Сообщениена казахском языке про хоккейную команду барыс

Барыс" хоккей клубы құрылды 26 қараша 1999 жылдың нәтижесінде қаулы қабылданған Астана қаласының Әкімдігі[4]. Клуб атауын алды "Барыс" ұлттық таңба "барыстың"[6]. Бастамашылары құру туралы идеяның кәсіби хоккей командасының бір топ энтузиастар жергілікті хоккейшілердің, олар жыл сайын шығарып әуесқой турнир на приз акима города Астана[7]. Ерекше рөлін клубының ойнады Асқар Мамин, аудан әкімінің орынбасары, Владимир Пашковский, хоккей жаттықтырушысы және функционер айналған бірінші директоры клубының[7]. Тарихта клубының бас жаттықтырушысы болды Николай Мышагин, ол алғашқы бір маусымның келтірді " командасын күміс медаль Қазақстан чемпионатының[5]. Келесі екі чемпионатының командасы жаңадан повторила өз жетістіктерін иелене отырып, екінші орынды иеленді[5]. Кейін үшінші "күміс" маусымы команданы тастап кетті үлкен топтың ойыншылары мен бас бапкері Сергей Могильников мәжбүр болды, команданы жинай "өрт сөндіру" тәртібінде, ол мүмкін емес еді алдына елеулі міндеттер және соның салдары ретінде, жұмыспен қамтылды арасында 5-орынды 7 чемпионатына қатысушыларды[5]. Маусымаралық 2003 жылғы қаржылық қиындықтарға "Барыс" тастап, барлық ойыншылар негізгі құрамның[8]. Жаңа бас бапкері Анатолий Мелихов қалыптастырды команданы жас ойыншылар болды базалық үшін Қазақстан Жастар құрамасының[8][5]. Сезон 2003/2004 командасы аяқтады 5 орында[9]. Ең нәтижелі команда 18 ұпаймен болды болашақ жұлдыз "Барыс" 18 жасар Роман Старченко[10]. 5-8 сәуір "Барыс" қатысқан Қазақстан Кубогында, где занял соңғы 4 орын алды[11].

Ана – бала үшін өмірдегі ең қымбатты жан. Қандай ана болмасын түн ұйқысын төрт бөліп баласына деген мейірімін, махаббатын ақ сүтін беріп асырайды. Әр ана баласының дені сау, жақсы азамат болғанын арман етеді. Ананың мейірімділігі сонша, отбасында қанша бала болса да, солардың бас - басына өзінің жақсы қасиеттерін үйрете отырып тәрбиелейді. Осы балалардың ішінде біреуі ауырып қалса, сол баласы жазылғанша ана жаны қоса қиналады.
Балалары ержетіп кетсе де, ана үшін ол әлі сәби күнгісіндей көрінеді. Көп күн келмесе, алыста жүрсе, хабарла , «Не болды екен?» деп есі - дерті сол баласында болады. Мен анамды қатты жақсы көремін. Сыйлаймын, амандығын тілеймін. Бірақ кейде оны ренжітіп алып жатамын. Мен өзім тез ашуланатын мінезім бар. Кейде анама бұлданып, қарсы сөйлеп қалатыным бар. Бірақ ашуым қайтқан соң «бекер айттым» деп өкініп қаламын. Бірақ анам кешірімшіл, ақылды, байсалды адам. Осындай сәттерде мен анама барып, көңілін табуға тырысамын. Бетінен сүйіп, жылы сөздер айтамын.

Адамзат мәдениеті тарихында алфавит пен жазудың маңызы ерекше. Жазу – адамдардың кеңістік пен уақытқа тәуелді болмай, әлеуметтік өмірдің барлық саласында кең түрде қарым-қатынас жасауына мүмкіндік беретін құрал. Әр халықтың рухани, мәдени өсуін, даму деңгейін көрсететін әлеуметтік мәні зор құбылыс ретінде жазу- өткен мен бүгінгіні, бүгін мен келешекті жалғастыратын алтын көпір. Еліміздің бүгінгі жеткен биігіне шығуы жолында жазу мәдениетіміздің де өз үлесін қосқанын жоққа шығармаймыз. Себебі жазу – мәдениеттің ажырамас бір бөлшегі. Ал жазудың өзгертілуі сол халықтың мәдени өміріне, әлеуметтік психологиясына әсер етеді. Халықтың ғасырлар бойы игерген барлық жетістіктері жазу мұрасы арқылы танылады. Бір жазудан екіншісіне көшу халықтың осы рухани байлықтан сусындауынан қосымша қиындық келтіруі мүмкін. Сондықтан алфавит пен жазу мәселесіне әлеуметтік лингвистика тұрғысынан жете назар аударған жөн деп білеміз