Бир суретти тандап алып сол бойынша ангиме курастыр

Бір кешкі уақытта машинасымен келе жатқанда жолдан жолаушы алады. жолаушы артқы орындарға отырады… жүргізуші: - иә, , қайдан келе жатырсың? кімсің? – деп әңгімеге тартады. жолаушы: - мен азраил періштемін. сені алуға келдім. жүргізуші күліп: - азраил ма? .. сендей азраил көрсем көзім шықсын.. дейді жолаушы елеңсіз: - азраилді бұрын көріп пе едің? осыншалықты сенімді сөйлейсің.. дейді да, артынан: әлі де сенбей тұрған сияқтысың…. жүргізуші: - әрине сенбедім… жолаушы: - ондай болса 200 метр алдымызда тағы бір жолаушы аласың…. шыныңда да, айтқандай 200 метр өтпей тағы бір жолаушы машинаны тоқтатады.. бұл жолы жүргізуші оны алдыңғы орынға отырғызады.. жүргізуші қасында отырған жолаушыға: - иә, сен кім боласың? қайда барасың.. алдыңғы орындағы жолаушы: - аға, мен орталыққа жақын бір жерден шығамын. атым пәленше деп өзін таныстырады. жүргізуші: - арттағы маған не деді айтайын ба? азраилмін дейді! хаха, көріп тұрсың ба ақылсызды?   жақсылық жасамақшы едім, ол болса сықақтап қоймай жатыр.. алдыңдағысы артқа қарайды да… - аға, артта ешкім жоқ қой…. жүргізуші кенеттен артқа қарап: - соқырсың ба! ? артта отыр ғой! жолаушы қайта артқа қарайды да - ағатай, қалжындап тұрған боларсыз – артта ешкім жоқ! арттағы: - көрдің ба.. алдыңда отырған жолаушың мені ести де, көре де алмайды… өйткені, сені ғана алуға келдім! жүргізушінің аяқтары тітреп, үрейленгеннен сұп-сұр болады….артта отырған болса, жүргізушіге қарап: - соқырсың ба! ? артта отыр ғой! жолаушы қайта артқа қарайды да - ағатай, қалжындап тұрған боларсыз – артта ешкім жоқ! арттағы: - көрдің ба.. алдыңда отырған жолаушың мені ести де, көре де алмайды… өйткені, сені ғана алуға келдім! жүргізушінің аяқтары тітреп, үрейленгеннен сұп-сұр болады….артта отырған болса, жүргізушіге қарап: - жә, машинаңды жолдың ернеуіне қарай бұр. 2 рекат намазыңды оқы дағы дайын бол! – дейді. жүргізушінің көздері жасаурап, үмітсіз пен амалсыз бір күйде машинаны жолдың шетіне қарай бұрып, машинадан шығады да… сосын….. сосын…maшинадағы жолаушылар машинаны ұрлап кетеді!суретсіз болама {\_/} ( • -•) / >

Ерте кезеңнен ақ ата-бабаларымыз бала, ұрпақ тәрбиесіне көп көңіл бөліп, оларды үлкенге тағзым, кішіге ілтипат етіп, бауырмалдыққа, мейірімділікке, ізеттілікке баулыған. «Тәрбие - тал бесіктен басталады», «Ұяда не көрсең, ұшқанда соны iлесiн» деген ұлағатты сөзді жадына әбден тоқыған. Сондықтан да баланың бауырмал, қайырымды азамат боп ержетуі, алдымен, ата-ананың тәрбиесіне, қоршаған ортаның үлгі-өнегесіне байланысты. Баланың алған тәрбиесіне қарай «тәрбиелі, өнегелi>> екен деп тамсанса, оғаш қылық көрсеткен баланы «тәрбиесіз, өнегесіз» деп сөгетін болған. Қазақта ең ауыр сөз- <тәрбиесіз>>, <тәрбие көрмеген» деген сөз. Әрине, қай қазақ балам жаман болсын десін, демейдi де, сондықтан да бетімді жерге қаратпа деп өсиет тәрбиесін айтып отыратыны белгілі.

1. Ажал жетіп, сол асыл тірек 731 жылы ақпан айының 27-і күні 47 жасында дүние салғанда Ұлы Дала күңіреніп, төрткүл дүниеден түгел елшілер келіп, Күлтегін рухына тағзым еткен. Оны жерлеуге татабы елінен Удар Сеңүн, табғаштан Ісуйі Лікен, Тибеттен Бөлен, алыстағы Соғдыдан, Бұқарадан Тархан ұлы Нең Сеңұн, оғыздан Білге таңбашы, қырғыз қағанынан Тардуш Ынаншы Чур, тағы басқа көптеген белгілі адамдар келген (Айбын, 427-б.). Қайғыдан тек дос елдер ғана емес, қастарының да қабырғасы қайысты. Білге қаған інісінің басына жоқтау-жыр жолдарын жаздырып, құлпытас орнаттырған.

2. А.Аманжолов, Мұсабеков, Айдаров зерттеп, қазақ тіліне аударған.