5 сынып 2-тоқсан қазақ әдебиеті «Тәрбиенің қайнар бұлағы» бөлімі бойынша жиынтық бағалау тапсырмалары. Дәлелденетін пікір. Қыпшақ Сейітқұлдың іс-әрекеті. Қабырға бойына келген соң, Сейітқұл қолына кетпен алып, отыз үйлі кедейіне де кетпен беріп, жер тегістеп, егін егуге кірісті. Түркістан жағында көрген үлгісімен судан арық қазып шығарып, егінге су жіберді. Егіні піскен соң орып, жиып алып, артығын төңірегіндегі көшпелі елге сатып, мал етті. Өйткені, себебі, неге десеңіз Түйінді ой (дәлелдеме)Дәлелдейтін пікір:енді сол жұртының адал бейнет, маңдай терімен тапқан дәулетін аңдыған жаудан, ұрыдан, даладағы бөріден сақтаудың қамын ойлап, уайымға қалды. Сондықтан, Сол себепті, демек, Мәтін мазмұнына пікір (дәлелдеме)1-тапсырма Сызба бойынша шығарманың тақырыбы мен идеясын анықтаңыз:2-тапсырма. «Қыпшақ Сейітқұл» шығармасы бойынша пікіріңізді білдіріңіз:Автор әңгімеде мынадай мәселелерді көтерді Автор оқырмандарына Қыпшақ Сейітқұлдың бойындағы мынадай қасиеттерін танытқысы келді Қандай кәсіп түрлерін жетілдіріп, халыққа пайда келтіруге болады ...Дескриптор Ұпайы- шығарманың түйінді ойды анықтайды. 1- шығарманың мазмұнына пікір келтіреді; 1- шығармадағы автор рөліне ене отырып, оның көзқарасын жеткізеді; 2- әңгімедегі кейіпкердің әрекетін түсіндіреді; 1- автордың бейнесін жинақтап қорытады; 1-сауаттылықты сақтайды. 1Барлығы: 7 ұпай до прашу это бжб​

Бұл өлең жолдарынан Сүйінбайдың біраз қасиетін байқаймыз. "Еменнен күшті ағашпын, Еселесең сыйлаймын!" дегенінен жана кіл жақсыларды жинағанын, оның абыройына дақ түсірмей керісінше биік, ұлы тұлғаларды сылайтынын көреміз. Келесі жолдардан оның бірбеткей екеніне көзіміз жетеді. Әр нәрсенің басында жүретінін "Топ бастаған бұлбұлмын,

Сөз бастаған жүйрікпін,

Судан шыққан сүйрікпін,

Бәйгеден озған дүлділмін" деген жолдардан көреміз. Ал соңғы жолдардан оның өжет, қайсар, айбынды екенін байқаймыз. Автордың бұл сөздері кімді де болмасын бей-жай қалдырмайды

Степове безмежжя тече буйною зеленавістю хлібів, мерехтить під сонцем. Степовий океан манить і кличе. Хоч би звичайна тополя чи явір появились серед зелено-голубих хвиль. Півдня ідемо, і тільки пшениці та ще соняшники, які ледь-ледь розплющують свої золоті очі крізь волохаті вії.
Раптом на обрії — оазис. Може, це марево?
Наближаємось, але марево не зникає. Навпаки, ще краще видно могутні дуби, кучеряві липи, яблуні і навіть березу, що вибігла, ніби дівчина з рушниками.
Це — хутір Надія, закладений відомим драматургом Іваном Карповичем Тобілевичем (Карпенком-Карим).
У тіні дерев мріє батьківська хата, де народилися сини, корифеї українського театру: Іван Карпенко-Карий, Панас Саксаганський, Микола Садовський.
Алеї парку, широкий став переконують, що письменник знав не тільки перо, але й працю грабаря.
Серед широкого подвір'я звелися дуби, посаджені славнозвісними акторами, які перебували на хуторі. Дуби сягають півсотні метрів у небеса.
Трохи далі можна побачити ще кілька дубів, які звуться "Чумаки", їх саджали почесні гості, віддаючи шану українським чумакам. Рости цим дубам вічно.
Неподалік хати — великий світлий будинок. Це — меморіальний музей, в якому зібрано особисті речі братів Тобілевичів і цікаві документи.
Дрімає у затінку старовинна українська хата, в якій писались великі твори. Дзюркотить джерельна вода. Припадімо і ми до неї, напиймося з цієї цілющої криниці