Как с казахского будет предложение (я и ухаживаю за животными)

"О чем мечтает лошадь"

Объяснение:

Раз мечтала кобылица: Эх, коня бы щас девицы.. . Чтобы ночью, под луной, Овладев его спиной, Шпоры врезать подлецу, Не в бока, а по кон@у, Да по крупу палкой, бы, Чтоб заржал и на дыбы.. . И во весь опор скакать, Чтоб вообще его загнать! Будет с нами по добрее, Станет ласковей, милее.. . И когда придет ипать, Нам не будет гривы драть!: ) О чем мечтает лошадь, вы спросили? Какой же сложный, неожиданный вопрос. Но человек об этом рассказать не в силе, Ведь каждый конь мечты в себе унес. Попробую, узнаю я об этом. С у ветра, может, скажет он. Коням ласкал он гривы до рассвета, Когда они паслись в ночном. - Ты мчался с табунами прерий диких, И знаешь точно этот их секрет. Но ветер, друг холодный и безликий, На ухо лишь тихо: «нет» . А может ручеек подскажет мне журчащий, Он жажду утолял своих друзей. Ручей в ответ молчал и мчался в чащу, Неся секреты диких лошадей. А может птица, мне подскажет это. Степной, проворный и веселый стриж. А он в ответ мне песню спел про лето, А может, знает полевая мышь… Мне почему-то грустно, грустно стало, Друг конь, о чем мечтаешь ты. Листва в дубраве тихо зашуршала, Бродила я, до самой темноты. Вот дуб-старик стоит, шурша листвою: - А может ты, расскажешь мне секрет, О чем мечтает лошадь, что с тобою. И ты качаешь ветками, мне нет. Старинный дуб мне все-таки ответил: - Зачем спросила, разбудила ты меня. Тебе не рассказал не ручеек, ни ветер, А ты спроси у самого коня. Я подошла к коню, стоящему в упряжке, «О чем мечтаешь ты» - спросила я. Но не ответил конь, вздохнул лишь тяжко, С глаз потекла соленая слеза. Безумна я, мне конь сказать не может, Ведь он совсем не знает наших слов. Железо, сбрую разломать, ну кто ему Умчаться вдаль, быстрее облаков. К нам ветер прилетел как друг-попутчик, Взъерошил гриву черного коня. И вдаль умчался, разгоняя тучи, Мне кажется, я что-то поняла… О чем мечтает лошадь, вы спросили? Какой было сложный, неожиданный вопрос. Но человек об этом рассказать не в силе, Да, каждый конь мечты в себе унес.

Импрессионизм (фр. іmpressіonnіsme, іmpressіon – әсер) – алғаш рет Францияда 19 ғасырдың 2-жартысы мен 20 ғасырдың басында өнерде қалыптасқан ағым. Импрессионизм өкілдері өмірді әсерлі бейнелеуге ұмтылды.

Бейнелеу өнерінде импрессионизмның алғашқы белгілері 19 ғасырдың 60-жылдары суретшілер Делакруа, Констебл, Тернер шығармаларында көрініс тапты. Импрессионизмнің негізін француз суретшілері (К.Моне, О.Ренуар, Э.Дега) қалады. Олардың шығармаларынан өмірдің немесе табиғаттың бір сәттілік бейнесі әсерлі де көркем берілді. Табиғаттың құбылмалы шақтарын, заттардың түсін, жарық пен сәуленің дәл де нәзік өзгеретінін көрсете білді. Импрессионизм өкілдері табиғаттағы құлпырған бай бояу әлемін жіті байқап, анық жеткізуге тырысты. Түстердің түрленуін алғаш көрсеткен де импрессионизм ағымы болды. Францияда 1870 жылдан бастап импрессионизм көркемдік әдіс ретінде қалыптаса бастады. Оның өкілдері өнердің қоғамдық мазмұнынан, бейнені жинақтау және типтендіру принциптерінен бас тартты. Дегенмен импрессионизм адамның өзін қоршаған ортадан алатын сезімдік әсерін, құбылмалы шақтарын, жарық пен атмосфераның ықпалынан зат түсінің өзгеруін дәл де нәзік беруде елеулі жетістіктерге жетті. Олар белгілі бір идеялы тақырыптарға немесе қатып қалған әдістемелі заңдылықтарға бой ұрмай, еркін, өздерінің қалауынша жаза білді. Кескіндемедегі құрылымды (композицияны) еркін құра білді. Импрессионизм образды сомдауда солқылдақтыққа, екі ұштылыққа ұрынып, суреттегі үйлесімділік дәлдігінен алшақтады. Импрессионизм өкілдері бояу қосындыларын қолданбай, тек “таза түстерді” пайдалануды талап ететін пленэр жүйесін жасады. Бұл әдістер импрессионизмнің жалғасы неоимпрессионизм (нео – жаңа) мен постимпрессионизмнен (пост-кейінгі) айқын сипат тапты. Неоимпрессионизмді өмірге әкеліп қалыптастырған Жорж Сера (1859 – 1891). Бұл бағыттағы суретшілер өзіндік жазу техникасын ойлап тапты. Олар кенепке қо таза бояуларды тең түсіру арқылы (Ж.Сера. “Гранд-Жат аралығындағы жексенбілік серуен” картинасында) жазды. Мұндай кескіндемелер мозаикамен түрлендіргендей әсер қалдырды. 19 ғасырдың аяғында импрессионизмге қарама-қарсы постимпрессионизм тарих төріне шықты. Оның ірі өкілдері, ұлы суретшілер Винсент Ван Гог (1853 – 1890), Поль Гоген (1848 – 1903), Поль Сезанн (1839 – 1906) болды. Импрессионистер, негізінен, кескіндеген затының сыртқы бейнесін шыншылдықпен бір сәттік сезімде жазса, постимпрессионистер өздерінің ішкі әлемін, жүрек сезімін бейнелеуге тырысты. Олар, көбінесе, таза ашық түсті бояуларды жиі қолданды (Ван Гог, Гоген). Ал Сезанн айнала қоршаған ортаны (заттарды, адамды, жан-жануарды, т.б.) геом. заттарға балай қабылдады (мысалы, тауды – үшбұрышқа, адам басын, алманы – шарға, т.б.). импрессионизмнің бір сәттік әсерлерге құру принциптері кескіндемеде Ван Гог, Дж.Уистлер, М.Либерман, К.А. Коровиннің, мүсін өнерінде М.Россо, П.П. Трубецкий және О.Роденнің шығармаларынан көрініс тапты

Объяснение: