Напишите стих абая кунанбаева про весну. 30

сұр бұлт түсі суық қаптайды аспан, күз болып, дымқыл тұман жерді басқан. білмеймін тойғаны ма, тоңғаны ма, жылқы ойнап, бие қашқан, тай жарысқан. жасыл шөп, бәйшешек жоқ бұрынғыдай, жастар күлмес, жүгірмес шулай. қайыршы шал-кемпірдей түсі кетіп, жапырағынан айрылған ағаш, қурай. біреу малма сапсиды, салып иін, салбыраңқы тартыпты жыртық киім. енесіне иіртіп шуда жібін, жас қатындар жыртылған жамайды үйін. қаз, тырна қатарланып қайтса бермен, астында ақ шомшы жүр, ол бір керуен. қай ауылды көрсең де, жабырқаңқы, күлкі-ойын көрінбейді, сейіл-серуен. кемпір-шал құржаң қағып, бүрсең, көңілсіз қара суық қырда жүрсең. кемік сүйек, сорпа-су тимеген соң, үйде ит жоқ, тышқан аулап, қайда көрсең. күзеу тозған, оты жоқ елдің маңы, тұман болар, жел соқса, шаң-тозаңы. от жақпаған үйінің сұры қашып, ыстан қорыққан қазақтың құрысын заңы

Тумар слышала что персы, которые хотели завоевать земли саков, хотят построить мост чтоб пройти через реку. Она к Киру отправляет война: "Король мади! Оставь задуманное. Иди в своем королевстве командуй. Нас не трогай! Если хочешь воевать, не трать время зря на постройку моста. Если хочешь воевать на этой стороне берега, мы отступим назад и откроем дорогу. А если хочешь воевать на той стороне берега, то ты отступишь. Решай сам по своему желанию! "

Король Кир позвал Тумара воевать. Как обещали, массагеты отступили за трехдневную землю. Когда они ушли Кир переведет своих войнов на ту сорону берега. Войнов массагет обманным путем берет и убьет всех. Командира воисков, сына Тумара Спаргапа возьмет в плен. Про сына и войсков услышав Тумар Киру отправит своего война чтоб передал ее последнее слово

Ұлттық ұстаным мен перзенттік парыз, ақындық мінез бен азаматтық міндет елдің тағдыры сынға түскен кезде айқын бай­қалатыны белгілі. Әсіресе, бұл ұғымдар қазақ елін отарлаушылар билеген дәуірді жырлаған өлең-толғауларда нақты көрініс тапты. Соның ішінде зар заман әдебиетінің айтулы өкілі, ел мен жер тағдыры, ұлт пен жұрт ахуалы жөнінде ой толғаған Мұрат Мөңкеұлы жырларының орны бөлек.

Ақынның «Үш қиян», «Сарыарқа», «Әт­тең, бір қапы дүние-ай» толғаулары – қоныс­тың құтсыздығына налып, көшкен жұрттың хал-ахуалын шынайы бедерлеген біртектес дүниелер. Бәрінде де көшпенді ел өмірінің қайғы-мұңы айтылған. Бірақ бұлар – ауыз әдебиетінде ежелден бар дәстүр бойынша көштің сән-салтанатын асырып, керуеннің мал-мүлкін, керемет жасау-жабдықтарын мадақтайтын өлеңдер емес, көшкен елдің жұртын сағыну сарынындағы толғаныстар. Үш шығармада да біркелкі сурет: иесіз қалған жер, амалсыз қоныс аударған ел, жақсылар­дың табаны тиген жайлау мен жайылым, сай-сала, енді қайтып оралмас қимас дәу­рен… Ақын осының бәрін еске алып, өзегі өртеніп тұрса да, мұндай жерді халықтың мекендеп қалуына қайлы емес. Сонымен, Мұрат антиутопиясының түпқазығы – «ады­ра қалғыр, қайырсыз қоныс» десек, мұның себебін ақынның өзі былайша тұжырым­дайды;

Қайырсыз неге десеңіз,

Асан Қайғы, Қазтуган,

Орақ, Мамай, Телағыс,

Қалған екен солардан.

Біз де бір сондай болармыз

Артық па едік олардан?!

Объяснение:

это привельно поставь лайк и оценку