20. 84-беттелыстыра алды ма? с84-беттегі суреттерге қара. оқушылар бұл заттарды дұрыс са-алды ма? олардың қателерін тауып, өз жауабыңды ұсын.1. алма – қызыл, ал қарбыз үлкен.о шарлардың түрі мен түстері әртүрлі. шиелердің түрімен түсі бірдей. надо про алма​

Әрбір адамның өмірінде мамандықты таңдау кезеңі келеді.Ол кім болатының шешуі тиіс. Әлемде маңызды мамандықтар өте көп, оларсыз қоғамөмір сүре алмас еді. Мысалы, мұғалім мамандығы өте маңызды, өйткені барлықадамдар бастапқы білімін мектептен алады. Дәрігерлерсіз өзіміздіңденсаулығымызды жаксарта алмайтыңбыз. Уақыт пен прогресс бір орында тұрмайды,ылғида даму үстінде, заман талабына сай жаңа мамандықтар пайда болып жатыр.Олар туралы қоғам ойланбаған да. Техника әлемі жаңа жабдықтарға толы болғандықтан,онсыз ғылым мен адам өмірін елестете алмайды. Осыған орай жаңа маманпрограммист сияқтыйда болды. Сондықтан мен программалауғаберілгім келді. Жақсы маман болу үшін, маған компьютерлік технологиялар туралыкөп білу қажет. Жұмыс принципін және құрылысын. Маған бұл мамандық қызықболғандықтан, мен мұны таңдадым. Компьютермен жұмыс істеуден ляззат аламын.Сондықтан көп уақытымды осыған арнаймын. Бірақ компьютердің көгілдірмониторының алдында көп отырғаннан кейін, көздің көру деңгейі нашарлайды,өйткені ол тікелей әсерін тигізеді және гиподинамияға әкеледі. Әрбір жұмыстыңзиянды және тиімді жақтары болады. Программалау – өте қызықты жұмыс, логикалықойлауды талап ететін және де арнайы талпыныстарға итермелейді. Тағы да біртиімді жағы бұл жоғары төлем ақы. Дарынды программист үлкен төлем ақы алады.Менің жұмысыма үлкен сұраныс болса, менің жұмысым толығымен мені асырайды,қаржылай көмектеседі, моральді қуантады

Давным-давно жил некий старик по прозвищу Канбак. Не было у этого старика никого и ничего, кроме единственной дырявой юрты и старухи. Жил он охотой и рыболовством. Старик был настолько легок, что любой ветерок поднимал и уносил его. Потому-то и дали ему такое прозвище — Канбак.
Первым врагом у этого старика была лиса. Житья она в другие ему не давала. Случалось, выловит он в день всего рыбки, так одну из них обязательно унесет лиса да еще пригрозит на прощанье. Вот и задумал дед Канбак уйти от этого хитрого и злого преследователя в другие отдаленные места.
Свалил старик свою юрту, связал кереге, собрал остатки рыбьей требухи, взял бурдюк с айраном и отправился в путь-дорогу.
Идет старик день, другой. Усталость его одолела. Тогда он зарыл в одном месте кереге, в другом — свои пожитки, в третьем — бурдюк с айраном. И как только старик освободился от груза, стал таким легким, что ветер подхватил его и понес над землей. А когда ветру надоело таскаться со сгариком, он выбросил его где-то в ущелье огромных гор.
Очнулся дед Канбак и видит: упал он возле великана. А тот держит в руках две горы и ударяет одну о другую. Зарыл дед Канбак рыбью требуху и подошел к великану.
— Куда идешь, старичок? — спрашивает великан.
— Мир широк, в мире много дорог. Батыра не встречу, сам батыром стану! — схитрил дед Канбак.
— Ого! Ты, видать, чудак, — сказал великан и так громко захохотал, что горы кругом валиться начали. — Коль батыром хочешь стать, давай померяемся силою, — предложил великан. Сам взял огромный камень, подбросил его высоко вверх и тут же поймал легко, словно мяч. — Ну-ка, старичок, теперь твоя очередь играть… Хотя и здорово испугался дед Канбак, но виду не подал. И камень в два раза выше его, но подошел дед Канбак, ухватился за камень и стал беспокойно смотреть то на небо, то на землю, а камня не поднимает.
Так продолжалось довольно долго, и это надоело великану.
— Ты что ж, старичок, медлишь? Бросай, — нетерпеливо сказал он.
Дед Канбак только этого и ждал. Посмотрел он еще раз на небо, затем на землю и говорит