Қонаев атамыздың бойындағы қандай қасиеттер ерекше сүйсіндірді?

Әрбір мәдениет ерекше және өз бойына салт-дәстүрлерді сіңірген, оларды ашып, біз басқа адамдары жақын танимыз. Осының бәрі бізді өзіне қызықтырып, таңғалдырып, тартады.
Егер сен саяхаттағанды ұнататын болсаң біздің Павлодар облысына міндетті түрде келуің керек. Павлодар облысы Қазақстанның ең үлкен өзені Ертістің жағасына орналасқан. Жазда достарыңмен немесе ата-аналарыңмен жергілікті жағажайға баруға болады- ол жер өте көркем.
Және Баянауыл мемлекеттік ұлттық табиғи саябаққа баруды ұмытпаңыз. Ол Қазақстанның ерекше қорғалатын табиғи  аймақтарына  кіреді. Баяауыл туристердің жақсы көретін жерлерінің бірі. Саябақ аймағында көптеген үйлер, демалыс орындары бар. Саябақта қолдануға болатын демалыс түрлері бірнешеу, суға түсу, тауға серуендеу, тауға көтерілу, тау велосипедтерімен жүру. Көптеген демалыс орындарында туристік экскурсия болады, оған аздаған ақы төлеп, саябақтың қонақжайлылығын көруге болады- "киелі үңгірді", "тас басты"(мыстан кемпірді), "еркектердің мақтанышы"тасын тағы басқаларды.
Негізгі суға түсетін орын Жасыбай көлі, ең таза, мөлдір, басқа көлдермен салыстырғанда. Онан басқа оның жағасынан әсемдік ашылады. Тек осы көлдің жағасында ең көп демалыс аймақтары бар, ал суға түсуге катамарандар, қайықтар прокатқа беріледі.

Менің ұлым авар анасы  үйреткен тілді ұмытпауға тиіс»  деп басталатын бұл эссенің мағынасы тереңде.  Тіліңді ұмытқаның – еліңді, тарихыңды, анаңның ақ сүтін ұмытқанмен пара пар деген түпкі идея жатыр. Тілін ұмытқан кез келген адам – өткенін де бүгінін де мәңгі ұмытты деген сөз. Бұл эсседе өз ана тіліңді ұмытып өзге елде ғұмыр кешкенше, тірі басып жүрмей-ақ қойғаның абзал деген мазмұн бар.

«Ана тілім! Сен маған ризасың ба, білмеймін, бірақ менің тірлігім-сенсің, мен сені мақтан етем. Сонау тұңғиық терең жер түбінен жарыққа, күнге, жасыл шөпке асыққан бұлақ суындай ана тілімнің сөздері тірлігімнен қайнап шығып, алқымыма тіреледі.Ернім күбірлейді.Өз күбіріме өзім құлақ тігем, ана тілім, саған құлақ тігем, сонда маған бейне тұңғиықтан шымырлап шыққан таудың асау өзені елестейді.Мен болаттың сыңғырын ұнатам, қынабынан суырылған екі қанжардың бір-біріне соғылған дыбысын сүйем.Осының бәрі менің тілімде бар» – деп дағыстан ақыны тілін, елін тебірене сөз етеді.

Объяснение: