Сөйлеудің ең кіші бирлиги одан соз куралады

Әріп

Адамзат тарихындағы ең сұмдық соғыстың болып өткеніне 73
жыл толды. Бірақ Ұлы Жеңістің ұмытылмайтыны сияқты, соғыс та ұмытылмастай ізін қалдырды. Жеңіс күні – бұл сан мыңдаған ұрпақ үшін ортақ мереке. Бұл мереке – бейбітшілік пен қайырымдылықтың мәңгі жасампаздығын, Отанын қорғаған жауынгер-солдаттар мен офицерлердің айбыны, тылдағы Жеңісті жақындатқан жұмысшылардың ерлік еңбектерінің мәңгі өшпейтіндігін дәлелдейтін белгі болып қалмақ. 

Біздің аталарымыз бен әкелеріміздің батырлықтары мен жанқиярлықтары, олардың өз Отанына деген шексіз сүйіспеншіліктері Қазақстанның бүгінгі жауынгерлері үшін мақтан тұтарлық үлгі ғана емес, бұл – бірнеше ұрпақты байланыстыратын қоғамның рухани дамуы мен ұлттық қайта өрлеуінің жоғары адамгершілік негізі. Жеңіс күні– абыройымыз бен даңқымыздың мерекесі. Табандылық пен ерлік, Отанға деген сүйіспеншілік қатал соғыста Жеңіске жеткізді. 

С детства я слышал, узнал, узнал то место көкейімнен еркше из одного слова. Потому что это слово бабушка, и мама, и папа, чтобы не языками, что жүректерімен отыратындай чувствовался. Иногда бабушка мне слово, а для тех, мейірлене груди, накинули маңдайыма горячей лебін иіскейтін не возможно. Поэтому все, что мне құдіретіндей слов чувствовался. Он масаттанып бабушки слово, что каждый раз, түсетінмін наздана, еркелейтінмін. Это слово – «Айналайын!». Кеудесінен, что каждый раз эти слова и добрые бабушки, и внутренне повторяю, повзрослев, всегда с себя и «Айналайын!». я