Казахский сор 7класс 3 четверть

нұрсұлтан назарбаев  1940 жылы  6 шілдеде  алматы облысының  қарасай ауданына  қарасты шамалған ауылында әбіш пен әлжанның отбасысында дүниеге келген. 1940 жылы 6 шілдеде іле алатауының баурайындағы үшқоңыр жайлауында әбіш пен әлжан назарбаевтардың шаңырағында дүниеге келді. оған әке-шешесі нұрсұлтан деп ат қойды.сәбиге ат таңдаудың өзі жатқан бір хикаяға айналды. тойға жиналған ағайын-туыс түрлі есімдерді тұс-тұстан айтып жатты. ең ақырында жаңа туған ұлдың әжесі мынадай ұсыныс білдірді: «менің сүйікті немерем екі бірдей есімді алып жүрсін. оның аты нұрсұлтан болсын».әлемдегі барлық әжелер секілді да немересінің азамат болып қалыптасуына ерекше еңбек сіңірді.

әкесі – әбіш 1903 жылы алатаудың бөктерінде, назарбай бидің шаңырағында өмірге келді.әбіш назарбаев көңілді, қадірлі болды. ол тек қазақ тілінде ғана емес, орыс және қар тілдерінде де еркін сөйлейтін. әбіш қазақ және орыс әндерін беріліп айтатын, әңгімелескен зейін қойып тыңдап, пайдалы кеңес бере білетін.  әбіш назарбаев 1971 жылы қайтыс болды.

анасы әлжан 1910 жылы жамбыл облысы қордай ауданы қасық аулындағы молданың отбасында дүниеге келді.үшқоңырға жер аударылған әкесімен бірге келген әлжан әбішпен танысады. ауыл арасында ән салу мен суырыпсалмалық өнерден оның алдына түсетін ешкім жоқ еді. жарқын жүзді әлжан ұлын үлкенді құрметтеуге, сыйлауға баулыды, оның ұлттық дәстүрлерге, ән-жырларға, салт-ғұрыптарға құштарлығын оятты. әлжан назарбаева 1977 жылы қайтыс болды.

жасөспірім шағы нұрсұлтан тек өз сыныбындағы ғана емес, мектептегі ең үздік оқушының бірі болды, сабақты зор ынта-ықыласпен оқыды. ол өзінің аса құштарлығын білетін ағайын-туыстары әкеп берген кітаптардың бәрін оқып шығуға жан-тәнімен кірісті.   жас кезінде іле алатауының баурайында жазғы демалыс күндерінде әкесіне көмектесіп жүргенде тұңғиық жұлдызды аспан астында жанған алау маңына түнеген романтикалық сәттері де болды. әке-шешесі осы өлкеде ежелгі заманда өмір сүрген ң берік түп-тамырынан сыр шертетін салиқалы әңгімелер айтып, жан-дүниені тербейтін әндер шырқайтын. кез келген қазақ білмеуі ұят саналатын жеті ата туралы айтылатын. ұрпақтан ұрпаққа жалғасып, қазақтың өткені мен болашағын жалғап келе жатқан халықтың осы бір ауыр, бірақ үйлесімді тіршілігінің мәңгі және аса мәнді екенін сезінетін.ол, әсіресе, ежелгі аңыздар мен ң наным-сенімдері туралы үлкендер айтатын әңгімелерді ықыласпен тыңдайтын.

қызмет жолы

1960 жылы днепродзержинск техникалық училищесін, 1967 жылы  қарағанды  металлургия комбинатына қарасты жоғары техникалық оқу орынын, 1976 жылы  кеңес одағы коммунистік партиясы  орталық комитетіне қарасты жоғары партия мектебін бітірген.

еңбек жолын  1960  жылы  теміртау  қаласындағы қарағанды металлургия комбинатында қатардағы жұмысшы болып бастап, домна пешінің аға газдаушылығына дейінгі жолдан өтті.

Қолыма қалам алған сәтте, «тақырып бірдей болғандықтан мазмұны өзіммен замандас буынның жазғанымен ұқсас болатын шығар» деген қ болды. олай дейтінім бәріміз: «әуелі терең біліммен қарулануымыз керек» дегеннен бастаймыз. сол арқылы мақсатымызға қол жеткізуді көздейміз. иә, байқауға ниет білдірген көп жастың жұмысы алдымен осы қалыпты түсінік бойынша жазылады. алайда ол барлығының айтары бір, тың дүние кездеспейді деген сөз емес. бірінші қатарға білімді қоятынымыз парасатты, білімі жетік ұрпақ – жарқын болашақтың кепілі. мақсаттымыздың бірдей болып көрінуі – отанымыз ортақ. сондықтан жүрегі мен тілегі бір, әрдайым алда болуға ұмтылатын ұрпақ бола алсақ нұр үстіне нұр ғана! ақыры санамды сенделткен сұрақтардың жауабын тауып, арманым жайлы ойлай бастаған едім, қаламыма қанат біткендей болды. эссенің арқауы арман болған соң дәл солай «асқақ арман» деп атадым. елбасының кестелі сөздері жинақталған «ақыл – парасат кітабына» үңіліп отырып мына бір айтқанын жаныма жақын тарттым: «бүгінгі заманда өзінің асқақ арманына тек жаңаша ойлайтын, ерік-жігері мол, өзіне сенімді ғана қол жеткізе алады.» шығармамның атауына лайық келіп, өзіме ерекше жігер беретін тіркестер болғандықтан осы сөздерімен бастадым. дана бабамыз әл-фараби «ғаламда әр ң өз орны» бар деген екен. жаратылыстың шындығы да осы. кеше мен бүгін және ертең жұмыр жер бетінде тіршілік кешетін жанның әрқайсысының өз мәні мен орны, атқарар ісі мен қалдырар ізі болмақ. өзіміз емес, соңымыздан қалатын дүние мәңгілік. әр сол өзі өмір сүрген ортаға пайдалы қызмет етіп, өзінің әлеуеті деңгейінде қолынан келгенше ел мен жаңғыруына үлес қосуы керек. өз тағдырын ел мүддесімен еселеуі тиіс. ал ол үшін… ең алдымен, өмір алаңындағы өзіңнің орныңды дәл таба білуің шарт. сонда ғана, яғни өз орнында отырған қашанда , туған халқына, отбасына мейлінше пайдалы іс атқара алады