Сочинение на казахском языке путешествие в мир сказок если можно то с переводом на язык заранее огромное

Волшебный мир сказки открыла для меня моя бабушка. Когда я был маленьким, бабушка  часто читала и рассказывала мне сказки. Я увлекался мужественными героями этих произведений, необычными фантастическими событиями, а особенно мне нравился счастливый конец сказок. Я очень люблю сказку «Перчатка». У меня есть эта сказка с красивыми цветными иллюстрациями к ней. Сказка мне нравится за то, что в ней идет речь о дружбе животных. А я очень люблю животных. От сказки веет теплом, доброжелательностью, хочется и себе быть хорошим, товарищеским, поделиться хорошим настроением, сделать красивый поступок. Сказка учит нас любить животных и заботиться о них.

Жерді - Ана деп атайтын себебіміз, жерде біз өмiр суремiз. Яғни жерде аяғымызды басып жүрміз, жалпы айтқанда екiншi үйіміз. Барлық адамзатқа қажеттілiктер жерде өсіп-өнеді. Адам ауамен дем алмаса өмір сүре алмайды,ал сол оттекті бөлетін жерде тамырларын жая өскен талдың жапырағы,т.б бөледі. Сол үшінде Жер-Ана деп адамзат құрметтеген,құрметтейдi.Жалпы ''Жер ана'' деген сөзді естіген кезде нені елестетесіңдер? Менің ойыма бірден: табиғат ана, өсімдіктер, жануарлар, адамдар жəне өзімнің туып өскен жерім келеді.

Кей адамдар ''Жерді ана деп атайтын себебіміз - жерде біз өмір сүреміз. Яғни аяғымызды басып жүреміз.''- десе, кейбіреуі ''Біз адамзат топырақтан яғни жерден жаралдық. Сондықтан жерді - ана деп атаймыз.'' - деп жатады. Не себепті жерді анамен теңеп отыр? Мен үшін, ''Жер ана'' - əр халықтың, əр ұлттың кіндік қаны тамып, туып өскен жері. Анамыз бізді қалай аялап, бағып қақса, Жер ана да бізді солай бағып жатыр. Сонымен қатар Жер ана бізге өзінің өнімімен бөлісіп, бір сөзбен айтқанда бізді керек- жарақтарымызбен қамтамасыз етіп отыр десе де артық етпес. Иəə, осы Жер анамыздың арқасында біз түрлі аурулардан аман қалдық. Бəлкім, осылайша біздің өміріміз ұзарып жатқан болар. Кім білсін? Негізі Жер ананы қадірлеу, оны құрметтеу - əр адамзаттың борышы.

Қарақұйрық -Қазақстанда Үстірт пен Маңғыстауда, Арал өңірінде, Қызылқұм, Мойынқұм, Бетпақдаланың оңтүстігінде, Оңтүстік Балқаш өңірінде (Тауқұм, Сарыесікатырау) кездеседі. Құйрығы кішкентай, қара-қоңыр түсті. Тұяқтары кішкентай, қара түсті, сопақша әрі үшкір келеді. Тері жамылғысы құм тектес, сарғыш-сұр. Көз алды, шат, тұяқ аралық иіс бездері, көру және есту мүшелері жақсы жетілген, осылар арқылы бір-бірімен тез табысады.

Құлан -20 ғасырдың алғашқы жартысына дейін құлан Қазақстанның жазық даласында үйір-үйірімен топтанып жүрген. Қыс айларында Каспий теңізінен шығысқа Іле ойпатына дейін кең таралған. Жазда Қарағанды Ақтөбе, Қостанай облыстарының жерін жайлаған. Түсі сарғыштау, жотасында қара қошқыл жолағы болады, құйрығының ұшы қара, бауыры мен сирақтары ақшыл келеді. Жыныстық жағынан 2 – 3 жасында жетіледі.

Ұқсастықтары екеуіде сүтқоректі , екеуіде қызыл кітапқа енген,