Переведите на язык , сказка қаңбақ шал называется: үйіне келіп, кемпіріне: - ертең дәу қонаққа келеді, - дегенде: - ойбай, немізді береміз - деп сасады кемпір. шал тұрып: - ертең дәу келеді. мен есіктің алдында отырармын. сонда сен оның көзінше. не істеймін шал, - деп маған қара, мен не десем, соны істемекші болып, пышақты алып тұра ұмтыл! – деп кемпіріне үйретіп қойады. ертеңіне үш дәу келіп, досының үйінде отырады. сол кезде кемпір тұрып: - шал нені асамын үйдегі қонаққа? түк жоқ деп! - депті. сонда шал тұрып: - басқы дәудің басын ас, ортаншы дәудің төсін ас, ол жетпесе досым дәудің өзін ас! - дегенде, кемпір пышағын алып тұр ұмтылады. үш дәу тым тырақай қаша жөнеледі. досы лашық үйін басымен көтеріп әкетеді. шал айқайлап: - әй, досым, лашығымды тастап кет! қайда барсаң да құтылмайсын! - дейді. дәу лашықты тастай сала қашып бара жатса, баяғы әлімжеттік қып ғын тартып жей беретін түлкі жолығады. - тақсыр қайдан қашып келесің - дейді түлкі. - бір пәле шалдың қырсығынан құтыла алмай қашып келеміз, - дейді. түлкі:

репка

пришел старик   домой и говорит бабке: завтра великан придет к нам в гости. а она с боязнью в ответ: ох, что же мы дадим ему? а старик: завтра он приедет, я буду сидеть перед домом. тогда посмотри на меня скажи мне перед ним: что сделать, старик? что я скажу, то и будешь делать и возьмешь нож и кинешься великану. наступило завтра и три великана приехали в гости. в этот момент бабка спрашивает: дед, что же мне приготовить гостям? дома ничего нет! тогда дед отвечает: приготовь голову первого великана, грудку среднего великана, а если этого нехватит, приготовь полностью последнего великана! после этих слов бабка кидается на великанов а те, убегают золотя пятки. а последний великан даже унесет дом старика головой.а дед кричит: ай дружок, домик то оставь! все равно неубежишь! великан оставив дом убегает дальше и встречается ему лиса которая отбирала его рыбу: откуда вы бежите? ! а они в ответ: от злости старика бежим! а лиса: вы не написали)

Ата жұрт, атамекен - өте кең ұғым. Атамекен - адамның ата - бабаларынан бері қарай кіндік қаны тамып, өсіп - өніп келе жатқан жері. Өмірден көретін қызығы мен бақытының тұрағы.

Біздің халқымызда ата-мекенді ардақтау сезімі өте тереңде жатыр. Туған жерді қасиет тұту - қанға сіңген мінез, ежелгі дәстүр. Бұл таным жанымызға ана сүтімен тараған, ана тілімен дарыған.

Бұдан бірнеше ғасыр бұрын айтылған, атап айтқанда, Күлтегін ескерткішінде жазылған:

Қызыл қанымды ағыздым,

Қара терімді төктім.

Түн ұйықтамадым,

Күндіз отырмадым,

Тізеліні бүктірдім.

Бастыны еңкейттім,

Түрік болғаным үшін,- деген жолдар атамекен құдіретін, Ұлы Дала елін айқындай түсетіндей. Біздің ата-мекеніміз - Қазақстан! Қазақ деген намысшыл ұлттың ұрпағымыз

Міне, осындай намысшыл елдің ұрпағы болғаныма мақтанамын! Тарихы тереңде жатқан елімнің өткен жолдары тарих беттерінде өшпестей із қалдырған. Қаншама қиындықтан өткен елімнің болашағынан үміт күткен бабаларымыздың арманы орындалып, бүкіл әлем қызыға да, қызғана да қарайтын Тәуелсіз Мемлекетке айналдық.

...Біздің ішімізде менен екі-үш жас үлкендігі бар Тортай атты бала болушы еді. Әке-шешеден тым ерте айырылып, алыстан қосылар аталастарының есігінде жүретін. Қой аузынан шөп алмас жуас, құлағының сәл мүкісі бар, бала болып көп ойнамайтын жасқаншақ еді. Бәрімізден гөрі ерекшелігі, таңертеңнен кешке дейін бас алмай кітап оқи беретін. Қолына не тисе, соны талғамсыз оқитын Тортай арамыздағы білгішіміз, аузымызды ашып тыңдар абызымыз сықылды... Тортай, әсіресе, мені жақсы көрді. Жанынан бір елі қалдырмайтын. Әкем – ферма меңгерушісі, үйде ішіп-жем мол, ит басына іркіт төгіліп жатушы еді. Шешемнің қолынан – бір, жолынан – екі алып, әр күн сайын Тортайға таситынмын. Ол мені алдап тамақ үшін дос болмайтын, қайта «мен аш жүргенім жоқ, әкеле берме» деп ұрысатын-ды. Өз бейілімен, көңіл хошы болмаса, ләм деп аузын ашпайтын, әрі құлағы қақас еститін болған соң, әңгімеге зауқы бола бермейтін. Тек менімен ғана оңаша сәттерде ағыл-тегіл әңгіме құрушы еді...»

Тортайды абыз санап, оның айқандарын мүлт жібергісі келмейтін Ораштың досына деген қарым-қатынасын осы үзіндіден көруге болады. Ораш Тортайдың жалғыздығын ойлап, ата-анасынан ерте айырылғанын сезініп, жанашырлықпен қарайды. Оған үйінен тамақ әкеп беріп, әңгімесін тыңдау үшін жанынан қалмайды. Тіпті Тортайды алыс ағайыны үйінен қуып жібергенде, Ораш жаңбырлы күні таудың арасынандағы үңгірден тауып алып, оған үйінен ұрлап әкелген наны мен ірімшігін берген еді. Тортайдың Орашқа «Әке-шешең іздеп жүрер, үйіңе қайт, қорықсаң – мен шығарып салайын» деген сөзінен, әсіресе, «қорықсаң» дегені оның ағалық пейілін көруге болады. Жандары кітапқа құмар жас жеткіншектердің арманы да ерек.