Үй жануарлары туралы ертегі кұрастыр .ат , ит, лақ. осы жануарларды катыстырып ертегі кұрастыру керек көмектесіндерші өтініш,

ертедеде ат ,ит жане лак болды. Атын аты Сункар, итын аты Актос жане лактын аты кароче сама придумай .олар тунде корадан кашып кетти бир карангы жерге олар онда коркынышты ертеги айиыпты .ал содан кейын уйлерине баргылары келди .мол орманда адасып кетти ит оларга айтты "биз бугин орманда конатырайык" ал лак айтты :"каскырлар болса не ыстимис"ал жылкы айтты :"корпа биз олардан кашып кеттемиз " ит айтты :"жарайды уйыктайк"
танертен олар турганда алма агашы,жасыл шоп корди ал ит кызды корип калды .ит ,лак жане ат сол кизга жугирди .уйлерине келген сон лак оларга айтты:"енди уйымызден кашпаймыз".Содан кейын олар ушеы бакыты омир сурипты.

Күні кеше ғана жүз жайнаған,
Құбылжыған сәнді табиғат.
Бүгін көрсең жөнді түр қалмаған,
Солған, өшке, өлген - бәрі жат.
Қатбар - қатбар қара жар бұлт,
Көкті қапта, жерге еңкейіп.
Тасты жарып, бейне тауды бұзып,
Түйдек - түйдек жүзген теңселіп.
Көк көркемі анау тұрған күннің,
Болар - болмас қана жаны бар.
Әжім басқан жарық нұрлы жүзін,
Нендей көрік, нендей сәні бар.
Шошынған ол, безген, бетін басқан,
Бір қарауға жерден жиіркеніп.
Қол жетпейтін биік алысқа асқан,
Бұлдырайды шақ - шақ көрініп.
Көкте ызғар, жерде ойнақ салып,
Ұйтқып ескен долы салқын жел,
Ойды - қырда түссіз тоңған қалып,
Тілсіз дала, үнсіз жатыр ел.
Қайда қаз, қу көкте қиқу салып,
Суылдатып қанат қағынған.
Тамылжыған жазғы таң сәріден,
Шуылдасып көлге жиылған.
Қош айтысқан, кеткен көңіл суып,
Туған, өскен жерге бауырлас.

Мысалы: Менің сүйікті ақыным-Мұқағали Мақатаев.

Мұқағали  Мақатаев - қазақтың лирик ақыны, мұзбалақ ақын, өз заманында лайық бағасын ала алмаса да өзінен кейінгілер үшін мәртебесі биік ақиық ақын.

Ол 1931 ж. 8-ші наурызында Алматы облысы, қазіргі Райымбек (бұрынғы Нарынқол) ауданының Қарасаз ауылында дүниеге келген.Ақынның тұңғыш өлеңдері “Қырман басында”, “Қойшы бала — Әкітай” ауданындағы “Советтік шекара” газетінде жарияланды (1949). “Інімнің ойы”, “Шебер” өлеңдері “Жастық жыры” атты жинаққа енді (1951). Алғаш Мұқағали талантын бағалаған Ә.Тәжібаев: “Өзіңнен де жігерлілеу, оттылау жас жеткіншек жеткенде, мақтанбасқа бола ма?!” деген еді (“Қазақ әдебиеті”, 18.3.1960).