Ана туралы керемет сайыска арналган олен шумактары керек еды еш болмаса ссылкасын бериниздерш

Ана тілім 
Ана тілім, 
Жүрегісің анамның. 
Жүрек-ана, 
Мен өзіңнен жаралдым. 
Сағат сайын саулығыңды тілеймін, 
Сенсіз мынау керегі не ғаламның!
Сенің әр бір тынысыңмен күн кешем, 
Сен арқылы тіршілікпен тілдесем.
Ел бетіне қалай түзу қараймын, 
Ана тілім, 
Егер сені білмесем. 
Сенің арқаң дүниеден сыр ұқсам, 
Сенің арқаң жүзіп ішсем тұнықтан. 
Туған анамды ұмытқаным емес пе, 
Туған тілім, 
Егер сені ұмытсам. 
Сенің арқаң өзімді өзім түсінсем, 
Ақыл-ойым, айбатым-сен, күшім-сен! 
Қойсын маған күннің нұры түспей-ақ, 
Ана тілім, 
Арыңа дақ түсірсем. 
Ағытатын тасқын ойдың тиегін, 
Өзің ғана сыйынатын киелім! 
Ризамын отқа жанып сен үшін, 
Күлге айналып кетсін мейлі сүйегім. 
Ана тілім, дана тілім, бақ тілім, 
Сенсіз бақыт дүниеден тапты кім?
Сенсің менің қуанышым, шаттығым, 
Сенсің менің тазалығым, пәктігім.
Ана тілім, 
Алтын ұям, құндағым, 
Ақ бесікте әлдиіңді тыңдадым. 
Сенің жырың, сенің әнің айтарым, 
Санам сөніп, байланғанша тіл-жағым!

Мұғалжар тауы-Ақтөбе облысы аумағында. Солтүстіктен оңтүстікке қарай 400 км-ге созылып жатыр. Ені 200 км-дей. Орташа биіктігі 300 м, ең биік жері – Үлкен Боқтыбай тауы (657 м).
Солтүстігінде жіңішке бұйрат түрінде басталып, әрі қарай бір-біріне жарыса орналасқан екі қатар тізбекке бөлінеді. Олардың арасын беті сәл белесті ойыс бөледі (ені 15 – 20 км). Жоталар кей жерлерде бір-бірімен төбелер жүйесі арқылы жалғасады. Аралық өңірде девон мен тас көмір дәуірінің құмтас пен әктас жыныстары таралған. Жоталар кембрийге дейінгі және палеозойлық кварцит, кристалдық тақтатас, гнейс, гранит, т.б. жыныстардан құралған.
Батыс Мұғалжар, немесе Бас жота бір-бірімен тіркесіп, меридиан бағытында созылатын жеке қырқалар тізбегін түзеді. Оңтүстік бөлігі биік және қатты тілімденген. Шығыс Мұғалжар тауы аласа, төбесі тегіс шоқылар тізбегі түрінде. Солүстік бөлігі айқын тау сипатында, оңтүстікке қарай бірте-бірте аласара береді де маңайындағы жазықтан аз-ақ көтеріліп тұратын аласа төбеге айналып кетеді. Мұғалжар тауы 48" с. е. маңында аяқталады, одан оңтүстікте абсолюттік биіктігі 250 м-ден аспайды. Мұғалжар тауы Ырғыз өзенінің салалары арасындағы суайрықты құрайды. Солтүстікке қарай Ор өзені ағып шығады.
Климаты тым континентті, қысы суық, қар жамылғысы жұқа. Қаңтардың орташа температурасы –15 – 18"С. Жазы ыстық, құрғақ, шілденің орташа температурасы 21 – 25"С. Жылдық жауын-шашын мөлшері 200 – 250 мм.

Мұғалжар тауы қойнауында мыс, никель, марганец, сирек металдардың, фосфорит және тас көмірдің кен орындары барланған. Олардың кейбіреулері (никель, фосфорит, т.б.) өндірілуде.

Солтүстік бөлігінің қиыршықты тастақ даласында боз, бетеге, сұлыбас өскен. Оңтүстікке қарай астық тұқымдасты жусанды шөлейтке ауысады (бетеге, жусан, т.б.). Жыраларда анда-санда қайың, көктерек, тал, мойыл кездеседі. Қатты тау жыныстары жер бетіне шығып жататындықтан өңір егін егуге қолайсыз. Егіншілікке пайдалануға жарамды жерлер тек аңғарларда ғана кездеседі. Жер асты суының қоры мол.

Батыс бөлігі боз, бетеге мен селеу өсетін қиыршық тасты, ашық түсті қара қоңыр топырақты болып келеді. Суайрықтары мен ойыстарда құмайт топырақ молдау. Онда негізінен селеу, көде, жусан өседі. Жер бедері күшті тілімденген ойыстарда ақ және қара жусандар тобына жататын өсімдіктер кездеседі. Сайлардың жоғарғы беткейлерінде қараған, тобылғы, жабайы шие мен әр түрлі бұталар, өзен бойларында терек, қайың, емен, тал өседі.

Ұсақ шоқылы құрғақ даласында қара қоңыр топырақ қалыптасқан. Онда дала мен шөл зоналарына тән өсімдіктер жамылғысы қалыптасқан. Сортаңданған қара қоңыр топырак жамылғысында бетегелі, үлпілдек селеу, көкпек шығады. Мұғалжардың батыс беткейінің біраз бөлігі егіншілікке пайдаланылса, шығыс бөлігі тек мал жайылымына ғана жарамды. Жануарлар дүниесі де дала, шөлейт, шөл зоналарына тән аң-құстардан тұрады. Дала мен тау аңғарларын ақбөкен, жабайы шошқа, қоян, қарсақ, қасқыр, түлкі, сарышұнақ, аламан тышқаны мекендейді. Өзен-көлдерінде аққу, қаз, үйрек, қырда безгелдек кездеседі.

Горы Казахстана являются излюбленным местом отдыха туристов со всего мира. Кроме природных ландшафтов и редкой флоры и фауны, казахские горы славятся своими высокогорными курортами и санаториями, а так же лагерями альпинистов, где созданы все условия для проведения экстремального отдыха.

Горы Казахстана делятся на высокогорные и низкогорные области. К низкогорным областям относится так называемая «желтая степь» или по-другому Сары-Арка, которая находится в центре Казахстана. Протяжённость Сары-Арки – 1200 км, а самая высокая точка достигает 1565 м. Несмотря на то, что Сары-Арка является степью, здесь есть немало горных вершин. Самыми высокими из них считаются Аксорган (1565 м) и Каркаралинские горы (1403 м). Среди жёлтых песков и гор Сары-Арки разбросаны маленькие голубые озёра с чистой водой. Из-за этого горные местности Сары-Арки часто называют «маленькой Швейцарией», так как природные ландшафты, что удивительно, схожи со швейцарскими.