Мəтіннен сын есімдерді теріп, жазып, сөйлем құра.

Ақтамберді Сарыұлы 93 жыл өмір сүрген, яғни 1675–1768 жж. дəуір кешкен. Ол күреске ерте араласқан жауынгер-жырау санатына жатады. Тұрмыстың қыр-сырын, отбасы, елдік, ерлік, жер мəселелерін жырларында жақсы бейнелеген. 1738–1752 жж. қазақ-қалмақтың қанды қақтығыстарының барлығына дерлік қатысқан. «Ақтабан шұбырынды» оқиғасының зұлмат қан кешуін бастан өткерген. Ес білгеннен бастап 70 жыл бойы ат үстінен түспей, елі мен жерін қорғаған қас батыр, айтулы шешен, қабырғалы би, атақты жырау. Қазақ жауынгерлерінің азаттық, құлдық жөніндегі түсініктері, болашаққа деген сенімі, адалдық-жауыздық, қиянат, əділетсіздік хақындағы таным-түсініктері Ақтамберді талғамынан өтіп жыр-толғауға айналған. Əлі де қолға түспеген толғаулары ел аузында сақталуы ықтимал. Қазіргі қолда бары 300 жолдан аспайды [1; 29].

Даңқты жыраудың азғантай қазынасының өзі афоризмдерге толы. «Күмбір-күмбір кісінетіп»,«Уа, қарт Бөгенбай», «Менімен, ханым, ойнаспа», «Жауға шаптым ту байлап», «Заманым менің тар болды» жəне т.б. өлең-толғаулары батылдыққа, ізгілікке, отансүйгіштік күй-сезімдерге толы.

Бүгінде Ақтамберді жыраудың 26 туындысы белгілі. Олар тақырыбы жағынан үш топтан тұрады жəне тиісінше жауынгер-ақын өмірінің үш кезеңін: жастық шағын, толысып, даңқы шыққан жылдарын жəне егде тартқан кезін бейнелейд

Ал бұл кезең – жиырмасыншы ғасырдың сексенінші жылдарының ортасы. Күлдір-күлдір кісінетіп, күрең мініп жүрген қазақтар аз да болса, бар еді ол тұста. Бірақ «жағасы алтын, жеңі жез, шығыршығы торғай көз сауыттарымыз» музейлерден, қиыр-қиырдағы ауылдардағы көнекөз қариялардың сандығынан ғана табылатын. Миллиондаған қазақтың ұлттық санасы, қазақи болмысы әлсіреген, турасын айтқанда, ұлттық рухтың білте шамдай өлеусіреген кезі еді. Қазағы қалың оңтүстік пен батыс еді негізінен ұлтқа ұйытқы болып тұрған. Қызылжар жағындағы үлесіміз жеті-сегіз пайыз, солтүстік пен орталықта, шығыста шоқ-шоқ қазақ аудандары болмаса, қалғанын кеңес империясы біржола жұтуға айналған. Ел ордасы – Алматыдағы үлесіміз – 20 пайызға жуық.Барлық құқықтар сақталған. Материалды көшіріп бассаңыз https://turkystan.kz/article/14725-culdir-culdir-cisinetip гиперсілтемесін міндетті түрде қойыңыз.

Одним прекрасным летним днем, в предгорья Алатау пришла весна. Ручеёк зазвенел, разнося свою прохладную водичку по всей окрестности гор. А на предгорьях тем временем распускались тюльпаны. Все было покрыто красно-желтым ковром из маленьких тюльпанов. И водички ручейка хватало на всех. Но, почти на краю поля, был один тюльпан. Он не мог распуститься потому что ему не хватало водички ручейка. Из-за большого камня который преграждал дорогу ручейку ему не хватало водички. Постепенно он засыхал, так и не показав свою истинную красоту. Но вот, как-то раз мимо этого тюльпана пробегала лисичка, она заметила этот маленький почти засохший тюльпан. Ей стало интересно, почему же он засыхает, а остальные тюльпаны нет. Она подбежала к этому тюльпану и спросила «что с тобой милый тюльпан? Почему ты не цветешь так же ярко как другие?», на что тюльпан, дрожащим, еле слышным голосом ответил «Видишь лиса этот камень? Он преграждает путь ручейку ко мне, и не дает мне пить. Из-за него я засыхаю». И тут лиса решила тюльпану, она собрала все свои силы в свою маленькую лапку и убрала тот камень, который мешал ручейку добраться до этого тюльпана. И тут ручеёк добрался до этого тюльпана, и буквально в мгновение тюльпан расцвел ярче всех. Лиса не могла поверить своим глазам, тюльпан был очень красив и ярок. После того как он расцвел он поблагодарил лису от всего своего крохотного сердечка.