перевод четкий-Білемін. Келеріңді білдім, Толғанай. Сен сол күні «бақыт» дегендіішіп, Сыр шерткенСІҢ. Айта бер, Толғанай!- Қазір айтамын. Сол күндер ертегі секілді.Орақшылар іске кірісті. Балам Қасымның комбайны бидайды жапырыпжатыр. Қасым бидайды ИІСкедi. Жарықтың дәннің иісі қандай! Кешке қарайжаңа бидайдың наны дайын болды. Жаңа нанды ең бірінші орақшыларщеді. Бұл — бұрыннан келе жатқан дәстүр. Жаңа бидайдың наныНЫҢ ДӘМІкасиетті. Түсі қоңыр. Нан СӘЛ езіліп, қолға жабысып тұр. ОНЫҢ ДӘМІНе, күн, жер, түтІН СІҢген ИІСІНе не жетсін, шіркін!Қасым комбайнды тоқтатып, қолын жуды.Дастарқанға отырып, нан турады:— Ып-ЫСТЫҢ екен. Ал, апа, жаңа бидайдың нанынан бірінші болып дәмтатыҢЫЗ, – деді.Мен нанның дәмін таттым. Наннан комбайншының қолының иісін сездім.Ондай тәтті нан жеп көрген емеспін.Өйткені ол нанды ұлымның бейнеткер қолы турап берген. Ол нан – елдіңөндірген наны еді. Осы сәтте мен «ана» деген кім, «Оның бақыты» не екенінбілдім. Бидайдың өнуі сабағы мен жерге байланысты. Ал ананың бақытыбаласы мен елінің бақытына байланысты екен. Мен соны түсіндім.​