"cәнді киім және жарасымды киім қайсысын тандаған дұрыс? " деген сұраққа 120-140 сөзден тұратын жауап жазыңыз

Киім қазіргі өмірдің маңызды құрамдас бөлігі болып табылады. Адамдар киімсіз қалай өмір сүре алатынын елестету қиын. Мен сәнді киімдерді таңдап аламын, себебі сәнді киім қымбат, ұнамайды және ұнатпайды. Және осындай киім-кешек емес, қымбат емес, және ол маған жарамды. Менің ойымша, бұл ыңғайлы, бірақ стильді. Аяқ киім болсақ, алдымен спорттық аяқ киімді немесе кроссовканы киюді жақсы көремін. Екіншіден, киім-кешек, футболка, спорт және бас киімдер. Мен әрқашан киім мен аяқ киімді таза ұстауға тырысамын. Менің ойымша, киім адамдар туралы көп айтады және қатты әсер етуі мүмкін. Сондықтан, егер бұл таза болса, онда әсер оң болады. Киімдерді таңдау мезгілдер мен ауа райына байланысты. Қыста, мысалы, жылы пальто және етік бар. Пиджак және резеңке етік көктемде және күзде дұрыс болады. Сондықтан мен жайлы киім киюді ұнатамын және кеңес беремін.

Еріншекке жоқ сылтау.
У лентяя всегда найдётся оправдание.
Жалқаудың соры – байлығы.
Богатство лентяю лень прибавляет.

Көңілсіз бастаған іс көпке бармайды.
Дело, начатое без души, начатым и останется.

Жер тойынбай, ел тойынбайды.
Пока землю не насытишь, народ не накормишь.

Жеріне қарай астығы.
Урожай – по плодородию земли.

Ер дәулеті – еңбек.
Богатство жигита– труд.

Бақыт кілті – еңбекте.
Счастья ключи – в труде.

Ешкі бастаған қой егінге түседі.
Козе доверенная отара посевы потравит.

Көп еңбегі – көңілді.
Коллективный труд – самый радостный труд.

Қойын алдырып, қорасын бекітіпті.
Лишившись овец, двор огородил.

Менің ана тілім – шексіз бай, шұрайлы, тегеуріні мықты тіл. Өйткені өмірдің алмастай қырын, абзал сырын түсіне білуіме басты себепкер - сол ана тілім! Мынау жарық дүниеге келгеннен бастап, ананың әлдиімен бойыма сіңіріп келе жатқан тілім мен үшін ең қастерлі, ең қымбат тіл. Ақын С.Торайғыров ана тілімді:

Ана тілім-ата-бабамыздан мирас болып келе жатқан баға жетпес мұра. Демек әр адам ана тілін көзінің қарашығындай қорғауға, оның тазалығын сақтауға тиіс. Амал не, туған тілімізді шұбарлап, басқа тілдің сөздерімен араластырып сөйлейтіндерді жиі көремін. Тіпті, туған тілінен безетін сорақыларды да, менсінбеушілікпен қарап, қазақша сөйлеуге ұялатындарды көргенде, белгілі орыс жазушысы К.Г.Паустовскийдің «Туған тіліне жаны ашымаған адам – жәндік» деген сөзі ойыма еріксіз оралады.