Как переводится -коширип жазындар и астын сызындар

Спишите и подчеркните снизу

Батыр Баян -Мағжан Жұмабаевтын поэмасынын кейіпкері.Бұл поэмада Батыр Баян өте өжет ,батыл адам ретінде суреттелген.Батыр Баяннын бойындагы ең басты қасиеті Отанына,еліне деген сүйіспеншілігі.Ол қазақ халқының батыры және Абылай ханның ең жақын жауынгері. Оның мінезі отаншыл және өте намысқой.Онын намысҡойлылыгы поэмада кеңінен суреттелген.Ол Отаны үшін оз інісі Ноянды өлтіруге дейін барды .Ал Ноян қалмақ қызынын артынан еріп өз еліне сатқындық жасады.Бұл сатқындыққа шыдамаған Батыр Баян қалмақ қызын да ,інісі Ноянды да өлтіреді.Осыдан ак Баяннын намысшылдығын жане еліне деген махаббатын коруге болады.Ол Абылай ханнын қолбасшысы жане сенімді батыры. Ол қазақ халкынын ак туын устаган батыр .Поэманын сонында Батыр Баян шайқаста қаза табады.Оны ар ұяты жібермеді.Сөйтіп ол көп өкінді.Өкініштін кесірінен ол шайкаста өлуге бел байлайды.Бұл поэманын маңыздылығы оте зор..Ең бастысы ойланып ,шешім қабылдау .Қазақта «Жеті рет өлшеп ,бір рет кес » деген нақыл сөз бар ғой .Міне сондықтан да шешім қабылдамас бұрын ойлану қажет.

Қосымша мəлімет:

Мағжан Жұмабаев «Батыр Баян» поэмасын өлеңмен жазған. Қысқаша мазмұны мынау: Абылайхан бір жаққа жаугершілікке аттанбақ боп қол жияды да, аттанбай жатып алады. Көп жатып жалыққан Абылайдың батырлары Абылайға кісі салса, Абылай Баян батырсыз аттанбаймыз деген қысқаша жауапты айтады. Баян батырдың кешігу себебі былай шығады. Ол бір жорықта қалмақтан бір жас сұлу қыз алып қайтады. Қызға көңілі ауады. Бірақ жасы жас болғандықтан тимейді. Қыз Баянды ағасындай көріп еркелеп жүреді.

Баянның Ноян дейтін 15-16-дағы інісі болады. Осы Ноян қызға ғашық болады. Бір күні бір сайда қыз бен Ноян кез кеп, Ноян қызға сырын айтқаннан кейін, қыз: мен саған тиейін, бірақ мені Баян əкетерде шешем, ел бетін бір көрмей ерге шықпа деп еді. Елге алып бар, содан кейін тиейін дейді. Ноян осы сөзге ереді де екеуі сол түні екі атқа мініп қашады. Бұл кеңес таңертең Баянға жетеді. Ашуланған Баян атына мінеді де, Жолды өзек деген жерге қуып жетіп, жалынғанына қарамай екеуін де өлтіреді. Екі жасты өлтіріп болғасын өз ісіне өкініп, біраз жылайды да, екеуін көміп, тартып отырып Абылайға барады. Кешіккен себебі осы боп шығады.

Баян келе Абылай қолын аттандырады. Бұғыбай бастаған қалың қол шөлді өрлеп отырып Балқаш көліне келеді. Осы арада жиналып жатқан қалмақты ұшыратады. Абылайды қапылыста шабамын деген қалмақ күтпеген жерден мынаны көргесін Абылайға айыбын берейін, татуласайық деп кісі салады. Абылай бұл сөзді қабыл алғанда, Баян татуласуға қарсы болады.

Біздің әрқайсымыз қай жерде болса да адамдарға жақсылық жасай алады. Басқа адамға қауіпті жерде жол жүруге, баласы бар әйелді немесе мүгедек әйелді кезекке жіберуге, қиын уақытта көмек қолын беруге, қайғыны бөлуге көмектесу — бір адам басқа адамға көмектесе алатын және көмектесуі тиіс барлық жағдайларды санамауға болмайды. Бастысы — өтуге емес, отступив, құдықтарына жіберуге көз жаққа қашан сенімен бірге көлікте егде адам немесе мұқтаж твоей. Әрбір, тіпті шағын ісіңіз, ең алдымен өз жаныңда жағымды сезім қалдырады. Өкінішке орай, біз адамның осы тамаша сапасы туралы сирек айтамыз. Бұқаралық ақпарат құралдары да бізді осы мәселемен ауырмайды. Және бекер. Бүгінгі күні біз "оралған", "тік" адамдардың басым көпшілігі "лохтар", олардың анықтамалары бойынша, яғни сезіп, жанасатын, көмектесуге ұмтылатын, "өмір сүре алмайтын", "ақша жасай алмайтын" адамдардың барлығы мен бәрінен асып кетуінің куәсі болып табыламыз. Мұндай бай киім, бірақ бос жан. Міне, ол немесе ол: Әдемі киім, сұлулық бар, Түнгі және күн дискотекасында. Вихилятись сән бар Сен кім? Қайдан? Мен кім? Біздің туған өлкеміз қандай? Орман шабу саған не, Таза суды улану, Рудың ата-бабаларын қорлау керек пе? Сочиняя бұл шығарма вспомнила туралы жағдайда, ол оқиға менімен беру. Қазір көріп отырғанымыздай, шетелдік парк ұшады және жас ағаштар өскен жерде ғана қонады. Барлық поломали, испортили. Ағаш арасында кішкентай шырша да болды. Мен оған келіп, " олар сені қалай!"Шешіп отырып, басы үлкен торабы, вынула сучок, колол шыршаны, отвела жағына екі бұтағы, зажали. Деді: "Өмір Сүр!" Бір аптадан кейін құтқарылған ауылға қайта қарауға келді. Мен қараймын: жасыл киімде шырша тұр, бұтақтарды еркін лақтырдым. Осындай көңілді, бақытты, Мен де күлімсірегім келді.