Эссе на тему "шынықсаң, шымыр боларсың" на казахстком20-50 слов​

Бүгiн сенiң туған күнiң, – дедi мамасы кiшкентай жанатқа, – ендi сен үлкенсiң. – сегодня твой день рождения, – сказала мама (его мама) маленькому еноту, – теперь ты большой. – онда орманға барып, өлең шөп әкелуге бола ма? тогда в лес сходить (сходив), осоку принести можно? – әрине, болады. – конечно, можно. кiшкентай жанат орманға келе жатты. оны маймыл көрдi. маленький енот в лес пришёл. его обезьяна увидела. – сен қайда бара жатырсың? – ты куда идёшь? – мен тоғанға өлең шөпке бара жатырмын. – я к пруду за осокой иду. – сен тоғанда отырған нәрседен қорықпайсың ба? – ты в пруду сидящего (сидящую штуку) не боишься? – қорықпаймын. ол қорқынышты ма? – не боюсь. он страшный? – ия, қорқынышты. мә, таяқты ал да, оны қорқыт. – да, страшный. на, палку возьми тоже, его напугай. кiшкене жанат тоғанға келдi. маленький енот к пруду пришёл. – әй, тоғанда отырған, шық, – деп айқайлады – эй, в пруду сидящий, выходи, – закричал. бiрақ айнала тып-тыныш болды. сонда кiшкене жанат суға қарады, судан оған бiреу қарады. но вокруг тихо-тихо было. тогда маленький енот в воду посмотрел, из воды на него кто-то посмотрел. кiшкене жанат бетiн тыржыйттi. тоғанда отырған да бетiн тыржыйттi. маленький енот лицо (своё лицо) скорчил. в пруду сидящий тоже лицо скорчил. кiшкене жанат таяқты көтердi. ол да таяқты көтердi. маленький енот палку поднял. он тоже палку поднял. кiшкене жанат қатты қорқып кеттi. ол үйге жүгердi. маленький енот сильно испугался. он домой прибежал. – мама, мен ешқашан өлең шөпке бармаймын. тоғанда бiреу отыр, ол маған таяқты көтердi. – мама, я никогда за осокой не пойду. в пруду кто-то сидит, он на меня палку поднял. – ұлым, сен тоғанға бар да, оған күлiмде. – сынок мой, ты к пруду иди опять, ему улыбнись. жанат солай iстедi. тоғанда отырған бiреу де оған күлiмдедi. енот так сделал. в пруду сидящий кто-то тоже ему улыбнулся. кiшкене жанат қуанып кеттi, көп тәттi өлең шөп жинады. маленький енот обрадовался, много сладкой осоки собрал. – сен тоғанда отырған нәрседен қорықпадың ба? – дедi маймыл. – ты в пруду сидящего не испугался? – спросила обезьяна. – жоқ, ол қорқынышты емес. сен оған күлiмде, ол да саған күлiмдейдi, – дедi кiшкене жанат. – нет, он не страшный. ты ему улыбнись, он тоже тебе улыбнётся, – сказал маленький енот.

сөзде сиқыр бар, ал өлеңде даналық бар.   пайғамбарымыз мұхаммед (с.ғ.с.)  

1847   жылы   қырғыздың   бай   шонжар   манабы   орманхан   шешесіне   ас  

береді.   бұл   ас   жиынға   қазақ   пен   қырғыздың   игі   жақсылары   бас   қосады.  

қазақ   ақыны   сүйінбай   қырғыз   ақыны   қатаған   да   осы   жиында   кездеседі.  

екеуінің   айтысы   болып,   қазақтың   бар     айтылатын   бұл   айтыстың   мақсаты   елімізді, жұртымызды бірлікке шақыру.

сөз өнері әр халықтың рухани өсуінің, өмірі мен тағдырының көркем шежіресі, жан сыры ретінде танылумен бірге оның мақтанышы, даңқы болып та табылады. әр халықтың елдік сипаты, жарқын қасиеттері ең алдымен оның әдебиетінде терең елес береді. поэзия — ң мәдениетін ғы ең қуатты, құдіретті кұралдардың бірі. ежелден бері поэзия көктеп өсудің, күрес пен жеңістің, жаңғырып жасарудың белгісі болып келеді. қай халықтың поэзиясы да бұған айқын мысал бола алады. осынау тамаша қасиет біздің поэзиямызда да мол. абай поэзиясына және одан кейінгі кезеңде реалистік арнада, жаңашылдық бағытта ған поэзиямызға мұның әсіресе жанасымдылығы бар.

көркем өнердің қай түрін де, соның ішінде ән мен күйді, яғни музыка өнерін абайдың айрықша бағалағаны жақсы аян. ал оның сөз өнеріне, яғни поэзияға деген ықыласы мен пейілі тіпті ересен, ерекше бөлек. оның ұғымынша сөз өнерінің қызметі мен маңызын, мән-мағынасын басқа еш нәрсе де өтей алмақ емес. шын мәнісіндегі, нағыз қайталанбас көркемдік келісім мен қолдан келмес әсемдік пен сұлулық сонда. бұл ретте абай поэзияның эстетикалық сипатын ғана емес, әлеуметтік мәнін де ескерген.