Казакстан республикасынын мемлекет рәміздегі эссе​

мемлекеттік рәміздер  –  мемлекеттіңтәуелсіздігін білдіретін символикалық айырым белгілері. мемлекеттік рәміздер белгілі бір мағына берерлік өзара үйлесімде орналастырылған жанды-жансыз заттардың бейнелерінен құрастырылады. мұндай бейнелер үйлесімінен мемлекеттің, елдің арман-мұраты, өзін-өзі түйсінуі көрініс береді. мемлекеттік рәміздер тәуелсіздік нышаны ретінде ерекше қадірленіп, оларға биік мәртебе беріледі, сондықтан да мемлекет ға мемлекеттік рәміздерді қастерлеуді  парыз  етеді. олардың түр-түсі мен ресми қолданылу тәртібі  конституцияда  немесе конституциялық заңда белгіленеді (бұл мемлекеттік рәміздерге биік мәртебе береді) және заңмен қорғалады. мемлекеттік рәміздерді қадірлеу азаматтардың мемлекет тәуелсіздігін құрметтеуді нығайтып, жасөспірімдердің отансүйгіштік сезімін қалыптастырады.

мемлекеттік рәміздер көне замандардағы ру-тайпаны қорғаушы болып есептелетін  тотемдік  аң-құстың бейнелерінен, рудың, әулеттің мал-мүлкіне салынған ен-таң шыққан. мыңдаған әскерлер соғыс майданында жаудан өз сарбаздарын ажырату үшін айырым белгілерін пайдаланды. ортағасырлық  батыс еуропада  бет-жүзіне дейін темір сауытпен қымталған рыцарьлардың кім екенін айыру қажеттілігінен ақсүйектердің әулеттік таңбасы пайда болды. одан бұрын көптеген көне қалалардың, қала-мемлекеттердің өз таң болғаны тарихтан белгілі. б.з.б. 3-мыңжылдықта шумер мемлекеттерінің  арыстан  басты  қыран  бейнеленген таң болған.  грекиядағы  афины үкісі, коринфтің қанатты  пырағы, родостың раушаны, самостың тауыс құсы , византияның екі басты қыраны мемлекеттік рәміздерге жатады. өзін  көк бөрінің  ұрпағымыз деп санайтын  түркі жұрты  бөрінің басы бейнеленген көк байрақ ұстаған. 

қазақ  халқында әрбір рудың мал-мүлікке салатын өз таңбасы болды. соғыс жағдайында межелі жерге әрбір рудың жасағы өз руының таңбасы салынған  байрақ  ұстап, хан туының астына жиналатын болған.  қазақстан  тәуелсіздік алғаннан кейін оның мемлекеттік рәміздері бекітілді;

Шәйзаға батып жылады. бірақ бұлақтай көз жасы тоқтамай, шәйзасын құшақтап өксіп-өксіп еңіреп, қара құрым үйін дауыс қып жылады. барылдап шеше даусы, шырылдап қыз даусы шықты. "құлыным-ау! " - деп қалиша құшағын жайып айқайлап, шәйза өзіне деген бір сұмдықтың болғанын сезініп еді. өксіп еңіреген анасы дауысын естіп, шәйзаға не күйге ұшырағанын айтты. шәйза әуелі еңіреп, қатып қалып еді. бауырына қысып-қысып жылаған шешенің ыстық жасы бетін жалындай ақты. сол кезде дауысы да гүрілдеп, көзінен жас та ақты. қосыла жылаған мұңды жетімдердің көз жастары таң атқанша ақты.

«ұлы абайдың шығармашылық мұрасы-халқымыздың ғасырлар бойы маңызын жоймайтын рухани қазынасы.маңызын жоймау былай тұрсын,заман өзгеріп,қоғамдық санада күрт сапырылыстарпайда болған сайын бұл қазына өзінің жаңа бір қырларымен жарқырай ашылып,қадірін арттыра түсетініне абайдан кейінгі уақыт айқын көз жеткізді. ақынның дүниеге келгеніне бір жарым ғасыр,ал өзінің мәңгі өлмес шығармаларымен халқына сөздің ұлы мағынасында ұстаздық ете бастағанына ғасырдан астам уақыт өтті.содан бері оның артына қ болды