Информация на казахском языке на два листа на тему «искусство музыки» !

 Қазақ халқының рухани мəдениетінің  етене саласы музыка өнері  болды. 

 Жеке əн салу мен аспапты  жеке тарту кең тараған.Шығармалардың  негізгі түрлері əн мен күй болған.

 Жиырмадан аса əр түрлі  музыкалық аспаптар болған, олардың  кейбіреулері – шертер, жетіген, саз сырнай, шаңқобыз, даңғыра, асатаяқ жəне басқалары музыка өнерінің кəсіби талаптарына сай келмей, біртіндеп құри берген. Ал дыбыстық сапаларын жетілдіруге келетін басқалары музыкалық аспаптар тобын құрады. Олар: домбыра, қобыз немесе қылқобыз, сыбызғы, дауылпаз.

 Əн мен күй халық өмірінің  барлық салаларымен етене аралас  болды. Той-думан əн-күймен басталды, ақсақалдар кеңестерінің алдында,  жайлауға көшу мен 

 қыстауға қайтып оралу да  əн-күймен атап өтіліп отырған.  Əйелдер үй тігіп, мал

 сауып, жүн сабаған, жіп  иіріп, кілем тоқыған, киіз  басқан кездерінде өлең айтып, 

 балаларын тербете отырып, бесік  жырын жырлаған. Қайғыға ұшыраған  отбасын 

 жұбататын көңіл айту, қуаныш  хабарға сүйініп сүйінші сұрап,  құттықтау дəстүрі 

 де өлеңмен айтылған.

 Музыкалық туындылар мазмұны  мен құрылымы жағынан əр алуан  болған.

 Тұрмыстық жол-жора (той-томалақ,  жерлеу) кезінде орындалатын əндер,  сондай-

 ақ балалар əндері, бесік  жыры қысқалылығымен, əсерлілігімен  ерекшеленеді.

 Бұларды жұрттың бəрі айтатын болған. Ал лирикалық, əлеуметтік тақырыптарға,

 тарихи, эпикалық жəне аңыздық  сюжеттерге шығарылған əндер  мен күйлердің 

 əуендері ырғақты қайырмалы,  формалары күрделі болып келген.Оларды  танымал 

 дарындар айтатын болған. Орындайтын  шығармаларының тақырыптарына қарай

 “ақын”, “жырау”, “əнші”, “  күйші”, “ертекші” деп атаған.

 Кəсіби музыкалық өнерпаздардың  дарындылығы көпшілік алдындағы  арнайы айтыстарда көрінген. Мұндай  музыкалық-поэзиялық жарыстар тойларда, жайлауға көшуге байланысты, қыз  ұзатқан кезде жəне басқа да отбасылық қуаныштарға орай өтіп отырған. Аса көрнекті ақындардың есіміне “сал”, “сері” деген құрметті атақтар қосылып айтылған.

 ХVIII ғасырда əншілердің, аспаптарда  ойнаушылардың, ақындардың 

 шығармашылық-орындаушылық шеберлігі барынша дамыды. Осы ғасырдағы

 тарихи оқиғалар қазақтың  музыкалық өнер туындыларынан  да орын алды. Жоңғар 

 шапқыншылығы кезінде өмірге  келген қазақ күйшілерінің шығармаларының 

 арасында аса белгілілері  “Қаратаудың шертпесі”, “Қалмақ  биі”, “Беласар”, 

 “Абылайдың қара жоғасы”, “Кеңес” т.б. күйлер.

 Сол заманның белгілі күйшілерінің  бірі – Керейдің Абақ тайпасынан  шыққан,

 теңдесі жоқ өнер иесі  Байжігіт күйші. 1723 жылы 18 жасында  ол “Ақтабан” атты 

 күй шығарған. Одан кейінгі  оның кең тараған шығармасы “Қайың сауған”. Ол да

 ақтабан шұбырынды оқиғасымен  өзектес, мұң, зармен басталып, жеңіске деген 

 жігер мен қажымас күреске  шақырған, сенімге толы күй. Байжігіттің  халық өмірі 

 мен тұрмысы тақырыбына шығарған  күйлері көп болған (300-ге жуық), олардың 

 ішінде аңға шыққан кезде  болған əр алуан жайлар туралы 10 бөлімді “Аңшының 

 зары” күйінің орны бөлек. 

 ХVIII ғасыр мен ХIХ ғасырдың  алғашқы жартысында бүкіл қазақ  халқына аты 

 шыққан домбырашылардың арасынан  республиканың батыс өңіріндегі 

 күйшілердің ішінен Қара ұлы Боғданы атауға болады. Ол домбырашы болумен

 бірге ел тағдырын, халық  қамын өз күйлеріне өзек етіп, əлеумттік маңызы,

 көркемдік қасиеті күшті  күйлерді көп шығарған. Солардың  ішінде “Ақ желең”,

 “Боз төбе”, “Қара жаяу”  деп аталатын күйлерінің жөні бөлек.

