Переведите ток нормально"""" дүниеде өлмейтін үш нәрсе бар, ол-ұстаздық, шаруашылық, саудагерлік.ұстаз болу үшін білім керек.білімі бар кісі ғана басқаға сабақ бере алады.шәкірті бар кісінің ісі өлмек емес.екінші, шаруашылық тілін білсең, тілдей жерден жылдық қорек табасың.ұстай білсең, бір малың жүз малға тұратыны бар.сондықтан шаруашылықтың тетігін тапқан қор болмайды.үшінші- саудагерлік.саударгелік жер танытады, ел танытады.

Вжизни есть 3 вещи которые не умрут это учение, работоспособность, сотрудничество. чтобы стать учительницей нужно быть умным.только   человек с умом  может преподавать остальным.второе работоспособность если знаешь свой язык будешь знать все.если умеешь держать 1 скота будет у тебя со временем 100 скота.поэтому человек который умеет сотрудничать в жизни не пропадет.в третьих

Біздің заманымыздан бұрын 1 ғасырда жетісу мен шығыс қазақстаннан қара теңіз жағалауына дейін, алтай тауларынан хорезмге дейінгі ұланғайыр жерді ,"сақ" деген жалпы атаумен белгілі көптеген тайпалар мекендеген. олардың нақты санын білу мүмкін емес, олар туралы грек - дайлар, масагеттер, исседондар деген, ал көне парсы - хаомавр сақтары,тигрохауд сактары, парадария сақтары және парасоғды сактары деген әртүрлі аттары ғана кездеседі. б.з.б 1 ғасырда жартылай көшпелі жане көшпелі мал шаруашылығы қазақстанның жазық және таулы аймақтарында күнкөрістің басты көзіне айналады. сақтар өмірін ат үстінде өткізгенмен, олар көшпелі шаруашылықта және өмір сүру үшін дөңгелегі бар пайдаланған. ерте заманғы көшпелі халықтардың арасында қоғамның әлеуметтік құрылымының символы ретінде қарастырылған қасиетті сый жөнінде аңыздар өмір сүрген. онда тарғытай мен қолақсай деген арғы ата-бабаның аттарымен байланысты генеалогиялық жүйе мен аспаннан түскен қасиетты сый болып саналған тостаған, , соқа және малға кигізетін үзеңгі туралы аңыздар бар. бұл қасиетті сыйлар, дін қызметкерлерін, әскерилерді және өндірушілер топтарын білдірген.

Қара жорға – бiртұтас желiге құрылған, бiрнеше бөлiмнен тұратын, берiк композициялы, нағыз буын биi. қара жорға – қазақы тұрмыстың, ұлттық болмыстың төл туындысы. атап айтқанда, қазақ бұл бидi шаруадан қолы босаған кездерiнде тамашалайтын болған. ол үшiн бiр қарулы мығым жiгiттi ортаға қара жорға ретiнде шығарып, атқа ұқсатып төрт аяқтатып тұрғызып қоятын. сонан кейiн бидi жақсы билей алатын бiр ортаға шығарып, қол соғатын. домбырашы дәстүрлi “қара жорға” би әуенiн тарта бастағанда бишi атқа, яки қара жорғаға билей жүрiп жақындап, алдымен аттың кекiлiн, құлағын, жалын сипап барып ноқта, сонан соң жүген са­лу рәсiмiн жасайды. бұдан кейiн арқасын, сауырын сипап жүрiп, атты ерттеуге кiрiседi. мұ­ның бәрi би арқылы орындалады. iшпек, тоқым-ер са­лып, құйысқандауға келгенде ат үркiп, теппек болып мiнез көр­сетедi. ат ерт­телiп болғаннан кейiн, бишi жiгiт атты айнала көпшiлiктiң алдында буын биiнiң небiр нәзiк қимылдарын жасап, өнерiн көрсетуге барын салады. осыдан кейiн бидiң ең шарықтау шегiне, әсем де, қызғылықты сатысына куә боласыз. бишiмiз ерттеулi аттың төрт аяғын тағалау жосынын жасап, неше түрлi қимыл-әрекетке толы би ырғағына басады да, “қара жорғасына” қарғып мiнiп, атүстi қозғалысының ең күрделi де әсем қимылын көрсете бастайды. аттың қолтығына аяқтарын өткiзiп алып, шалқайып, еңкейiп, оңға-солға аунай аттың бауырына түсе билеп, жұртты қыран-топан күлкi қызығына батырады. егер қонақтар арасында жас би­шiлер болса, олар да биге қосы­лып, ойын көрiгiн қыздыра түседi.