Етісі бар мақал мәтел 20 ​

Русский: Кролик Мартин
    Жил-был маленький добрый кролик Мартин. Однажды он захотел совершить какой-нибудь подвиг, чтобы его все заметили.
    Он шел и увидел маленькую рыбку на берегу реки. Она попросила его отпустить в воду. Кролик решил, что это не настоящий подвиг, но все равно отпустил рыбку в воду.
    Шел кролик дальше и заметил, что маленькая кучка мусора мешает идти хорьку. Мартин с своей силы отбросил кучку. Хорек поблагодарил кролика.
    Забрался Мартин на холм и увидел там доброго волчонка, который потерял свой любимый мячик. Кролик пообещал  найти этот мячик. Хотя найти его было не просто, но кролик все-таки сдержал свое обещание и вернул мяч своему хозяину.
    Решил кролик вернуться домой. За этот день он не совершил ни одного подвига.
    Дома его ждал сюрприз. Оказывается, звери рассказали о поступках, которые совершил кролик. Сначала они не знали, о ком идет речь, но потом поняли, что это был маленький Мартин.
    Теперь у кролика Мартина много друзей. Вот такая история произошла с ним.
Казахский: Rabbit Мартин    жақсы сәл қоян Мартин болды. Бір күні, ол хабарлама барлық кейбір ерлік жасауға келеді.    Ол жаяу және өзен жағалауында шағын балық көрдім болды. Ол суды босатуға сұрады. Rabbit бұл өте ерлік емес деп шештік, бірақ әлі күнге дейін су балық берді.    Бұл туралы қоян болды және қоқыс шағын куча Ferret баруға кедергі байқадым. Оның күші арқылы Мартин бір уыс лақтырды. Fitch қоян алғысын білдірді.    Мартин төбе көтерілді және оның сүйікті допты жоғалтып жақсы кубогін, көрді. Rabbit доп табуға уәде берді. табу, ал бұл оңай емес еді, бірақ әлі күнге дейін қоян оның уәдесін орындады, қожайынына доп оралды.    Мен үйге қоян баруға шешті. Бұл күні кезінде ол бір ерлігін жасаған жоқ.    Үйде ол тосын күтті. Ол жануарлар қоян жасалған іс-шаралар туралы әңгімеледі екен. Алғашында олар кім екенін, бірақ содан кейін ол сәл Мартин екенін түсіндім жоқ.    Енді Мартин қоян достары көп. Мұндай әңгіме онымен не болды, деп.

Кiрпi мен қарға
Ёж и ворона.

Баяғыда кiрпi мен қарға дос болыпты.
Давным-давно ёж и ворона друзьями были.

Бiр күнi кiрпi қарғаға келдi.
Однажды ёж к вороне пришёл.

– Қарға, менiң тоным жаман, тiкенек. Сенiң тоның жақсы, жұмсақ, үлпiлдек. Маған тоныңды бершi.
– Ворона, моя шуба плохая, колючая. Твоя шуба хорошая, мягкая, пушистая. Мне свою шубу дай

– Ал мен не киемiн?
– А я что одену?

– Сен менiң тонымды киесiң.
– А ты мою шубу оденешь.

– Жарайды, – дедi қарға.
– Хорошо, – сказала ворона.

Олар тондарды айырбастады.
Они шубами поменялись.

Бiрақ кiрпi алма жинай алмады, түлкiден қорғана алмады. Ал қарға ұша алмады. Кiрпi қайтадан қарғаға келдi.
Но ёж яблоки собирать не мог, от лисы защищаться не мог. А ворона летать не могла. Ёж снова к вороне пришёл.

– Қарға, менiң тоным жақсы екен. Мен алма жинай алмаймын, түлкiден қорғана алмаймын.
– Ворона, моя собственная шуба хорошая, оказывается. Я яблоки собирать не могу, от лисы защищаться не могу.

– Ал мен ұша алмаймын, барлық қарғалар менен қашады.
– А я летать не могу, все вороны от меня убегают (избегают меня) .

Әркiмнiң өз тоны өзiне жақсы.
Каждому своя шуба хороша.