На казахском языке написать письмо маме 5-9 предложений. !

Ақын — поэзиялық туындыларды (өлең, жыр-дастан, поэма) ауызша айтып не жазып шығаратын өнер иесі, халықтың көркемдік талғамын қалыптастырып, жалғастыратын сөз шебері.

Ақын ұғымының жырау, жыршы, өлеңші сияқты ұғымдардан ауқымы кең, ол солардың бәрін қамтиды. Ауыз әдебиетінде ақын өлең, жыр-дастандарды шығарушы да, айтып таратушы да болған.[1] Халықтың сөз өнерінде ертеден қалыптасқан дәстүр бойынша шынайы ақындар өлеңді табан астында суырып салып айтқан. Ондай жағдайда өлеңді, жырды домбыра немесе қобыз сияқты музыка аспаптарына қосылып орындаған. Оларды халық әдебиетінің дәстүрлерін сақтайды деген мағынада біздің заманымызда “халық ақыны” деп атайтын болды. Қазақ халқының Жамбыл, Нұрпейіс, Кенен Әзірбаев т.б. ақындары көптеген мұра қалдырған. Олар жыршылық өнерді де меңгеріп, кейде ұзақ дастан-жырларды жатқа айтқан. Мұндай ақындар тек қазақ халқында ғана емес, туысқан қырғыз, қарақалпақ халықтарында да кездеседі. Ақын деп жазба әдебиетінің өкілін де атайды. Бірақ мұндағы ақынның тұлғасы мүлде басқа. Жазба әдебиет өкілдерін алсақ, бұлардың өмір шындығын бейнелеу әдісі, көркемдік ой жүйесі, қолданатын жанрлары, стиль, тіл өзгешелігі қай жағынан да жаңа, соны қасиет-сипаттар мол. Қазақ әдебиетінде жазба әдебиетінің дәстүрін жан-жақты қалыптастырып дамытуға Абайдан бастап, С.Торайғыров, А.Байтұрсынұлы, М.Дулатұлы, М.Жұмабаев, С.Сейфуллин, І.Жансүгіров сияқты көптеген ақындар өз үлесін қосқан

Объяснение:

ответ думаю верный

Зимний лес необычно красивый. Он наполнен сказкой, волшебством, загадками, тайными, и секретами. Зимний лес очаровывает и завораживает. Как здорово стоять на зимней лесной дороге, смотреть на деревья, укутанные снегом, и ощущать как вся природа дремлет под снежным одеялом.

В лесу тихо, только изредка может хрустнуть где-то веточка. Все заколдовано волшебным сном, даже боишься ступить шаг, чтобы не разбудить и не потревожить все этот великолепие и гармонию. Пышные сугробы лежат под елями, спрятав под собой лесные травы, кусты. Они оберегают их суровой зимней погоды.

Идешь по дороге, и приятно скрипит снег под ногами. Выходишь на поляну, а там все сверкает: яркие лучи солнца рассыпаются по укутанным инеем деревьям. Тонкие веточки березок искрятся сотнями алмазов, которые блестят, переливают сотнями цветами. А рядом сидят яркие, красные фонарики: снегири. Они перелетают с ветки на ветки, осыпая искрящиеся бриллианты.

От всей этой сказки и красоты дух захватывает. Все это великолепие сложно передать словами, или красками. Даже фотография не сможет отразить все красоту этого момента. Единственное, что остается это как можно чаще гулять по зимнему лесу, наслаждаясь его красотой, великолепием, белоснежным убранством. Зима, хоть и холодная пора года, но очень красивая. Она превращает наш мир в сказку.

Объяснение: