Берiлген сөздерге жалғау жалганыз : окы, мектеп , қала, кыз, дос

Мектепмектептер,
 қалақалалар
қыз---қыздар,
дос --достар

,

Бесікке салу — нәрестені алғаш бесікке бөлеу рәсімі. Бесікке саларға шақырылған ауыл-үйдің әйелдері шашуын, жол-жоралғысын ала келеді. Баланы алғашқы бөлеу үлгілі ұрпақ өсірген қадірменді әйелге тапсырылады. Ол өзінен басқа тағы бір-екі келіншектің көмегімен бесікті жабдықтайды, сәбидің әжесі не шешесі түбектің тесігінен балаларға тәтті үлестіреді. Осыдан кейін бесікті отпен аластап, баланы бөлейді. Бесікке салған әйелдерге көйлек, жаулық сияқты сый тартылады. Үлкендер батасын беріп, баланың ер жетуіне, ананың үбірлі-шүбірлі болуына тілектестік білдіреді. Және Бесік жыры айтылады:

Айыр қалпақ киісіп,

Ақырып жауға тиісіп,

Батыр болар ма екенсің?

Бармақтарың майысып,

Түрлі ою ойысып,

Шебер болар ма екенсің?

Таңдайларың тақылдап,

Сөзіңді жұрт мақұлдап,

Шешен болар ма екенсің?

Тағы бір нұсқасы:

Әлди-әлди ақ бөпем,

Ақ бесікке жат бөпем

Жылама, бөпем, жылама,

Жілік шағып берейін.

Байқұтанның құйрығын

Жіпке тағып берейін.

Объяснение:

Отец Кунанбай кажы — ага-султан всего Каркаралинского внешнего округа, позже волостной управитель Кокше-Тобыктинской волости, годы жизни 1804—1886. Мать Улжан — из рода Каракесек из племени Аргын. Бабушка Токбала, в замужестве прозванная Зере из рода матай племени найман. Предположительно учила его родной речи.

Әкесі Құнанбай Қажы-аға сұлтан, кейіннен Көкше-Тобықты болысының болыс басқарушысы, 1804-1886 жылдары өмір сүрген. Анасы-Ұлжан-Арғын тайпасының Қаракесек руынан. Тоқбалдың әжесі Найман тайпасының матай руынан шыққан Зере деген лақап атқа ие болған. Болжам бойынша, ол ана тілін үйретті.