Переведите с на казахский сказку коза и глупый волк как-то раз голодный волк отправился на поиски пищи. долго он ходил, вдруг повстречалась ему коза. волк и говорит ей: — иди-ка сюда! я должен тебя — ну, что ж! — сказала коза спокойно.— чему быть, того не миновать. но ты видишь, какая я худая. какой с меня толк, а вот я сбегаю сейчас домой и своего козленка. вот уж тебе будет чем полакомиться! волк согласился, и коза убежала. только волк ее и видел. вот эту

Бір кезде ашыққан қасқыр пайдалы асты іздеу кетті  .ол ұзақ жүріп,қоймен кездеседі.қасқыр   оған айтады; мұнда кел! мен сені жепқойям! ал,қой асықпай болу оны өтуге болмайды. сен көрдін бе , мен қандай ару.міне саған болады неғұрлым нәрсе жегісу келу! \\ қасқыр қабылдады,сосын қой жүгіріп кетті! сонда қасқыр оны жалғыз ғана көрді!

Балалар – Алланың адамзатқа берген аманаты, өміріміздің жайнаған гүлі. Ал аманат — ол үлкен ғажаптылық, ал гүлдер десек, ол гүлдер ешқандай жасандылықсыз, шынайылықпен баптағанда ғана өседі. Міне, біздің де балаларымыз бізден бой түзеп, өмірге қанаттанып шыңдалады емеспе? Отбасы — баланың бас ұстазы. Ата-анасы қолдаушы да, қорғанышы. Бала арқа сүйер панасынан жылу іздейді. Кейіннен сол шынайылықты, сол мейірімділік пен қамқорлықты, көзқарас пен қоршаған орта жылулығын сәби санасына дарытатын ата-анадан кейінгі адам ол, әрине, тәрбиешісі.

Тәрбиеші – ол баланың ең алғашқы көркем мінезді жылылық бейнесімен қарсы алатын, өз баласынан кем көрмей мерейін төгетін ұстазы, мейірбаны. Бала тағдырына ата-анадан кейінгі жауапкершілікті алатын тәрбиешілер білімнің алғашқы дәнін себелеп, бала санасына «Мен кіммін?, Менің әлемім қандай?, Мен кім боламын?» Міне, осыларды бастапқы болып танытатын тәрбиеші дер едім. Әр бүлдіршінмен тіл табыса білетін, әр бүлдіршіннің жанарына жылу бейнені қалыптастыратын да тәрбиешісі. Үйінде өз балам десе, түзде өзге баланың тәрбиесімен айналысатын бағбан да мейірбан жүректі тәрбиеші алдында бұл қайсарлық пен қабілеттілік деңгейін мойындаудың өзі бір керемет дер едім. Бала жанының бағбаны десе болғандай

Ауыз әдебиетінің бағы заманнан ескірмей ұрпақтан–ұрпаққа ауысып отырған күрделі де мол бір саласы — батырлар жыры. Бұл жырларды жыршы–жыраулар ғасырлар бойы қобызға немесе домбырыға қосып, белгілі бір әнмен айтып, ауыздан-ауызға таратып келген. Қазақбатырлар жырындағы басты қаһарман елін сүйген батыр, ал оның басты мақсат-мұраты — халқын, Отанын басқыншы жаудан қорғау. Батырлар жырының көпшілігінде халықтың түбегейлі мұң-мүдесі көкселеді. Батырдың халыққа қамқоршы болу арманы, сол жолдағы іс-әрекеті жырлануы арқылы оның өз-үй ішіне, өз руына деген сүйіспеншілігі, де айқындалады.Батырлар жырларынан ерте замандағы баласы жоқ қарттың, бастаушысы жоқ елдің басқадан жәбір-жапа көретіні де танылады. Басқыншылардан қорғайтын батыр жайлы жырлар ел қиялында осындай зарығу, торығу тұсында туады. Мұндай батырды халық қартайған ата-ананың амандығы үшін қажет деп біліп, оның көршілес рулармен де күш біріктіруін көздейді. "Алпамыс батыр”, "Қобыланды батыр”, "Ер Тарғын”, "Қамбар батыр” сықылды қазақбатырлар жырларында қалмақ, моңғол басқыншыларының шабуылы баяндалып, қазақбатырларының сол күрестегі ерлігі жырланады. Олардың отаншылдығы мен адалдығы, уәдеге беріктігі зұлымдық пен қиянатқа қарсы қойылады. Әрине батырлар жырындағы оқиғалардың тарихпен жанасымы өзінше болады.

Бір жыр бірнеше ғасырды аралап, жүздеген жыршы-жыраулардың аузынан өтетіндіктен, онда әр ғасырдағы тарихи фактілер араласа жүреді. Сөйтіп, батырлар жырында "әр дәуірден құралған кезеңнен” алынған батырдың жиынтық бейнесі тұлғанады. Батырлар жырының бай идеялық мазмұнына сай сюжеті мен композициясы да өзгеше келеді. Бір оқиғадан екіншісі туып, кейіпкерлердің іс-әрекеті, қимылы жүйелі дамып отырады. Батырлар жырының өлеңдік құрылысы көбіне жеті, кейде сегіз және он буынды болып келеді. Жыр тармақтарындағы өлең өлшеміне қарай араласып, ауысып та келе береді.

Объяснение: