойынша салықтың мөлшері 1 сом 30 тиыннан 3 сом 50 тиынға дейін өсті және билеушілерден үй санын дәл есепке алуды, жерді мемлекеттік меншік деп тануды, болыстар мен ауылдарға бөлінуді талап етті.

Ережені Маңғыстауға ендіру 1870 жылға дейін кейін қалдырылған болатын. Отарлық үкімет осындағы адай руы Орал және Торғайдағы көтеріліске қолдау көрсетеді деп қорықты. Тек 1870 жылы ғана орыс өкіметі Маңғыстауға реформа жүргізбек болды. 1869 жылдың қазанында реформаны ендіруге дайындық жүргізу үшін дала бекіністеріндегі гарнизондар күшейтілді.

1869 жылдың қарашасында Кавказ әскерлері Каспий теңізінің оңтүстік-шығыс жағалауын жайлап алды. Тек 1870 жылдың басында ғана орыс өкіметі Маңғышлақты (Маңғыстауда) бекініс жасауға шешім қабылдады. 1869 жылдың қазан айында реформа ережелерін ендіруге дайындық үшін дала бекіністері гарнизондары күшейтілді. Адайлардың жазғы көшу жерлерінің барлық территориялары орыс әскерлері жайлаған әскери бекеттер арасында бөлініске салынды, олар аумақты «зерттеуді» сылтау етіп, қазақтарды толық бақылауға алды.

1869 жылдың қарашасында Кавказ әскерлері Каспий теңізінің оңтүстік-шығыс жағалауына орнығып, келесі жылы олар Хиуа шекарасында пайда болды. 1870 жылдың 2 ақпанында Маңғышлақ (Маңғыстау) Орынбор генерал-губернаторлығынан бөлініп, Кавказ әскери басшысы қарамағына өткізілді. Сөйтіп, адай руының бүкіл көшпелі территориясы орыс әскерлерімен қоршалды.

Әкімшілік шекаралардың өзгеруі арқылы адай руы қазақтарына Орал облысы аумағында көшіп жүруге тыйым салынды. Жазғы жайылымдарды пайдалануға ережені қабылдаған жағдайда ғана рұқсат етілді. Сонымен қатар әкімшілік өткен жылғы салықтар мен жер салығын төлеуді талап етті. Мұның өзі әр шаруашылықтан 8 күміс рубльді құрады. Мұндай ақша кедей қазақтар түгілі ауқатты қазақтардың көпшілігінде болмады.[1][2]

Объяснение:правельно?

Объяснение:

В конце 19-го века Япония привлекла внимание Соединенных Штатов, и в 1846 году два военных корабля и делегация были отправлены в Японию. Эта делегация выразила желание установить дипломатические отношения США с Японией, но этот за был отклонен сёгуном. В 1853 году США вернули второй флот обратно в Японию. С другой стороны, Япония потребовала от Соединенных Штатов однолетней отсрочки, а к 1854 году она согласилась установить дипломатические и коммерческие отношения с Соединенными Штатами.

Это решение сёгуна оказало негативное влияние на людей и начало терять власть. Кроме того, самураи, которые потеряли свою власть в период Токугава, поддержали этот политический разрыв и оказали поддержку императору в проведении реформ против сёгуната. Муцохито (Нами Мейдзи), который вступил на престол при поддержке самурая, утверждал, что модернизировал Японию.

Реформы были направлены на укрепление центрального правительства и армии, и в то же время в отрасли произошел прорыв. В этом контексте конституция Бисмарка из Пруссии, судостроение и военно-морские бои из Англии, коммерческое право и гражданские организации из Франции, тяжелая промышленность и медицинская промышленность из Германии были адаптированы для Японии.

С ее развивающейся промышленностью Япония удвоила свой ВВП между 1885 и 1919 годами, что соответствует двум процентам в годовом периоде. Хотя двухпроцентный ежегодный рост сегодня кажется низким, это делает Японию одной из самых быстро развивающихся стран этого периода.

Стремясь объединить японскую нацию в ответ на западный вызов, лидеры Мэйдзи создали гражданскую идеологию, сосредоточенную вокруг императора. Хотя император не обладал политической властью, он долгое время считался символом японской культуры и исторической преемственности. Он был главой религии Синто, родной религии Японии.  

Отмена феодализма сделала возможными огромные социальные и политические изменения. Миллионы людей неожиданно получили свободу выбора профессии и передвижения без ограничений. Создавая новые условия политической и финансовой безопасности, правительство сделало возможными инвестиции в новые отрасли и технологии.

Правительство лидировало в этом, построив железнодорожные и судоходные линии, телеграфные и телефонные сети, три верфи, десять шахт, пять военных заводов и пятьдесят три потребительские отрасли (производство сахара, стекла, текстиля, цемента, химических веществ и других важных продукты). Однако, это было очень дорого и требовало государственных финансов, поэтому в 1880 году правительство решило продать большую часть этих отраслей частным инвесторам, а затем поощрять такую деятельность за счет субсидий и других стимулов. Некоторые из самураев и торговцев, создавших эти отрасли, создали крупные корпоративные конгломераты под названием дзайбацу, которые контролировали большую часть современного промышленного сектора Японии.

Правительство также ввело национальную систему образования и конституцию, создав избираемый парламент под названием Сейм.