Надо перевести текст: жолбарыс бір түлкіні ұстап алады. түлкі құйрығын бұлаңдатып, тұмсығын жоғары көтеріп: -мені жей алмайсың! мен осы орманға қожалық етуге келгенмін, —дейді. жолбарыс түлкіге олай бір, былай бір қарап, сенбей: — мүмкін емес, — дейді. — сенбесең, менімен бірге орманға жүр. ондағы барлық аңдардың менен қалай қорқатынын өз көзіңмен көр, — дейді түлкі. жолбарыс бұған келіседі. түлкі жолбарыстың алдына түсіп, паңдана жүріп отырады. жолбарысты көріп аңдар мен құстар зәресі ұшып, тым-тырағай қашады, ұялары мен індеріне тығылады, аспанға ұшады. ал қу түлкі басын онан сайын көтере түсіп: — ал, енді көзің жеткен шығар! менен қорықпайтын жан бар ма тірі? — деп мақтанады. - иә, сен шынында да айбарлы екенсің, - деп алданған жолбарыс жөніне кетеді.

тигр поймал одну лису.лиса повиляла хвостом, подняв морду вверх:

- ты не сможешь меня съесть! я в этом лесу главная, - сказала она.

тигр и так и сяк посмотрев на лису не поверив сказал:

- не возможно, - сказал он

- если не веришь, идём со мной в лес. и ты увидишь своими глазами как лесные жители меня боятс, - сказала лиса.

тигр соглашается. лиса шла впереди тигра, прикрывая его. увидев тигра все животные и птицы испугались, убежали вроссыпную, спрятались в свои гнёзда и норы, взлетели на небо. а хитрая лиса подняв голову сказала:

- ну вот теперь твои глаза раскрылись! существует ли такая душа, не боящаяся меня? - похвасталась она.

- да, ты и вправду самая страшная в лесу, - сказал обманутый тигр и ушёл по своему направлению. 

Үш жолаушы бір бұлақтың басында бір-біріне кез болыпты. бұлақ бір тастақ жерден шыққан, айналасы қалың біткен ағаш жапырақтары бұлақтың үстіне төгіліп, суы мұздай, салқын, шыныдай жылтылдап тұрған сонша әдемі, таза бұлақ екен. су шыққан жеріне бір қазандай тасты біреу ойып қорғаныш кылып, тастың суағар жеріне жазу жазыпты: — әй, жолаушы, болсаң осы бұлақтай бол, — деп. манағы үш жолаушы бұлақтан ішіп қанған соң жазуды оқып, біреуі саудагер екен, ол айтты: — бұл жазылған ақыл сөз екен, бұлақ күн-түн тынбай ағып, алыс жерлерге барады, бара-бара кеңейіп, үлкейеді, бұған бөтен бұлақтар құйып, сөйте бара үлкен өзен болып кетеді. мұнан мұрат сол: сен де, , тынбай қызмет қыл, ешуақытта жалқауланып тоқтап қалма, сөйтсең, ақырында, сен де зорайып мұратыңа жетесің дегені ме деп білемін, — деді. екінші жолаушы мүсәпір молда екен, басын шайқап: — жоқ мен олай ойламаймын, бұл жазудың мағнасы сіздің ойлағаннан гөрі жоғарырақ соқса керек, бұл бұлақ: кім-кімге болса да даяр, ыстықтағанды салқындатып, жанын рақаттандырады, сусағанның сусынын қандырады, оның үшін ешкімнен ақы дәметпейді; бұлай болса ға да әбірет сол: біреуге жақсылық етсең, ол жақсылығыңды ешкімге міндет етпе дегені болса керек, — деді. үшінші жолаушы көркем келген бір әдемі жігіт екен, бұл үндемей тұрды. жолдастары: «сен не ойлайсын? » — деп сұрады. жігіт айтты: — менің ойыма бөтен бір нәрсе келеді: бұл бұлақтың суы бір орында тынып тұрып, шөп-шалам түсіп, лай-қоқым болса, бұған мен айуан мұнша ынтық болмас еді; бұлақ күні-түні тынбай ағып тазаланып тұрғаны үшін ынтық болады. олай болса, жазудың мағнасы: көңіліңді, бойыңды осы бұлақтай таза сақта, нешік бұлаққа қарасақ күн түссе күннің, шөп түссе шөптің сәулесін көреміз, көңілің сол реуішті сыртқа ашық көрініп тұрсын дегені ме деймін, — деді.

алматының ресми тарихы 1854 жылдан басталады. алматы өзенінің жағасында салынған бекініс көп ұзамай верный деген атқа ие болған. алайда хvі ғасырдың бірінші жартысында өмір сүрген мемлекет қайраткері, ақын захириддин мұхаммед бабырдың шығармасында болашақ алматының орнында алмату атты ортағасырлық қала болғаны айтылады.«үлкен алматы» аймағын ерте кезден-ақ игерген. х-іх ғасырларда мұнда отырықшы мекендер болған, олардың тұрғындары егіншілікпен, мал шаруашылығымен айналысқан. қаланың сол жақ шетіндегі шағын мекенжайдан табылған қыш ыдыстардың ферғанадан табылған ыдыстарға ұқсас болуы осы екі аймақ арасында қола дәуірінің өзінде мәдени байланыс болғанын дәлелдейді. бұл байланыс кейініректе сақтар дәуірінде де жалғаса түсті. ол кездерден «сақ патшалары» әулетінің аумақты оба-қорғандары бар.