Азақстан биоалуантүрлілікті сақтау ассоциациясы. қазақстан құстар қорғау одагымен бірге 2017 жылдың құсын тыңдады. бұл - үкі. үкіні сипаттаңыз. таңдау себебін түсіндіріңіз. ​

Ақбөкен - ірі, қой тәрізді, дөңес тұмсығы бар, бөкендер тұқымдасының күйіс қайыратын жануарларына ұқсас жануар. Ақбөкеннің қалдықтары плейстоценнен Батыс Англия мен Шығыс Аляскаға дейін табылды. Киіктер тек Моңғолияға, қалмақ даласына және Қазақстанға таралған. Елде киіктердің Бетпақдала-Арыс, Үстірт және Еділ-Жайық топтары мекендейді. Еркектердің өсуі 126-150 см.37 - 49 кг, ал ешкілер кішірек, бойы 109 - 127 см, салмағы. Оның салмағы 22 мен 37 кг аралығында. Жоғарғы ерні салбырап, еті тұмсыққа айналады. Ешкінің мүйізі сынған, бірақ ешкінің мүйізі жоқ. Арқа жазда сарғыш, қыста бозғылт. Ақбөкендер шөл, жартылай шөл және далада тіршілік етуге бейімделген. Климаттың өзгеруіне байланысты ақбөкендер жылына бір рет төлдейді - тұяқтылардың ішінде ең көп өсетіні. Жаппай төлдеу мамырдың бірінші жартысында өтеді. Бұл кезде күн суытып, жауын-шашын көп түседі, оны қазақ халқы «Құралайдың салқыны» деп атайды. Негізінен егіздер, кейде 3 лаққа дейін. Киіктер 80-ден астам өсімдік түрлерімен қоректенеді. Олардың басты жауы - қасқыр, ал күшіктеріне бүркіт, дала бүркіті мен қарақұс шабуыл жасайды. Киіктер аусыл мен пастереллез ауруымен ауырады. Ақбөкен - бұл дәмді еті, бағалы мүйізі мен тұяқтары және әдемі терілері арқасында коммерциялық маңызы бар жануар. Қазақстанда 1921 жылы ақбөкен аулауға тыйым салынған. 1957 - 58 Жалпы саны 2 миллионнан асқанда, кәсіптік аң аулауға рұқсат етілді. Пантокринді оның мүйізінен бөліп алады, тұяқтарын өртейді және күлін қант диабетімен ауыратын адамдарды емдеуге арналған денеге темірге жағады.

Ақбөкен, киік жұптұяқтылар отрядының бөкендер туысына жататын, тұлғасы ірі, қойға ұқсас, дөңес тұмсықты, күйіс қайыратын түз жануары. Ақбөкеннің қазба қалдықтары плейстоцен қабатынан Батыс Англиядан Шығыс Аляскаға дейінгі аралықтан табылған. Ақбөкендер Моңғолияда, Қалмақ даласы мен Қазақстанда ғана сақталған. Республикамызда Ақбөкендердің бір-бірінен жеке дара бөлінген Бетпақдала – Арыс, Үстірт және Еділ – Жайық деген топтары мекендейді. Текелерінің дене тұрқы 126 – 150 см, салм. 37 – 49 кг, ал ешкілері кішірек, дене тұрқы 109 – 127 см, салм. 22 – 37 кг-дай болады. Үстіңгі ерні салбырап, етті тұмсыққа айналған. Текесінің мүйізі қайқылау келеді, ешкісінде мүйіз болмайды. Жаз айларында арқа түсі сарғыш тартады, қыста түсі ақшылданады. Ақбөкендер шөл, шөлейтті және далалық аймақтарда тіршілік етуге бейімделген. Олардың қоныс өзгертуі ауа райына, Ақбөкен жұп тұяқты жануарлардың ішіндегі ең өсімталы, жылына бір рет төлдейді. Жаппай төлдеуі мамырдың 1-жартысында өтеді. Бұл кезде күн салқындап, жауын-шашын көп болады да, оны қазақ халқы «Құралайдың салқыны» деп атайды. Көбіне егізден, кейде 3 лақ та туады. Ақбөкендер өсімдіктердің 80-нен астам түрімен қоректенеді. Олардың басты жауы – қасқыр, ал жас төлдеріне бүркіт, дала қыраны мен қарақұстар да шабуыл жасайды. Ақбөкен аусыл, пастереллез ауруларымен ауырады. Ақбөкен – дәмді еті, құнды мүйізі мен тұяғы, әдемі терісі үшін ауланатын кәсіптік маңызы бар жануар. Қазақстанда 1921 ж. Ақбөкенді аулауға тыйым салынған. 1957 – 58 ж. олардың жалпы саны 2 млн-нан асқаннан кейін, кәсіптік жолмен аулауға рұқсат берілді. Оның мүйізінен пантокрин дәрісі алынады, тұяғын күйдіріп, одан алынған күлді денедегі теміреткіге жағады, сусамыр ауруына шалдыққандарды емдеу үшін пайдаланады.

Объяснение:

өзіңе керек мәліметтерді алсаң болады.