аңыз әңгімелердің бірінде былай дейді: «Төле бала бірде Әнет бабаға барыпты. Жасы жүзге келіп отырған Әнет баба ынтымақ, ел бірлігі жөнінде әңгіме айтып отырады. «Қалай еткенде бірлік болады, оның күші қандай болмақ?» дегенді сұрайды. Сонда Әнет баба әуелі жауап айтпас бұрын бір бума солқылдақ шыбық алдырады. - Балам, мынаны сындырып көрші? Төле буылған шыбықты олай-бұлай иіп сындыра алмайды. - Енді сол шыбықты біртіндеп сындыршы? Төле ортасынан буылған шыбықты шешіп, біртіндеп пырт-пырт еткізіп, оп-оңай сындырып береді. Әнет баба: - Бұдан не түсіндің, балам? - дейді. Сонда Төле бала: - Түсіндім, баба, бұл мысалыңыздың мәнісі: ынтымағы, бірлігі мықты елді жау да, дау да ала алмайды. «Саяқ жүрген таяқ жейді» демекші, бірлігі, ынтымағы жоқты жау да, дау да оп-оңай алады дегеніңіз ғой. - Бәрекелді, балам, дұрыс таптың. Ел билеу үшін алдымен елді ауыз бірлікке, ынтымаққа шақыра біл. «Бақ қайда барасың, ынтымаққа барамын» дегеннің мәнісі осы, - депті». Әнет баба Қалқаман-Мамыр дауы кезінде бірін-бірі сүйген екі жас жазадан босатылсын деген билік айтады, бірақ оған Мәмбетбай руының басшысы Көкенай батыр көнбейді. Ол Мамырды атып өлтіріп, «енді тентегіңді сен өлтір» деген ауыр шарт қояды. Көкенай батырдың шартына амалсыз көнген Әнет баба «Қалқаман жүйрік атпен шауып өтсін, Көкенай сонда атсын» деген тоқтамға келеді. Бұл жазадан Қалқаман аман құтылады. Шәкәрім Құдайбердіұлының «Қалқаман-Мамыр» поэмасында: «Әнет бабаң - Арғынның ел ағасы, Әрі би, әрі молда ғұламасы. Орта жүзге үлгі айтқан ғаділ екен, Сол кезде тоқсан беске келген жасы», - деп суреттеледі. 1723 жылы көктемде жоңғарлар шабуылы басталып, ел «Ақтабан шұбырындыға» ұшыраған кезде Әнет баба жұртта қалады. Кейін Көкенай бастаған батырлар ұлы бидің сүйегін тауып, Түркістандағы Қожа Ахмет Яссауи мазарына жерлеген. Алматы қаласы көшелерінің біріне Әнет баба есімі берілген.
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Составить на казахском объявление про праздник наурыз! мне на завтра нужно
Наурыз - это день возрождения природы, пробуждения ее ото сна. Это очень символичный праздник и соответственно с Наурызом связано множество традиций и обычаев. Наурызом у казахов называется не только сам праздник, но и весь месяц март. Детей рожденных в этот месяц принято было называть именами , производными от слова "Наурыз", например мальчиков - Наурызбай или Наурызбек, а девочек - Наурыз или Наурызгуль и т.д.
По мифологическим представлениям казахов накануне дня праздника Наурыз по земле ходит счастье, поэтому ночь, накануне праздника называли ночью счастья, то есть Наурыз это день прихода на землю добра, света, когда расцветают цветы, начинают петь птицы, степь покрывается сочной зеленой травой, начинают течь ручьи, на Землю спускается Новый год. Наурыз - это день, когда на земле устанавливается добро.
Поэтому и к встрече Нового года казахи относились очень ответственно, начинали готовиться к нему заранее, приводили в порядок хозяйство, расчищали арыки, убирали жилище, одевали чистую нарядную одежду, готовили богатый стол, а в знак пожелания урожая, изобилия, дождя, молока, все емкости в жилище наполняли молоком, ключевой водой, айраном и зерном. Ведь согласно приметам , как встретишь год, так его и проведешь. Как говорили старики, когда Наурыз входит в дом, все болезни и неудачи должны обходить его стороной. В день празднования Наурыза все старались быть в добром расположении духа, при встрече заключали друг друга в объятья, высказывали самые добрые пожелания, чтобы все беды и несчастья обходили их стороной.