Нужно сочинение на казахском языке на тему чудеса природы

Табиғатты қорғау- біздің парызымыз Табиғаттың ғажайып әсемдігін көз алдына елестете отырып, өзің бір керемет сезімге бөленесің. Табиғаттың бар әсемдігін, бар кереметін, оның әрбір әсерін сөзбен де, жазумен де жеткізу оңай емес. Оның керемет көрінісі жаныңды тербетеді. Бұлттары аппақ мақтадай, шөптері жасыл кілемдей төселген. Табиғат - тіршілік көзі. Оның әрбір әсері адам өмірінде үлкен роль атқарады. Аяулы табиғатсыз осы ғаламда өмір сүру, тіршілік ету мүмкін емес еді. Жыл мезгілдерінің өзгеруі де, табиғатты одан әрі әсерлейді. Әр жыл мезгілі әр қилы. Төрт жыл мезгілі бізге төрт түрлі ғажайып күйін сыйлайды. Таудан сарқырап аққан өзеннің айналасында өксіген оттай жанған жануарларды көрудің өзі керемет көрініс емес пе?! Бау-бақшада өскен жеміс-жидектердің иісі мұрын жарады. Жайқалып өскен түрлі гүлдер көзге өз кереметтігін сыйға тартады. Аспаннан күннің көзі түскенде, жердің жүзі қуана қыбырлайды. Көлдер қойнын ашса, қаңқылдап оған құстар қонар. Табиғат жайлы өнегелі сөздер, мақалдар мен өлең- жырлар да аз емес. Оның керемет әсемдігін жырлаған, суреттеп жазған ақындар баршылық. Табиғат көркемдігін өз өлең-шумақтарында жырлаған ақындардың қатарында Абай Құнанбайұлы («Жаз!, «Күз», «Қыс»), Сұлтанмахмұт Торайғыров («Шілде»), Қасым Аманжолов («Дауыл»), Ыбырай Алтынсарин («Өзен») сияқты ақындарды атауға болады. Шалғайын шалқар маушыған Бұлт келді, көктем кір кетті. Топырлап ұрған тамшыдан, Топырақ иісі бұрқ етті. Шілде мен тамыз пышаны Шаң ғана болса, Қалдырма Терезелер құшағын Түгелдей ашшы жаңбырға,- деп Қадыр Мырзағали атамыз әсем табиғатты жырлады. Табиғат көркемдігін ақ қағаз бетіне түсірген ақындарымыз оның құдіретін білген. Сол өлең жолдарын болашақ ұрпаққа, яғни бізге қалдырып отыр. Біздің әрбір басқан қадамымыз, әрбір істеген ісіміз табиғатқа байланысты болғандықтан, оның біздің өмірімізде ерекше орын алуы сөзсіз. Бірақ, адамзаттың кейбір істері табиғатқа кері әсер етуде. Оның кері әсері біздің денсаулығымызға да зиян келтіреді. Табиғатты қорғау- табиғатты аялау әр адамның міндеті. Үлкен- кіші әрдайым оны таза ұстап, құрмет тұту қажет. Оның бізге қаншалықты қажет екені баршамызға мәлім.

Басы иіліп тұрған бидай мен кекірейіп тұрған бидай арасындағы диалог.

– Әй, бидай, сенің басың неліктен иіліп тұр. Мен секілді көкке қарап, кекіреймесің бе?!

– Мені күтіп, баптаған адамға рақметімді білдіріп иілемін.

– Неге адамға салбырап басымызды иіуіміз керек екен?

– Сен тәкәппарсың. Міне, сондықтан да сен биік өсіп тұрсың. Біз адамның көмегімен дәнге толып, пайда алып келеміз. Ал сенің дәнің аз, сен тек санын арттырып, сапасына кесіріңді тигізесің. Соны білесің бе?

– Онда қалай сендер секілді мол өнім беруге болады?

– Басыңды көкке көтере берме. Бар дәніңнен солай айрыласың. Ал иіліп, шүкір ететін болсаң, дәнің молая түседі.

– Түсінікті. Дөрекілігім үшін кешір.

– Бізге бар жағдайды жасайтын адам ғой. Сыпайы болып, оған тиісінше мол өнім беріп, алғыс айту керек.

– Жарайды, рақмет!

– Оқасы жоқ!

Кекірейип турған бидай . - бугін ауа сондай кушті кун жарқырап тур. солай емес па деп сурады. -ия бугін ауа таза, жағымды. сеннен бір зат сұрайын. неліктен осы сенін басын кекірейип тур. -менін басым көкке карап тур достым. ал сенің басың ше? төмен карай салбырап тур. мен сыяқты көкке карап турмайсың ба. -мен қанша салбырап турсамда халықыма көп. мен пайдалы өніммін. біз екеуімізде халқымызға пайдалы өнімбіз. - ой менің сенікінен көп. мен биікке қарап өскенмін. -достым булай тәкаппар болма. басым төмен салбырап өссе де шукир халқымның бизлерге алғысы рахметті шексіз. сыпай болайық. сонда кекірейип турган бидай ойланып қалды. -біз шыны менде пайдалы өнімбіз. бізге жабайы шөптердің көп кесірі тійеди. -достым қапа болма бізді ол жабайы шөптен ң өздері қорықтайды.