Составе диалог на тему "как отмечают наурыз в других странах мира "

Қазіргі заманғы қазақстан - жаңа өмір құру және бүкіл әлемде танылады еркін және тәуелсіз мемлекет. бірақ бұл әрқашан да болады? «edge, шоттан тастап тарихы, кешірім қазақ қайда , қысқа мерзімді перспективада, даңқ және құрмет үшін алдында бүкіл планетаның көтерілді өшіру алуға киіз үй ғарыштан! « «тәуелсіз қазақстан ниоткуда кенеттен пайда жоқ; миллиондаған ң өз бостандығы жолындағы олардың қанын төгіп, өмірлерін беріп, сансыз қайғы-қасірет пен қиыншылықтарға кезіккен. біз - ұлы таулар мен шексіз дала . сіз дүниеге келді қайда, қазақтардың ұрпақ жүздеген және жүздеген күйеуі күшті өсті. біздің бесігі, біздің мұраны, біздің байлық - осы, кең байтақ жерім. әрқайсымыз - жас бөлігі, бірақ жақсы нәтижелерге қол жеткізді, ел «, - елбасы нұрсұлтан әбішұлы назарбаевтың көшбасшысы - біздің президенті үйретті. тәуелсіздік алған жылдардан бері қазақстан әлемде жоғары деңгейге көтерілді. жүрегімізде мақтанышы, қуаныш пен үміт ұялатып, ірі өзгерістер болды. ел, сапалы білім алуға үшін барлық жағдай жасалған жақсы медициналық көмек, демалуға, жұмыс бар және қазақстандық қоғамның пайда әкеледі. ғалымдар жаңа ашылулар, сазгерлер мен әншілер жаңа әндер мен суретшілер құру жасауға - картиналар, құрылысшылар сұлулық астана сияқты, жаңа ғимараттар мен қалалар тұрғызылған.      мен мақтан, еркіндік сүйгіш, батыл қазақ халқының ұрпағы ретінде, мен өз еліне сүйемін, мен оның болашағы туралы ойлаймыз. біздің ата- мәңгі қазақ тас таблеткалар әңгімелер мақтан аты ойып және бізге үлкен мұра қалдырды - оның кең байтақ, бірегей мәдениет, дәстүрлер мен үшін бейбіт кезектегі қатысты, отаны. «! бол» ал бұл, негізінен қазақстан үшін өмірлік маңызды принципі айналды: velikiy абай үйретеді. біздің ата- бір істер атақты қазақ халқының сан ғасырлық шежіресін және одан да көп жаңа беттерінде енгізу үшін бізге аманат. бүгін, мен тек сегізінші сыныпта тұтамын, бірақ қазір жыл сайын менің елге қалай жасауға туралы ойлануға, ол гүлденіп, олардың байлығын көбейту болды. мен не бар, мен сүйікті еліміз үшін және қазақстан халқы үшін не істеуге болады? мен, олардың жақындарымыз достарына сүю, қатты оқуға ақсақалдар құрметпен бүгін, айналамдағы әлем үшін қамқорлық - қазақстан деп аталады менің отаным үшін! менің қазақстаным ұлы және зор! павлодарда, менің туған жер туралы, қыс және жиі мен жылы жаз армандай мұндай уақытта. көзімді жұмып, ой алыс мені алады. сондықтан мен даланың тар жолдары бойындағы іске, селеулі-себілді, мен ән қобыз сияқты әлсіз дыбыс естисіз, ғын шөптің иісі сезінеді. ол қорқыт-ата тағы да өзінің туған жердің сұлулығы мен ұлы дала мәңгілік өмірі мен байтақ көгілдір аспан туралы айту қобыз жолдарын қозғады. тосын менің шетіндегі дала: ол араласпайтын, көкжиегі шексіз дейін созылған, кейбір қираған қабырғалары кенеттен жотасы, жоғалған әлем сияқты, кейбір жансыз әлдеқашан өткен күн еске салады. алдымда, жүрегі қызықтырудың сурет. ол қолын беруге жай болып табылады, меніңше, және сіз көкжиегін түртіп! «шекарасында жоқ дала менікі жер туралы! иә, басқа жерде бар болса, сізге бірнеше ұқсас болғанымен, бұл сияқты majestic! « мен, қазақстан атауы мен дүниеге келген, бұл қуаныштымын және бұл, тамаша бай және әдемі жерінде өмір сүріп жатыр. елбасы н.