Сочинение на тему мой любимый щенок на каз яз

Менің кішкентай күшігім бар.ол өте сүйкімді.мен серуенге шықсам,бір жаққа барсам да оны өзіммен алып жүремін.кейде тіпті кішкентай сәби тәрізді еркелетемін.мен сабаққа кеткен кезде ол ешқайда кетпей,мені тосып жүреді.ал менің келе жатқанымды көргенде алдымнан жүгіріп шығады.күшігім бар кезде мен ешқандай да зерікпеймін.мен күшігімді өте қатты жақсы көремін.

Өмір туралы біз аяғымызды тең басып жүргенде ойлай бермейміз. оның жақсы жағын көрмейміз. тек жолымыз болмай қалды, жұмысымыз бітпей қалды, ойлаған ісім орындалмады, қарап отырсаң тек қана реніштен тұратын сияқты. ал, анығында біз аман-сау оянған әрбір таңымызға, тыныштықпен өткізген түнімізге қуана білуіміз керек. өмірдің өзі бізге берілген сый. ал, атқарылатын істер тек қана сынақтар. ал, келген сынақ оңай болмайтынын бәріміз білеміз. , бір ауырса, өмірдің қымбат екенің бірден сезеді, бағалайды. өмір, сен маған қымбатсың, осыны күнде айналамды қоршаған бүкіл қа жеткізгім келеді.

Сиқырлы печенье бірде асханада печеньені сатып алуды шештім. есепшілердің артында олар: «ал, соңғы орау», - деп жауап берді. қаптамада: "сиқырлы печенье (бір печенье - бір тілек.)" деп жазалған болды. мен печеньені алып, тістеніп алдым. кенеттен мен өзімнің өлшемдерімнің азайғанын байқадым, ал құмырсқалар мені өзімнің сезіміме жеткізді. мен тұрып жатқанымда, бір құмырсқа маған: «неге сен жалғансың? жұмысқа ! » ал басқа құмырсқалар менімен бірге алыды, ал менің печенье дәмханада қалды. мен жүкті алып жүруге мәжбүрледім, соның ішінде патшайымға тағам. ол менден екі есе ауыр болды! мен қашып, дәмханаға қайтып кеттім. мен печеньелерді жұлып алып: «мен бәрін аяқтауды қалаймын! » - дедім. сондықтан мен үстелдің асханасында ояндым. мен печеньені таппадым, бұл осы ұйқы сияқты болды. (я старалась, писала долго, надеюсь оценишь)