 Сол заманның белгілі күйші-композиторлары  Құрманғазы, Дəулеткерей, Абыл, Сарымалай,  қобызшы Ықылас, Қазанғап, Диналардың  арасында Махамбет батыр да  болды. 

 Махамбеттің “Ақжелең”, “Жайық  асу”, “Жорық”, “Қайран Нарын”, “Тарлан”,

 “Нарын” сияқты оннан астам күйлері сақталған. Бұл шығармалары оның қатардағы

 көп күйшінің бірі емес, аса  дарынды тұлға екендігін дəлелдейді.

 Қазақ күйшілерінің арасында  халқымыздың рухани бітім-болмысына  қайталанбас қасиет, нəр берген, оның ажарын ашып келе жатқан тұлға – Құрманғазы Сағырбай ұлы (1818-1889). Ол Батыс Қазақстан облысының Жаңақала ауданында туған.

 Құрманғазының анасы аса  дарынды əнші, өнерпаз адам болған. Жасынан өнер дарыған Құрманғазы  күйшілікпен ерте айналысқан. Ол  халық арасына кең тараған елуден аса күй шығарған. Құрманғазы күйлерінің бірі өмір жайындағы

 философиялық толғау, бірі нəзік  махаббат лирикасы болса, енді  бірінде халық 

 мерекелерінің шат-шадыман көріністері  бейнеленеді. Солардың ішінен  “Адай”,

 “Алатау”, “Байжұма”, “Балбырауын”, “Жігер”, “Кішкентай” “Көбік шашқан”,

 Кісен ашқан”,”Қайран шешем”  күйлерін ерекше атауға болады.

 Қазақ өнеріне өзіндік қолтаңбасымен  із қалдырған, жанға жағымды,  жаймақоңыр 

 күйлердің дəстүрін жалғастырған  Тəттімбет Қазанқап ұлы (1815-1860) заманының

 белгілі, беделді, лауазымды  адамы болды. Оның шертпе күйлер  шығарып, 

 орындаушы ретінде даңқы  жайылды. Күйлерінің көпшілігіне  əсерлі, асқақ 

 лирикалық сарын тəн. Ол  елуден аса халыққа кеңінен  тараған күйлерін қалдырды.

 Бұлардың арасында “Азына”, “Бес төре”, “Балқан тау”, “Былқылдақ”, “Қос басар”,

 “Боз торғай”, т.б. күйлері  кейіннен камералық, симфониялық  туындыларға 

Одиночество переживается очень болезненно. Это такое чувство, от которого мы хотим убежать, и делаем это, отвлекаясь на что-то. Нам просмотр телепередач и фильмов, компьютер, мобильный телефон, путешествия, алкоголь, работа. Все это избавиться от неприятного чувства. Потому что в одиночестве мы переживаем то, что снова оказываемся отброшенными к самим себе. В одиночестве я есть только с собой. Я брошен. Никого нет рядом. У меня нет отношений, у меня нет того, с кем я бы мог поговорить. Одиночество - это опыт переживания отсутствия отношений. Особенно остро это чувство может переживаться в тоске по чему-то. Если кого-то любишь, то тоскуешь от разлуки с ним. Мне недостает любимого человека, я чувствую себя связанным с ним, но я не могу его увидеть. Мое сердце находится рядом с ним, а без него или без нее мое сердце в определенной степени потеряно.

Подобное чувство можно испытывать при ностальгии, когда мы тоскуем по родным местам. Я переживал очень сильную тоску по родным местам, когда, будучи ребенком 11-12 лет, находился в интернате. Дома было тепло, приятно, там у меня были отношения, там были друзья, а я был в школе при интернате далеко от дома. Целый месяц меня не было дома. Я чувствовал себя словно в чужом мире. Мир был холодным, а я чувствовал себя потерянным. Все это время я думал, что происходит дома, чем заняты мои родные: вот они встали, сейчас обедают, сейчас семья собралась за столом. И я постоянно испытывал боль из-за того, что был отделен от той части жизни, где обычно переживал тепло, где у меня было чувство, что я часть этого мира. Я чувствовал себя невероятно одиноким.

Объяснение:

-Сəлем,досым!Қалың қалай?

-Сəлем,жақсы!Өзің қалайсың?

-Жақсы.Досым менде мынандай сауал пайда болды.Қала мен ауыл өмірінің ерекшелігі қандай?

-Хммм,досым өте өзекті сұрақты қойдың.Меніңше қала мен ауылды салыстыруға мүлдем келмейді.Себебі,ауылға жетер мекен жоқ.,,Адам ауылдан көшседе,адамнан ауыл көшпейді"Мұндағы басты ерекшелік ауыл мен қала адамдарының түрлі болуы деп ойлаймын.

-Досым,саған көп рақмет!Бұл сұрақты қою себебім ата-анам ауылдан қалаға көшпекші.Мен ауылдан кеткенді қаламаймын.Саған көп рақмет!