Ертеде ел арасында жаугершілік жиі болатын кезде қазақтың екі жауынгері төс қағысып дос болады. бірде әскерлер бір өзеннің бойында қос тігіп . тұтқиылдан жаудың қалың қолы шабуыл жасапты. малды айдап, мүліктерін тиеп кетіпті. қолға түскен азаматтарды айдап әкетіпті. әлгі екі достың біреуі жау қолына түседі. досының қолға түсіп қалғанын естіген екінші батыр күздің қара суығын елеместен өзенді малтып өтіп, жау жатқан жағаға келеді. анталаған жау әскерлері оны тарпа бас салады. жауынгер өзін қолбасшыға апаруын өтінеді. алып келген соң ол жаудың қолбасына: - мен қолдарыңа түскен бір жауынгерге құн төлеп, сатып алуға келдім. менің оған айырбастап берер мал мүлкім жоқ. бір-ақ нәрсе беремін. ол - өзімнің өмірім. досымды босатыңдар, ол үшін менің өмірімді алыңдар, - дейді. қолбасшы ойланып отырып, оны сынамақ болады да: - жарайды, мен сені қыршыныңнан қимай-ақ қояйын. маған сол өміріңнің бір бөлшегін ғана берсең болады, - дейді. - ол не? – дейді досын құтқаруға асыққан жігіт. - маған сенің көздерің керек? – дейді қолбасы, - екі көзіңді ойып аламын. - ол да болсын, көзімді ал да, досымды тезірек босат, - дейді. жігіт бұл сыннан сүрінбей өтеді. әлгі жауынгер тұтқыннан босаған досының иығына қолын салып, зағип күйі қуанып, күлімдеп келе жатады. мұны көрген жаудың қолбасы: «мынадай ерлері бар халықты тұтқиылдан келіп, қапыда бас салған жағдайда болмаса, бетпе-бет ұрыста жеңу қиынға соғады» - деп түйеді. сөйтіп өз әскерлеріне шегінуге бұйрық беріпті. сделайте краткий перессказ .

Ертеде жаугершілік заманында екі жауынгер дос болады. Бір кезде əскерлер озеннін жағасында демалып жатканда жау шабуыл жасап мал-мулікті, адамдарды алып кетіпті. Екі достын біреуі жаудын колына тусіп калады. Ал екінші досы оны куткару ушін озенмен жузіп жаудын жеріне барады. Сосын ол жаудын колбасшысына-" менін досымды босат, онын орнына мені олтір" дейді. Сонда колбасшы -"сені олтірмеймін бірак сенін көзінді ойып аламын" дейді. Жігіт келіседі. Сойтіп досын куткарып алады. Ал колбасшы онын іс əрекетіне танғалып " қазақтарды жену киын болады" деп оз əскерлеріне кері шегінуге буйрык береді.

Кітапхана — мәдени-ағартушылық мекеме. Кітапхана ба з шығармаларын жинау, сақтау, насихаттаумен, оқырмандарға ба з шығармаларын берумен, мәдени-ағарту және ғылыми-көпшілік жұмыстарын ұйымдастырумен шұғылданады. Кітапхана атқаратын міндетіне, кітап қорының құрамына және жұмыс әдісіне қарай екіге бөлінеді: а) көпшілік; ә) ғылыми және арнаулы.

Көпшілік кітапхана — оқырманға қоғамдық-саяси, кәсіптік, жалпы білім беретін басылымдарды ұсынады.

Ғылыми және арнаулы кітапханалар ғылым салалары мен белгілі бір ұйымдарға (мекемелер, оқу орындары, т.б.) қызмет етеді. Кітапханалар жазба ескерткіштердің қоғамдық қоймасы ретінде ерте заманда пайда болған.[1] Біздің заманымыздан бұрынғы 7-ғасырдың ортасында Ассирия патшасы Ашурбанипалдың сарайында қыш тақталарға жазылған жазбалар жинағы сақталған. Көне кітапханалардың ішінде Александрия кітапханасы әлемге әйгілі. 9 — 11-ғасырларда Бұхара, Самарқанд, Отырар, Үргеніш, Мерв қалалары ғылыми және әдеби кітап қорларымен аты шықты. Ұлы ғұлама әл-Фарабидің туған қаласы Отырарда Александриядан кейінгі әлемдегі екінші ең ірі кітапхана болған деп есептеледі. Қазіргі уақытта Қазақстан Республикасында барлығы 11300 кітапхана (2003) жұмыс істейді

Сіздерге өз саяхатымды айтып берейін. Мен Алматы, Көкшетау қалаларына саяхат жасаған болатынмын. Алматыда тауға шықтық. Мәссаған, қандай қызықты болғанын сөзбен айтып жеткізу мүмкін емес! Таулары өте биік, кішкене ған суықтап қалғаным болмаса күнім өте керемет өтті. Тау басындағы қарлар оған көрік беріп тұр. Келесі күні өзенге бардық. Өзені де өте тұнық, таза. Айналамыз құстар мен жануарларға, балықтарға толы болғанына қарамастан мүлгіген тыныштық. Көкшетауда біз Оқжетпес тауына бардым ол жер маған тіптен керемет әсер қалдырды. Тау беткейлеріндегі ормандар щалың, өзімді нағыз табиғаттың құшағына еніп кеткендей сезіндім. Айта берсем, еліміз Қазақстанның әрбір жері көркем, табиғаты сұлу, ауасы таза. Ол жерлердегі демалыс орындары да жанға жайлы, Адамдары көңілге жылу ұялатады...