Қазақ халық ауыз әдебиеті туралы түсінігіңді тірек сызба түрінде көрсет. быстрей!

Жолбарыс деген не сөз қазақ тілінен

қазақ басты дәстүрлі ауқаты - бесбармак - пісір- жылқы етім немесе қой етім мен тесттің ара сорпада отваренными тураулы жұмық тілімдерімен және мол посыпанная көкпен аскөктің, ақжелектің және кинзы, бас үлкен сопақ табақ әпер-. Бесбармаком ас-шайы біртүрлі рәсіммен қоса беріледі.
Алдым ең мәртебелі қонақпен кой-бас - тұнбаның қойдың басының қояды. Ол оны бөлшектейді және қалған қонақтардың арасында бөледі, бұл ретте бастың бас-басы бөлігіне тағайынды мағына сомдалады. Жігіттерге қойдың құлақтары болуға тілекпен ықыласты тапсырады, қыздар аспанды алады, чтобы олар еңбекшіл болды. Ең абадан қонақтарға та окорока және шығыршықтың сирағы әпереді. Төстік ғой жас абысынға ауыр соғады, мойнақ омыртқалар - ерлі әйелдерге. Ұлдар бүршікті және жүректі, нешіншіден олар алады, якобы, тезірек зорайлармыз, ал қойдың миының бала-шағалар аспен тыйыммен : мінезсіз болады. Жас қызға, чтобы қыздарда қазықталмады, шынтақтың сүйегін тәрелкеге деген ешқашан салмайды.

Объяснение:

Әрбір байқаған адам білсе керек: күлкі өзі бір мастық екенін, әрбір мас кісіден ғафил көп өтетұғынын да, әрбір мастың сөйлеген кезінде бас ауыртатұғынын. Бұлай болғанда, күлкіге салынған кісі не шаруадан, не ақылдан, не бір ұят келерлік істен құр, ғафил көп өткізіп отырса керек. Осындай ғафилдік көп өткізіп, өлмеген кісінің не дүниеде, не ахиретте басы ауырмай қалса керек.

Әрбір уайым-қайғы ойлағыш кісі не дүние шаруасына, не ахирет шаруасына өзгеден жинақырақ болса керек. Әрбір жинақылықтың түбі кәніш болса керек. Енді олай болғанда, үнемі уайым-қайғыменен жүре аламыз ба? Үнемі күлмей жүруге жан шыдай ма екен? Жоқ, мен үнемі уайым-қайғыменен бол демеймін. Уайым-қайғысыздығыңа уайым-қайғы қыл дағы, сол уайым-қайғысыздықтан құтыларлық орынды харекет табу керек һәм қылу керек. Әрбір орынды мінез өзі де уайым-қайғыны азайтады, орынсыз күлкіменен азайтпа, орынды харекетпен азайт!

Шығар есігін таба алмай, уайым-қайғының ішіне кіріп алып, қамалып қалмақ, ол өзі де - бір антұрғандық. Және әрбір жаман кісінің қылығына күлсең, оған рахаттанып күлме, ыза болғаныңнан күл, ызалы күлкі - өзі де қайғы. Ондай күлкіге үнемі өзің де салынбассың, әрбір жақсы адамның жақсылық тапқанына рахаттанып күлсең, оның жақсылықты жақсылығынан тапқандығын ғибрат көріп күл. Әрбір ғибрат алмақтың өзі де мастыққа жібермей, уақытымен тоқтатады. Көп күлкінің бәрін де мақтағаным жоқ, оның ішінде бір күлкі бар-ау, құдай жаратқан орныменен іштен, көкіректен, жүректен келмейді, қолдан жасап, сыртыменен бет-аузын түзеп, бай-бай күлкінің әнін сәндеп, әдемішілік үшін күлетін бояма күлкі.

А жылап туады, кейіп өледі. Екі ортада, бұ дүниенің рахатының кайда екенін білмей, бірін-бірі аңдып, біріне-бірі мақтанып, есіл өмірді ескерусіз, босқа, жарамсыз қылықпен, қор етіп өткізеді де, таусылған күнде бір күндік өмірді бар малына сатып алуға таба алмайды.

Қулық саумақ, көз сүзіп, тіленіп, адам саумақ - өнерсіз иттің ісі. Әуелі құдайға сыйынып, екінші өз қайратыңа сүйеніп, еңбегіңді сау, еңбек қылсаң, қара жер де береді, құр тастамайды.