По казахскому языку 7 тапсырма​

Сонау  баяғы  заманнан-ақ  адамдар  өткенді  еске  түсіретін,  өздеріне  аса  қымбат  заттарды  жинап,  сақтай  бастаған.  Ондай  заттар  немесе  коллекциялар-қару-жарақтар,  кітаптар  мен  әртүрлі   әсемдік  бұйымдар,  жиһаздар   жинақтаған.  Жай  қарапайым  жұрт  ондай  қазынаны  ауыз-екі  әңгімеден  естіп  білмесе  оны  ешқашан  көре  алмаған.  Ал,  қазір  біздің  елімізде  көптеген  мемлекеттік  мұражайлар жұмыс  істейді.  Онда  жарты  миллионға  жуық  картина,  мүсін,  түрлі  қолжазбалар,  әрқилы  заттар  жинақталған. Одан ба мыңдаған  халық  мұражайлары, мектептердегі  мұражайлар  тағы  бар. Мұражайдың  өзі  әр  түрлі  болады. Мәселен,  зоологиялық  мұражайда  жан-жануарлар  мен  жәндіктердің ,  көбелек  атаулының  қатырылған  бейнесі  сақталса,  ал  геологиялық  мұражайлардан   алуан-алуан  минералдық  заттарды  көруге  болады.  Сол сияқты  біздің  елімізде  ботаника, музыка,  театр  мұражайлары да көп деп айтуға болады.  Көптеген  қалалардың  өлкелік мұражайларының  мол  тарихы  бар, бірақ  олар  тек  бір  ғана  өлке,  облыс  немесе қала  өмірі  жайлы  сыр  шертеді. Мұражайға барған адам ерекше әсер алып, өзге дүниеге енгендей болады. Бір мқражайдың өзін ашу үшін, қаншама адам еңбектенеді десеңізші. Ол азаматтардың еңбегінің бс кетпейтіні анық. Өйткені әр қаланың мұражайларына тек сол елдің ғана емес, шетелдің де азаматтары келіп тамашалайды.

Объяснение:

Шешен деген кім? Шешендік сөз қандай болуы керек? Шешендік өнер - қазақтың қанында бар, атадан балаға мұра болып қалған өнердің бірі. Ерекшелігі – міндеті түрде ауызша айтылып, тарау керек.

Қазақта би мен шешенді бірдей түсінеді. Бірақ, екеуінің ерекшелігі бар. Би – ресми тұлға, оны халық сайлайды, ол соттың міндетін атқарған. Шешен – халық арасынан шыққан ойшыл адам. Шешен де би секілді дауларға араласқан. Билердің де көбісі шешен болған.

Сөзіңді тіліңе билетпе, ақылыңа билет – Бөлтірік шешен.

Әділ билердің қолындағы билік қазақтың неше түрлі дертін жазатын дәрі еді - Ахмет Байтұрсынұлы.

Заманында сөз білетін, жөн білетін адам ел ісіне араласуға, билік, төрелік айтуға құқылы болған. Өйткені олардың сөзінде әділдік бар еді. Солардың қатарында Майқы би, Төле би, Аяз би, Жиренше шешен, Бұқар жырау, Қаз дауысты Қазыбек және тағы басқалар бар.