ә. көшбасшысы - біздің президент pride әлемдік кеңістікте егемен мемлекет құрды назарбаев, қазақстан халқы үшін, жету жолында барлық қиындықтар мені бағындырады еңсере алды! саясаткерлер, ғалымдар, олимпиадашылар, мәдени қайраткерлер мен түрлі халықтардың : қазіргі заманғы қазақстан бүкіл әлем біледі! лайықты болуы - қуаныш онымен болуы, отанымыздың игілігі үшін жұмыс істеуге, оқуға, және уақыт қиындықтар келіп, осындай елде өмір сүру үшін ата-ң қалған мұра көбейту. маған, жол шексіз дала, таза бұлақтардың, қарлы альпі шыңдары, күшті және батыл ата-баба және менің елде өмір сүріп үшін. мен халық қаһармандарының мақтан тұтамын: бөгенбай батыр, қазақ халқының бостандығы мен тәуелсіздігі үшін күрескен қабанбай батыр райымбек-батыр, қазақ халқы, ғалымдар, жазушылар мен қоғам бірлігін нығайтуға үлкен үлес қосқан тарихи қайраткерлер әйтеке, төле би қазыбек би, мәшһүр жүсіп көпеевтің бухари жырау қаныш сәтбаев, сұлтанмахмұт торайғыров, alcoy марғұлан ертіс жылы туған, олардың арасында қайраткерлері. мен туған ертіс dalyu azure құрметтеймін. өзен толқындар бірінен кейін бірін іске, олар сыбырлап бір нәрсе туралы, меніңше. бәлкім, олар барып шетінен туралы айту: , «о, менің ертіс үлкен сіздің талия ұлы, мақтан, breg түпсіз толқындардың притирка сондықтан, менің жүрек transfixed, менің көз мәңгі сені жаулап «. менің арманым бай және жомарт болу, терең өз отанын сүйіп, аялаймын үйрету болашақта олардың рулық тамыры білу, қазақ халқының тарихы мен мәдениетін білу. жас ұрпақ ана тілін, тарихы мен әдебиетін, сызбасы білу үшін, рухани көздерден оралу керек

  сүпірга бар ма? – деймін ұйғыр шалына.ол маған: – бағ! – дейді. шынында «бар» да демейді, «бағ» да демейді, мен естіп – білмеген бір дауысты дыбысқа апарып соғады.–                веник есть? – деймін орыс шалына.–                ол маған: – есть! – дейді.–                сыпыртқы бар ма? – деймін едәуір жасқа келіп қалған мосқал қазаққа.ол үндемей ғана сыпыртқы әкеліп береді.билет он бес тиын, сыпыртқы он тиын. моншада осыдан басқа не бар сөз боларлық? мен осы сөз аздыққа үйреніп кеткенім сонша, басқа моншаларға барғым келмейді.тим… тимоша… ким… симка… дим… димка… осының бәрі бір-ақ ң аты. оның шын атын  ешкім білмейді. мен өзім сұраған емеспін. бұл тыриған арық, денсаулығы қыл үстінде, оқымаған, жұмыскер . жаңағы үндемей ғана сыпыртқы әкеліп береді дегенім осы кісі.–                оден! – дейді ол моншаның ішкі есігін ашып, алдыңғы залда кезек күткен ға. бұл оның бір кірсін дегені.–                назат! – дейді, біреудің орнына екі кіріп бара жатса. – назат! кезегіңмен кірсең, билетіңді алады, орныңды көрсетеді, сыпыртқы сұрасаң, – береді. сырт айналып жүре береді.–                оден! бұл тоя жеп көрмеген, қызыға киініп көрмеген, жасынан – ақ өнімсіз еңбектен аса алмаған сорлы . өзі де «оден», көптің бірі емес, жалғыздардың бірі.бір күні ол маған жақынырақ келіп: –                ағай, он сом ақшаңыз бар ма! керек еді, – деді ыржиып.ширек ғасыр ішінде маған тіл қатқаны да осы, ширек ғасыр ішінде менің бетіме тура қарағаны да осы.мен барымды бердім. алды. алғыс айтқан жоқ.содан кейін талай рет кезекте тұрып моншаға түсіп жүрмін. кезек тым ұзақ болғанда кезексіз өткізер ме екен деп тима – димка – симкаға талай жалтақтадым. бірақ, оның көзі маған бір түскен емес. кезегімен өткізеді, билетімді алады,  сыпыртқы сұрасам, – береді, он тиынын алады, сырт айналып кете береді.