4-тапсырма. мәтін бойынша сұрақтар құрастырып, диалог крындар- мәтінде қандай мақал бар? оны қалай түсіндің? - оңгіме авторы саған таныс па? мөтiн неден басталып, немен аяқталады? ?
I do not even know what a normal family life is. I was adopted when I was six. My mom could not take care of me properly, as she has a mental illness that makes her a little crazy at times, and she also drinks quite a bit. I do not know what happened to my dad - I never knew him. So, I had to stay with foster parents or in the orphanage to give my mother some time for rehabilitation. Although children's homes are good, they are not the best places to live. The roommates are always nice and friendly, but you are surrounded by strangers. I sometimes have to share a room, and if you do not get along with another girl, it's not very funny. Besides, I never know how long I'm going to be here, so I just have to store my makeup in the suitcase under the bed. I had some good foster parents, but nothing else lasts long. If my mother is well, I am with her, but we only have a small apartment, and I feel that I am the one who controls her. I'm worried about whether the bills were paid and should make sure that we go shopping for food. Mom happens in the hospital for a long time, so I understand that she will not always be able to take care of me. Doreen, one of my foster moms, was a nurse, and she explained to me that Mom was not okay. It helped, because when I was little, I felt that my mom just did not want me. Now I know that it was because of her illness. My life is good to some extent. I go to the same school, and I have good friends. Obviously, I feel a little jealous of them when I go to them for a cup of tea. They have a good place to live, a good family, but they really do not appreciate it - they complain about them all the time! My friend Michel wanted me to go and live with her, but it's not so easy. For a start, I could not just leave my mother. When she's healthy, I'll have to go with her. It would be nice if I had a brother or a sister, then at least then I would have someone around all the time. I'm fed up with myself. I think Michelle feels sorry for me that I live in different places all the time, but it's because because this is what I'm used to, it does not seem too bad. I still have my own mother, I have my friends, and I know all the personnel in the houses. It's not like I'm completely alone in the world. When I leave school, I'm going to get a job and get a good apartment for my mother and live in it. Then I'll be able to hang my photos and get my makeup out, because I'll know for sure that I'm here for a long time ...
fedserv
23.08.2022
Бақытты болу әр адамның өз қолында. Егер жетістіктерімізді қанағат тұтып, әр ісімізді ізгілік жолымен атқаратын болсақ, өзімізді бақытты сезінетін боламыз. «Қанағат қарын тойғызады»-дейді халық философиясы. Ендеше, қанағат болған жерде бақыт та болады. Бақыт – бір адамға ғана тән емес, ол өзгелерге ортақ болуы керек. Біздің бақытымыз өзгелерге шуағын төге білсе, нағыз бақытқа айналады. Өмірдің қызығы да сонда!
Бір күні сіздің бөлмеңіздің терезесінен көк құс бөлмеңізге ұшып келді. Бұл адасқан құс сізді қызықтырды, және сіз оны өзіңізге қалдырғыңыз келді. Сіз ол құсты торға салып қойдыңыз. Бірақ сізді таң қалдыратыны бұл құс келесі күні көк түстен сары түске айналды. Бұл құстың басқа құстардан ерекшелігі — әр түні өзінің түсін өзгетуінде еді. Үшінші күні таңертеңгісін ашық қызылға, төртінші күні мүлдем қара түске айналды.
Біздер қазір бақытты болып өсіп келеміз. Алдымызда не керек болса, сол тұр. Білімге керек нәрсені ізденбей жатып-ақ, компьютер, ұялы телефон, интернеттен табамыз.
Ал өткен ғасырлардағы әже-аталарымыз тіпті оқи алмай, балалықтың бал дәмін тата алмады. Әрине, өкінішті.
Ал біз он үш жасқа келгенімізбен әлі балалығымызды қимаймыз. Бара-бара, есейген кезде сол балдәурен балалық шағымызды сағынатынымыз белгілі. Кейбіреулер өздерін балалық шақпен ерте қоштасқандай сезінеді. Олар қателеседі. Себебі, олар балалық шақтың құдіретін сезіне алмай жүр. Сондықтан да менің достарыма айтарым, балалық шақтың бал дәмін сезінген бұл кездің ең бақытты шақ екенін ұмытпайық, абзал достар!
Әр адам өз өмірінің бақытты болғанын арман етеді. Ол үшін алдына мақсат қойып, көптеген игілікті істерді жүзеге асыруға ұмтылады. Ондай адамның жүрегін рмзашылық сезімі билеп, жаны рахатқа бөленеді. Бақытты болу әркімнің өзіне байланысты. Өз өмірін аялап, барды қанағат тұтқан адамның құшағы бақытқа толы болады. Қасыңда жүрген адамдардың қуанышын, бақытын, жақсылығын өзінің табысындай көре білген адам бақытқа кенеледі. Әрбір атқан таң мен батқан күннен бақыт тілеген адам мұратына жетеді.
Ответить на вопрос
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
4-тапсырма. мәтін бойынша сұрақтар құрастырып, диалог крындар- мәтінде қандай мақал бар? оны қалай түсіндің? - оңгіме авторы саған таныс па? мөтiн неден басталып, немен аяқталады? ?
Although children's homes are good, they are not the best places to live. The roommates are always nice and friendly, but you are surrounded by strangers. I sometimes have to share a room, and if you do not get along with another girl, it's not very funny. Besides, I never know how long I'm going to be here, so I just have to store my makeup in the suitcase under the bed.
I had some good foster parents, but nothing else lasts long. If my mother is well, I am with her, but we only have a small apartment, and I feel that I am the one who controls her. I'm worried about whether the bills were paid and should make sure that we go shopping for food. Mom happens in the hospital for a long time, so I understand that she will not always be able to take care of me. Doreen, one of my foster moms, was a nurse, and she explained to me that Mom was not okay. It helped, because when I was little, I felt that my mom just did not want me. Now I know that it was because of her illness.
My life is good to some extent. I go to the same school, and I have good friends. Obviously, I feel a little jealous of them when I go to them for a cup of tea. They have a good place to live, a good family, but they really do not appreciate it - they complain about them all the time! My friend Michel wanted me to go and live with her, but it's not so easy. For a start, I could not just leave my mother. When she's healthy, I'll have to go with her.
It would be nice if I had a brother or a sister, then at least then I would have someone around all the time. I'm fed up with myself.
I think Michelle feels sorry for me that I live in different places all the time, but it's because because this is what I'm used to, it does not seem too bad. I still have my own mother, I have my friends, and I know all the personnel in the houses. It's not like I'm completely alone in the world.
When I leave school, I'm going to get a job and get a good apartment for my mother and live in it. Then I'll be able to hang my photos and get my makeup out, because I'll know for sure that I'm here for a long time ...