18 если просклоняете по падежам: электронды пошта, дос, хабарлама, сүрет, хат, іні.

Атау с---электронды пошта, дос, хабарлама, сурет, хат,іні
ілік с--электронды поштаның, достың, хабарламаның, суреттің, хаттың, інімнің
барыс с--элетронды поштаға, досқа, хабарламаға, суретке, хатқа, ініме.
табыс с--электронды поштаны, досты, хабарламаны,суретті, хатты, інімді
жатыс с--электронды поштада, доста, хабарламада, суретте, хатта, інімде
шығыс с--электронды поштадан, достан, хабарламадан ,суреттен, хаттан, інімнен
көмектес с--электронды поштамен, доспен, хабарламамен, суретпен, хатпен, інімен

ана - әлемдегі ардақты да аяулы жан. тоғыз ай құрсағында көтеріп, жүрегінің астында жатқан нәрестесінен барын да, нарын да аямайтын ананың өміріндегі орны ерекше. гүлдің жайқалып өсуі үшін су мен ауа қаншалықты қажет болса, ң дұрыс жетілуі үшін ата-ананың қажеттігі одан да басым. 

бізге жарық дүние сыйлаған анаға не сыйласа да аздық етеді. меккеге жеті рет арқалап апарғанның өзінде қарызын өтей алмассың. себебі ана сияқты бақытыңды ойлап, табаныңа кірген тікенді маңдайына кіргенін қалайтын жоқ. шын бақытыңды ойлап, жанын құрбан етуге даяр жалғыз ол - ана.  асыл дінімізде де пайғамбарымыз (с.а.с.) "кімді  сыйлау керек? " - деген сұраққа үш мәрте де "ананы" деп жауап берген.  сондықтан дұрыс болып, " болса екен" деген үмітін ақтап, салиқалы ғұмыр кешіп,  оны өмір бойы алақанға салып аялап, сыйлау ең үлкен сый болар.  жұмақ - ананың табанының астында.  оның разылығын алмай, жақсы өмір кештім деудің өзі бекершілік болар.

Мектеп – балаларды бүлдіршін кезінен бастап,  есейіп ер жеткенге дейін білім нәрімен сусындатар алтын ордамыз. Мектеп табалдырығына алғаш қадам басқан соң, жылы шыраймен қарсы алатын, анандай тәрбиелейтін ұстазды көресің.Қазақтың: «Мектеп –кеме, білім- теңіз» сынды мақалы бекер айтылмаса керек. Себебі  сенің  «МЕКТЕП» атты кемең қай жерге дейін сені жетелесе, сен  де сол жерге дейін барып  биік шындардан  көрінерін анық.
Мектеп... Бұл сөзде қаншама мағына жатыр десеңші! Ойын қуып жүріп, он бір жылдың қалай өткенін білмей де қалыппын. Артқа қарап, өткенді есіме алсам, балалық шағымның балдай тәтті кездерін көремін.
Әлі де есімде... Мектеп табалдырығын аттаған кезде мен тым кішкентай болсам да, бәрі де көз алдымда тіпті кеше ғана болған сияқты. Қолымда бір шоқ гүл, жанымда ата-анам, туған-туысқандарым. Мектептің жанында толған адамдар, мұғалімдер. Өзің сияқты кішкентай қыздар мен ұлдарды көріп, таңқалған едім. Сол кезде ата-анам маған: «Сен мектепте жалғыз оқымайсың. Көрдің бе, сен сияқты балалар қандай көп, солардың ішінен сен өзіңе өте адал дос табуға тырыс», - деп атқан еді.
Содан соң алғашқы ұстазымды көрдім. Осы кезден бастап мен ұстазымның арқасында мектеп туралы, мектептің не екенін, оның қандай мағына беретінін ақырындап түсіне бастадым. Сөйтіп айлар, жылдар өтті...
Достарыммен болашаққа жоспар құрып жүрген кезде соңғы қоңырау да соғылды. Не қуанарыңды, не жыларыңды білмейсің. Жүрегіңде бір қорқыныш сезімі бар сияқты. Өзіңе-өзің мыңдаған сұрақтар қоясың. Ал, міне, мектепті бітірдім, енді кім боламын? Болашағым қандай болады? Қандай мамандық иесі боламын? Осы және де басқа сұрақтар мазалап еді. Ал қазір мен бұл сұрақтарға сенімді түрде жауап бере аламын. Өйткені мен Инновациялық Еуразия университетінің студентімін. Өзіммен өзім мақтанамын. Және де мектептегі ұстаздарымның болашақта мен үшін мақтанғанын қалаймын! Бұл үшін мен қолымнан келетіннің бәрін істеуім керек. Мектептен алған білімдерімді, тәрбиемді болашақта тиімді пайдаланып, үлкен нәтижеге жетемін деп ойлаймын.