екеуміздің арамызда әдетке айналған амандасу да жоқ, таныстық та жоқ. аты – жөн сұрасу да жоқ. ширек ғасыр бойында баяғы бейтаныс қалпымызда келе жатырмыз.бір күні тағы да сол моншада өзіміздің сүбелі жазушыларымыздың бірі кездесіп қалды. ол менің арқамды біраз берді, мен оның арқасын бердім. ол менің арқамды ысқылап берді, мен оның арқасын қызыл – шақа қылып бердім. енді екеуміз жайkасып отырып алып қаланың жаяу өсегіне көше бергенімізде  тимканың «назат! » деген қатты айғайы естілді. шешінетін жерге өтіп кеткен біреуді шегіндіріп жүр. – назат! назат! осыған ұштасып біздің әңгімеміз де тимкаға көшті. менің сыбайласым тимканың біраз қызық мінездеріне кездескен екен. бір жолы тимкадан сыпыртқы алғанда бір бес тиын, екі үш тиындық берген екен, тимка бір тиынын қайырып беріпті… мен жолдасыма өз басымнан кешкен жоғарыдағы әңгімені айттым. кінәсіз – кінәратсыз күліп алдық.күлкі аяқтала бергенде сыбайласым маған шұғыл бұрылып: –                сен бұл әңгімені маған неге айтып отырсың? әлде менің де қарыз сұрағым келіп отырғанын сезіне қалдың ба? – деді.–                жоқ, сен қарыз сұраушы ма едің? отыз баспа табақ кітабың баспада жатқан жоқ па? –                бес ай кешігіп шығайын деп тұр.–                , қанша керек еді? –                екі жүз.–                болады. ертең соға кет! –                бірақ, мен мына моншашыға ұсап жүз таныстықтан ажырасып кетеді екен деп қорықпа. кітабым шыққан күні әкеліп беремін.–                болды.осыдан біраз күннен кейін мен ұзағырақ жолаушылап кеттім. қайтып келісімен қаланың сыртында тұрдым да төрт – бес ай моншаға бара алғаным жоқ.күзге қарай қалаға қайтқан соң моншаға келіп едім, ұйғыр шалы мен орыс шалы мені күлісіп қарсы алды. тимошка жоқ екен.–                ие, жайшылық па? –                сұрамаңыз, қызығы бар…–                не қызық? –                тимка осы айдың басында демалысқа шыққан… хи – хи – хи.–                содан бері күнде келіп моншаға түсетін болды… ха – ха – ха…–                әдетте сіз моншаға келетін сенбі, дүйсенбі күндері таңертең келіп, түнге дейін моншадан шықпайтын болды. ха – ха – ха…–                неге? –                сізге кездесем, – дейді.–                сізге айтатын сөзім бар дейді… ха – ха – ха … – бұлардың ойында тимканың біреумен сөйлесем дегені бір таңқаларлық іс болса керек.–                бүгін дүйсенбі ғой, келеді қазір …шалдар күлкіден аузын жиғанша болған жоқ, екі аяғын кезек-кезек сүйрете басып тимка келді. шалдар күлкіден тез тиылып теріс айналып кетті. тимканың менімен не сөйлесетінін сыртынан бақыламақшы.тимка менімен бұл жолы да амандасқан жоқ. жақындап келіп шалбарының ышқырына үш саусағын тықты да орап – бүктеп, насыбай шақшаның тығынындай нығарлап тастаған бірдемені менің алақаныма қыстыра салды. ып – ыстық екен… мен не арыз, не хат болар деп қалдым. ашып қарасам, жабысып қалуға жақындаған екі бес теңгелік қызарып кеткен болуым керек. екі бетім ду ете түсті.тимка оныма қараған жоқ, теріс айналып жүре берді.–                өй, тим… тұра тұршы! –                қазір…тимка шығып кетті. шешінген бойым моншаға түспей – ақ терлеп мен отыра қалдым. қолымда базарға мың кіріп – шыққан екі  көк бес теңгелік… әлі жып – жылы.–                ныма, ныма? – деп, ұйғыр шалы қасыма келді.–                што, што? – деп орыс шалы жақындап келеді.бұларға не айтарымды білмей мен отырмын.ұзамай тимка қайтып келді.