Сказка про овощи на казахском языке

У Бақшада Нюра әжесі әртүрлі көкөністерді өсірді. Кішкентай төсек, сәбіз, қызылша, пияз, ақжелкен мен аскөк күн шуағына қуанды. Картопқа жердің көп бөлігін иемденген жеке орын берілді.

Сәбіз маңайында өсіп келе жатқан қызылшаның нәзік жасыл жапырақтарын мазалайды, олардың жапырақтары қара жасыл. Садақ ойнады және хош иісті аскөкпен жаңа піскен бұталармен араласады. Ақжелкен, пияздың көңілділігін назардан тыс қалдырып, оның әдемі, кесілген жапырақтары толық бостандығын берді. Сәбіз және қызылша көбінесе мақтаншақ картоптың бағытын қарады: ол жоғары сабақтар болды, ал жапырақтары басқаларға қарағанда әлдеқайда көп. Картоп өсімінің жоғарғы жағында ақ гүлдер гүлдейді.

- Неліктен картопқа жер көп? - қызылшадағы сәбіз сұрады. - Оның сабақтары мен жапырақтары соншалықты жақсы өседі! Және олар мені үнемі жіңішке, менің өсуімді шектейді, тек таңдаулы сәбіз қалдырады, содан кейін үлкен, үлкен болады!

«Иә, бұл әділ емес», - деді қызылша тиімді. - Менің өсуім үшін, әйел Нюра жиі көріп, көбінесе ең әдемі дөңгелек жемістерді өсіреді, ал қалғаны Ботвиникпен қайнатылады.

«Бұл әділ емес», - деді ол. - Менің дәмдеуіштерім үнемі салатқа айналдырылады және картоп өседі: бәрі бірдей.

Ақжелкен аскөк қатты ауырады, ал картоп тек күн сәулесінен жоғары көтеріледі.

Жаз жазда ұшты. Nyura әйелдің аскөкімен және ақжелісі бар пияз бұрыннан бері төсекден алынды. Егіннің бір бөлігі қыста мұқият кептірді. Жерде сәбіз мен қызылша ғана қалды, ал жапырақтары ақырында топыраққа түсіп, түсі өзгерді.

Немерелер Нюраның әжесіне келіп, шелектер мен күрекшелермен шұғылданып, картопты қазып бастады. Адамдар осы мақтан тұтады және үнсіз өсімдіктерден қалай жиналғандығын қызылша пісірілген сәбіз. Жер астында картоп, ол шығады, үлкен жеміс өсті. Олар қазылған кезде адамдар жүздерінде үлкен қуаныш болды. Баба Нюра қайталап: «Бүгінгі жақсы өнім!» Немерелері: «Картоп - екінші нан! Енді қыста тамақтануға болады! «

Сәбіз және қызылша ойланған. Сондықтан Нюраның әйелін картопқа соншалықты жер бөледі! Адамдар оны ең маңызды өсімдіктердің бірі деп санайды, бұл оларға тамақ дайындауға қажетті жемісті береді.

Картоптың егін жиналғаннан кейін сәбіз қосылған қызылша пайда болды. Олар мұқият жинап, оларды түрлі қораптарға салып, содан кейін жертөлеге түсірді. Сәбіз мен қызылша салқын жертөледе болған кезде, қораптарда жанында жақында жиналған картоптың жемісін беретініне таңқалды. Тек картоп тек сәбіз мен қызылшадан артық болды. Мәселен, төсек-орындардағы көкөністер қайтадан бірге болды.

дауыс

 

Сұлтанмахмұт Торайғыровтың сан қырлы және әртүрлі жанрлы бай мұрасы – XX ғасыр басындағы қазақ әдебиетінің ерекше құбылысы, қазақ халқының рухани мәдениетінің маңызды бөлшегі.

Сұлтанмахмұт Торайғыров қысқа өмірінде көптеген маңызды шығармалар жазғаны соншалық, ол ұлттық мәдениет тарихында құрметті орынға ие болды. Өмірлік жолында кездескен қиындықтарға төтеп беріп, Сұлтанмахмұт Торайғыров өзінің қайсар мінезін көрсетті. Ақынның өмірде ұстанған ұраны, оның білімге, ғылымға, өнерге деген талпынысы бүгінгі күні де өзектілігін жоғалтқан емес.

Сұлтанмахмұт Торайғыров – қазақ әдебиетінің тарихында өшпестей із қалдырған Абайдан кейінгі қазақ ақыны, екінші ағартушы.

Ол қазақтың жазба әдебиетінде әр жанрда еңбек етіп, ерекше көзге түскен бірден-бір ақын. Сол уақытта жаңа, белгісіз жанрда өлең жазған ақынның әртүрлі шығармалары бар, атап айтсақ: екі роман, бес поэма, көптеген өлеңдер, мақалалар, очерктер және публицистикалық шығармалар.

С. Торайғыровтың шығармашылық мұрасын әдеби тұрғыдан зерттеу XX ғасырдың 30-жылдарынан басталды. Сұлтанмахмұт жайлы алғашқы мақалалардың авторлары І.Жансүгіров, С.Мұқанов, С.Сейфуллин, А.Адалис, И.Маслова, Қ.Дәукенов, С.Айтмұқанов және т.б. болды.

Сұлтанмахмұт Торайғыров қазақ поэзиясына айтарлықтай үлес қосты, оның өлеңдері қазақ әдебиетінің асыл қазынасы енді, бірнеше ұрпақтың игілігіне айналды.

Сұлтанмахмұт Торайғыров 1893 /бір мың сегіз жүз тоқсан үшінші / жылы Көкшетау облысының Қызылту ауданында туған Әкесі Әубакір /Шоқпыт / кедей момын шаруа адамы екен. Жастайынан анасынан айырылған Сұлтанмахмұтты алып Баянауыл аудандағы Торайғыр ауылына көшіп келеді.Бала Махмұт ауыл молдаларынан оқып.хат таниды.Кейін 1908 жылы Баянауылдағы Әбдірахман деген молданың медресесіне түсіп ,одан 2-3 жыл сабақ алады.Жаңаша оқыған Нұрғали Бекбауов  деген мұғалімнің көмегімен Сұлтанмахмұт қазақ ,татар тілдерінде шыққан әдебі кітаптарды, газет ,журналдарды оқуға дағдыланады..Сұлтанмахмұт Торайғыров -қазақ ақыны,қазақ әдебиетінің асыл қазынасы.Ақын -ұлттық мәдениет тарихында құрметті орынға ие болған.