Тапсырма.мәтінді оқы. ат қой. түсінгеніңді айт.мәтінмен жұмыс5лдықи5. покең-байтақ қазақ даласы табиғи байлықтарға, алуан түрлі өсімдікке аса бай. соныңбірі – даланың сәні, көктемнің белгісіндей болып шығатын қызғалдақ. біздің жеріміздеқызғалдақтың 32 түрі кездеседі. оның 12 түрі – эндемикалық, яғни тек қазақ жерінде ғанаөсетін қызғалдақ саналады. сондықтан қазақстан «қызғалдақтың отаны» аталады.«қай ел - қызғалдақтың отаны? » деген сұрақ бойынша талас та бар. дүниежүзіндеқызғалдақтың тұқымын алып, өсіріп жатқан ел көп. бірақ қазақстандағы қызғалдақтар табиғитаза; көқ өсімдік саналады. сондықтан олар хош иісті, айналасына ерекше жұпар |шашып тұрады. олардың биіктігі 30-35 см болады. қызғалдақтың түстері де алуан түрлі бо-лып келеді: қызыл, сары, қызғылт, қызыл сары және т.б. қызғалдақтардың ішінде көп кезде-сетіні — қызыл және сары түстілері.біздің жерімізде өсетін қызғалдақтардың 18 түрі «қызыл кітапқа» тіркелген. сондықтанқызғалдақтарды көздің қарашығындай сақтау керек.. к.uayourчижазылым айтылым-тапсырма.гаnеnnі тірності опа1 қызғалдақтыңқазақсәніөсімдікгіііі​

Албек малам Адам?
Курбык щалол карчик,муркал

Ғалымдар қоқиқаздың не себепті бір аяқпен тұруды қалайтынын анықтады. Бұл – құстың бойына суық өткізбеу үшін жасайтын инстинкті екен. BBC News порталының мәліметінше, осы кезге дейін зоологтар арасында қоқиқаздың бұл әдеті жайлы сан алуан пікірлер қайшылығы қалыптасқан. Зерттеушілердің бір тобы қоқиқаз аяқтарының шаршауын басу үшін бір аяқтап қалғуға дағдыланған десе, бұл – құстың жыртқыштардан дереу құтылып кетуге сақадай-сай тұруы деген болжам тағы бар. Жаңа зерттеудің авторлары бұл пікірлердің анық-қанығына көз жеткізу үшін Кариб аралдарын мекендейтін Phoenicopterus ruber қоқиқаздарын бірнеше ай бойы бақылады. Нәтижесінде құстың бір аяқпен тұрғанда да, екі аяқпен тұрғанда да аспанға бірдей көтерілетіні дәлелденді. Және оның тек ағынды суда ғана бір аяқтап тұратыны белгілі болды. Бұдан ғалымдар мынадай қорытынды шығарды: бір аяққа сүйену – қоқиқаздың үнемі суық күйде болатын ағынды суда бойына жылу сақтайтын инстинкті.

Мен ата – анама көмектесемін.

Біздің отбасымызда апалы – сіңлілі үш қызбыз. Ең үлкен әпкеміз қаламыздағы беделді жоғарғы оқу орындарының бірінде білім алады, оқу озаты, бос уақытында кәсіби би үйірмесіне қатысады. Одан кейін – мен, гимназияның жетінші сыныбында оқимын, бос уақытымда домбыра үйірмесіне қатысамын; және үйіміздің кенжесі – сіңіліміз биыл екінші сыныпта оқиды. Үйде ата – анамыз жоқ кездері үлкен әпкеміз бізге бас – көз болып, сабағымыз бен тәртібімізді қадағалап отырады. Анамыз бізді кішкене кезімізден үй шаруасын жасауға, тамақ әзірлеуге үйретіп, қазіргі уақытта бізді алаңсыз өзімізді үйде қалдырып кете береді, себебі біз үй шаруасын барлығымыз бірлесіп жасаймыз: біріміз еден жусақ, екіншіміз шаң сүртіп, енді басқамыз қоқыс шығарамыз. Бұл ретте анамыз үнемі бізге «Істегенің маған жақсы, үйренгенің өзіңе жақсы» деп айтып отырады. Бұл қағида қашан да біздің есімізде.

Ата – анамыз жұмыстан келгенше, қайсымыз ерте келсек, тамақ әзірлей береміз. Демалыс күндері анамызбен бірге дүкенге барып, үйге керекті азық – түлік алғанды ұнатамыз. Осылайша, ата – анамызға көмектесу арқылы біз болашақта өздігімізше өмір сүріп, шешім қабылдауға үйренеміз деп ойлаймын. Қолымыздан келгенше ата – анамызға көмектесейік.