Соткар мысык. такырыбына ангиме курау. соткар мысык.

Сотқар мысық

Біздің үйімізде кішкене мысығымыз бар. Бәріміз оны жақсы көреміз, өзі сондай сүйкімді, ойнағанды жақсы көреді. Енді бір күні мысығымыз не істеді десеңізші? Анам жұмысқа кетерде кешкі тамақ әзірлеуге мұздатқыштан балық шығарып кетпей пе, кешке дейін жібіп тұрсын деп. Сөйтіп, мен сабақтан ерте келіп кешкі ас дайындамақ болсам, әлгі сүйкімді мысығымыз жібіп тұрған балықты жеп қойыпты. Не күлерімді, не жыларымды білмей, ақырында басқа тамақ әзірлеуге тура келді. Бұл оқиға біразға дейін есімізде қалатын болды. Содан бері мысығымыздың екінші аты "сотқар мысық" болды.

Сотқар мысық.

Әкем менің туған күніме қара ала,мамық жүнді мысық әкеп берген болатын.Алғаш көргенімде мысығым сүйкімді әрі қорқақтау болды.Оның үлкен дөңгелек көздері,басының көлемінен үлкендеу құлақтары мені өзіне баураған еді.Қазір мысығымның менің үйімде тұрып жатқанына екі жылдай болыпты.Оның бойынан,әрекеттерінен өзгешіліктерді байқайтын болдым.Мысығым көп ұйықтайтын болды және біз тамақ бермесек көрші үйлерден ұрлап жеп келетінді шығарды.Алысқа ұзап кетпесін деп мен оған жиі тамақ беріп тұруды жөн көрдім.Алайда ол көп уақыт үйге келмеуін жалғастыра берді.Бір күні оны сыртынан бақылайын деп тамақты ыдысына салдым да  келесі бөлме есігінен қарап тұрдым.Ол тамақты бір екі рет жалады да тістеп алып далаға шығып кетті.Енді терезеден қарасам,сыртқы есік алдында үш мысық тұр.Ал менің мысығым тістеп апарған тамағын солардың алдына тастады.Бұл төртеуге тағы екеуі қосылды.Осылайша,мен мысығымның сотқар әрі қамқор мысықтардың бірі екендігіне көзімді жеткіздім.

Объяснение:

 Абайдың он сегізінші қара сөзі

Абайдың он сегізінші қара сөзі

ОН СЕГІЗІНШІ СӨЗ

А жыртықсыз, кірсіз, сыпайы киініп, һәм ол киімін былғап, былжыратып кимей, таза кимек - дұрыс іс. Ләкин өз дәулетінен артық киінбек, не киімі артық болмаса да, көңіліне қуат тұтып, тым айналдырмақ - кербездің ісі.

Кербездің екі түрлі қылығы болады: бірі бет - пішінін, мұртын, мүшесін, жүрісін, қас - қабағын қолдан түзетіп, шынтағын көтеріп, қолын тарақтап әуре болмақ. Біреуі атын, киімін «айран ішерім» деп, солардың арқасында сыпайы, жұғымды жігіт атанбаққа, өзінен ілгерілерге елеулі болып, өзі қатардағының ішін күйдіріп, өзінен кейіншілерге «әттең, дүние - ай, осылардың атындай ат мініп, киіміндей киім кигеннің не арманы бар екен?!» - дейтұғын болмаққа ойланбақ.

Мұның бәрі - масқаралық, ақымақтық. Мұны адам бір ойламасын, егерде бір ойласа, қайта адам болмағы - қиын іс. Кербез дегенді осындай кер, кердең немеден безіңдер деген сөзге ұқсатамын. Тегінде, а ақыл, ғылым, ар, мінез деген нәрселермен озбақ. Онан басқа нәрсеменен оздым ғой демектің бәрі де - ақымақтық.

Қарақұйрық -Қазақстанда Үстірт пен Маңғыстауда, Арал өңірінде, Қызылқұм, Мойынқұм, Бетпақдаланың оңтүстігінде, Оңтүстік Балқаш өңірінде (Тауқұм, Сарыесікатырау) кездеседі. Құйрығы кішкентай, қара-қоңыр түсті. Тұяқтары кішкентай, қара түсті, сопақша әрі үшкір келеді. Тері жамылғысы құм тектес, сарғыш-сұр. Көз алды, шат, тұяқ аралық иіс бездері, көру және есту мүшелері жақсы жетілген, осылар арқылы бір-бірімен тез табысады.

Құлан -20 ғасырдың алғашқы жартысына дейін құлан Қазақстанның жазық даласында үйір-үйірімен топтанып жүрген. Қыс айларында Каспий теңізінен шығысқа Іле ойпатына дейін кең таралған. Жазда Қарағанды Ақтөбе, Қостанай облыстарының жерін жайлаған. Түсі сарғыштау, жотасында қара қошқыл жолағы болады, құйрығының ұшы қара, бауыры мен сирақтары ақшыл келеді. Жыныстық жағынан 2 – 3 жасында жетіледі.

Ұқсастықтары екеуіде сүтқоректі , екеуіде қызыл кітапқа енген,