Реферат на тему бущее казахстана! на казахском

Сочинение «Будущее Казахстана»

Какое будущее у Казахстана? Я вижу его оптимистично. Точнее, мне хотелось бы видеть его таким. Вот уже чего точно не хотелось бы увидеть в будущем моей страны, так это ссор и дрязг на национальной почве, терроризма или гражданских столкновений.

На самом деле Казахстан – это «степная Швейцария», только огромная по территории. В нашем государстве соединились несколько разнообразных и колоритных народов и культур. И это прекрасно.

Казахстан также имеет огромные запасы ископаемых природных ресурсов: нефти, природного газа, урановой руды, угла, свинцовой руды, золота и других. Недра казахских земель содержат почти всю таблицу Менделеева, которая служит на пользу людям. Но я надеюсь, что будущее нашей страны будет зависеть не только от успешной добычи этих богатств. Все-таки это вредит экологии. Казахстан имеет еще колоссальные запасы природных ресурсов для добычи альтернативной энергии, например, ветряной или солнечной. Казахстан – это широкие степи, сильные ветры, бескрайние, нагретые солнцем пустыни.

Еще мне хотелось бы, чтобы в стране развивались высокие технологии: информационные, например. Чтобы люди жили с большим комфортом, с удобствами, но при этом не забывали о природе, не уничтожали ее.

Я желаю своим землякам в будущем еще больше развить культуру, отказаться от многих вредных привычек. Стать более свободными, более просвещенными и образованными, меньше бояться и знать свои права. Тогда всем в стране станет легче жить.

Шешендік өнер - ежелгі Грекия мен Рим заманынан бермен қарай көптеген халықтардың мәдени, рухани, өмір тіршілігіндегі өнердің бір түрі. Грек шешендiк өнерiнiң игi әсерi арқасында көне Римде де бұл өнер дами бастады. Бiздiң дәуiрiмiзге дейiнгi III ғасыр Рим мен Грек елдерiнде эллиндiк дәуiр деп аталып, әдеби-мәдени құндылықтардың алмасуымен сипатталады. Бұл сипат шешендiк өнерге де тiкелей қатысты. Байырғы салалары: бейнелі сөз, шешендік сын, шешендік өсиет, шешендік нақыл, шешендік дау, шешендік толғау. 

Аққу – ежелгі, өмірдің өзгерістеріне тез уйренін құс. Аққу – қазтәрізділер тобына жатады. Қай жерде су болса, сонда аққу өмір сүреді. Дүниежүзі бойынша 150 турі кездеседі. Қазақстан суларында оның екі түрі – сұңқұлдақ аққу және сыбырлақ аққу тіршілік етеді. 
Қазақ халқы тазалық пен сұлулықтың символы ретінде қарайтын аққу өзінің ұясын кез келген көлдерге сала бермейді. Ол ұя салуға ну қамысты, суы таза әрі тұщы ірі көлдерді таңдар алады және ол маңда адамның болуын уната бермейді. Сондықтан да халқымыз оның кез келген батпақты шалшық көлде кездесе бермейтін аса талғампаз, тәкәппар қанатты екендігін қадірлейді. 

Аққудың көркі, мінез-қылығындағы ерекшеліктер сонау дәуірден бері халықты таңдандырып келеді. Оның су бетінде маңғаздана жүзгені, ұшқанда қанатын қағып көтерілуі, табиғаттың берген әсем бір құбылысы емес пе! Тіпті, қазақ халқы адам бойындағы жақсы қасиеттерді осы құсқа балайды ғой. Мәселен, «аққу-мысық көлдегі, асылымсың елдегі» деп ән шырқауда да адамды аққуға теңеп, оны әсемдіктің, сұлулықтың символы ретінде бағалап отыр емес пе?

Өзінің сұлулығымен жұртты таңғалдыратын аққу бүкіл елімізде қорғауға алынған. Қазіргі міндет – осы «құс падишасы» сақталып қалған көлдерде оның ұя жасауын керекті материалды қолдан жасасақ, ол сол суда көбірек тоқтайтын болады.

Аққу айдынын аңсайды,
Адам туған жерін аңсайды.

Аққу айдын көлде жүзеді,
Ару айдын көңілде жүзеді.

Аққу шалшықтан шықса да аппақ.