Составте сочинение на казахском "қала мен дала" ​

 Нан –қасиет, Нан – береке, Нан – мереке. Ас адамның арқауы. Таңғы асты тастама.   Дастарқанның басында дұшпан да дос.   Атың барда – жер таны желіп жүріп, Асың барда – ел таны беріп жүріп.   Берген ас түске жетпейді, Ниет естен кетпейді.   Жоқты бар десең – құт болар, Барды жоқ десең – жұт болар.   Сыйлап берсе суын іш.   Тату үйдің тамағы тәтті.   Ас тұрған жерде ауру тұрмайды.   Жарлының бір тойғаны шала байығаны.   Сыйласқанның суын іш.   Жейтін ауызды жемес ауыз байлайды.   Аштың ақылы астан әрі аспайды.   Шай ішіп үйренген, қымыз деп

«Менің атым қалай қойылды?» шағын әңгіме.

Менің атым қалай қойылды? Деген сұрақ мені толғандырып жүрген болатын. Осы сұрағыммен анама келген болатынмын. Сонда анам маған қысқаша түрде қазақ халқының ат қою дәстүрі туралы айтып берген болатын.

Әрбір қазақ отбасында дүниеге сәби келгенде оған жарасымды, мағыналы, әрі әдемі есім беруге тырысады. Кейбір отбасылар заманауи ат қойса, енді кейбіреулері ата-бабаларының, ұлы тұлғалардың есімін қояды.

Әдетте бала есімін елге сыйлы, құрметті, беделді азаматы қояды. Сәбиді қолына алып, сәбидің аяғын құбылаға қаратып жатқызып немесе қолына алып, оң құлағына азан шақырып, сол құлағына қамат түсіріп, көпшіліктің көзінше сәбидің есімін екі құлағына үш мәрте қайталап айтады. Осы сәттен бастап, қазақта ата-ананың бала алдындағы міндеттері басталды деп есептеген. Нәрестеге есімді егер оның ата-әжесі тірі болса, міндетті түрде солар ұсынған ат қойылады. Осылайша менің есімімді әжем таңдап, «Айша» болсын деп шешіпті. Айша – есімі мұсылман баласына қадірлі есімдердің бірі. Ол ардақты Пайғамбарымыз Мұхаммедтің (с.ғ.с.) адал жары, хазірет Әбу Бәкірдің (р.а.) перзенті, барша мұсылмандардың аяулы анасы. Менің есімім осындай мәнді де мағыналы болғанына өте қуаныштымын.