Сказахским, нужно. жазылым. нужно. ​

Екі дос шөл далада жолаушылап келе жатады. Бір кезде сөзден сөз шығып, екеуі тартысып қалады. Біреуі ашуға қатты булығып, екіншісін қойып қалады. Досының ұрғаны жанына қатты батады, бірақ ләм-мим демей құмға былай деп жазып қояды: "Бүгін мені жан досым ұрды!"

Екеуі көкорай шалғын жерге келгенше тоқтамай жүріп отырады. Суды сол жерден ішерміз деп келісіп алады. Бір кезде досынан таяқ жеген батпаққа аяғы кіріп шыға алмай қиналады. Тіпті тұншығуға айналып, демі тарыла бастағанда, досы кұтқарып қалады. Батпақтан кұтылғаннан кейін, тастың үстіне ойып тұрып: "Бүгін мені жан досым, өлім аузынан құтқарып қалды", — деп жазады.

Оның бұл жазуына таңырқаған жолдасы

Жайлауында жүрген жігіт бағып қой, дос келді деп, жасап жатыр анық той. алғашқы рет көріп тұрсың сен оны, нағыз қазақ осы, міне, танып қой. сәйгүлікті құйрық-жалы таралған, сүйетұғын қазақ осы, қараңдар. қазақ осы күй шығарып, ән салып, көкпар тартып, қыз қууға жаралған. қазақ осы - айтатұғын желге сыр, о, ағайын, халық емес ол кесір. қазақ осы - аңғал-саңғал жабусыз, қазақ осы - ағыл-тегіл, көл-көсір. қазақ осы - дала дейтін, күн дейтін, қазақ осы - «өнер алды - тіл» дейтін. қазақ осы - қарасың ба, ақсың ба, қоңырсың ба, жатырқауды білмейтін. қазақ осы - көргенінен танбайтын, той-думансыз оты түзу жанбайтын. қазақ осы - алудай-ақ алатын, ал беруден алдына жан салмайтын. қазақ осы - ашық жарқын қабағы, қонақ келсе шабылып бір қалады. байқа да тұр, саған да ол кетерде, ат мінгізіп, жібек шапан жабады. ат мінгізіп, жібек шапан жабады. қазақ осы - құда бол деп қинайтын, құдаларын құдайындай сыйлайтын. қазақ осы - дүние мен малыңды, оңды-солды шашу үшін жинайтын. қазақ осы - жайып жатқан қанатын, батыр халық, ақын халық - дәл аты. қазақ осы - өзімсінген ға, насыбайға бола өкпелеп қалатын. жайлауында жүрген жігіт бағып қой, дос келді деп, жасап жатыр анық той. алғашқы рет көріп тұрсың сен оны, нағыз қазақ осы, міне, танып қой.