Ананвн пейили, ананын мейири ангеме курау

20 ғасырдағы Ұлы Отан соғысының есімі, оның кейіпкерлері, біз 70 жылдан астам уақыт бойы сақтап келеміз. Біз оны балалар мен немерелерге беріп, бір фактіні, тегімізді жоғалтпауға тырысамыз. Бұл іс-шараның әр отбасына қатты әсер етті, көптеген әкелер, ағалар, күйеулер ешқашан қайтып келмеді. Бүгінгі күні әскери мұрағат қызметкерлерінің ерен еңбегі, жауынгерлердің мазарларын іздеуге бос уақытын арнаған еріктілердің арқасында олар туралы ақпараттар таба аламыз. Мұны қалай істеуге болады, Ұлы Отан соғысының қатысушысын фамилия бойынша қалай табуға болады, оның марапаттары, әскери атақтары, өлген жері туралы ақпарат? Біз осындай маңызды тақырыпты назардан өткізе алмадық, іздейміз және іздейтін адамдарға көмектесе аламыз деп үміттенеміз

Тіршіліктің негізгі тірегі – сүйіспен-шілік. Сүйіспеншілік – тіршіліктің сәні мен мәнін келтіретін нұр әрі ең басты қуат көзі. Жарық дүниеде барша кедергі-кесепатты жеңетін күш те осы сүйіспеншілік. Көңілі сүйіспеншіліктің түбіндегі әрбір тасын санап алуға болатын кәусар бұлағынан мейірін қандырған жанның рухы кемелдік көгінде қырандай қалықтап, мәңгіліктің жасыл жайлауына қанат қағады. Мұндай көңілі көктем, сезімі сел боп аққан ізгі жандар мәңгілік бақыт әлеміне қатысты сезіп-білгендерін, рухани дүниесіне жиған-терген жауһарларын жер-жаһандағы барша жанмен бөлісу үшін алып-ұшып тұрады. Осы мақсатта «мың өліп, мың тіріледі». Өлсе де, тірілсе де, жүрекжарды ұраны, басты қаруы осы сүйіспеншілік сөзі болмақ.

Жан дүниесі сүйіспеншіліктен жұрдай жандардың рухы тартылған судай сор тартып тұрады әрі тартылған судың түбіндегі қолтырауынға жем болады. Мұндайлар жүз жыл, мейлі ғасырдан да ұзақ өмір сүрсе де, рухани танымы бір қарыс алға жылжи алмайды. Көңілінде тырнақтай сүйіспеншілік жоқ мұндай жандар өктем өзімшілдіктің, менмендіктің тар қыспағында тұралап қалғандықтан, ешкімді шынайы сүйе алмайды. Жаратылыстың өзегі жан толқытып, мән толғайтын махаббатты сезіне алмастан шырағы сөнген тұлдырдай семіп, сөніп, жоқ болады.