Шыгарма жазу керек комектесип жибересиздерма

Көктем

«Көктемде табиғат ана оянады, қыстың қары еріп, құстар жылы жақтан оралады. Ағаштар бүршік жарып гүлдейді.»деген сарында басталатын. Одан бері талай көктем келді кетті. Әр көктем ерекше, бір керемет, сыры бітпес бір тылсым. Әсіресе қызығы, мына көктем алды мезгіл. Қыс пен көктемнің алмасар уақыты. Бір – бірімен сықылықтап қуаласпақ ойнаған балаларды есіме салады менің. Біресе қыс көрінеді, біресе жылы көктем лебі. Ақыры соңында қыс шаршап тынады дағы, ал көктем жадырап келеді. Бұл кезеңде табиғат жаңарып, жан - жануарлар көбейеді. Көктем айларында көптеген мерекелер аталып өтіледі. Соның бірі НАУРЫЗ мерекесі. Бұл мереке қазақ елінің жаңа жылы болып саналады. Сондай - ақ тағы бір айтарлық мереке ол АНАЛАР мерекесі.

Биылғы көктем ерке көрінді маған. Сыңғырлаған күлкісін, жылт еткен жанарын бір көрсетіп ғайып болатын ерке бір қызды еске салды. Жүректі қобалжытады, бірақ сонымен адамды баурайды. Ішіңнен сол бір тәтті сәтке деген қуанышты сезесің, асыға күткендей боласың. Табиғаттың бұл құбылысы мен ішкі құбылыстың сәйкес келуі де байқалды биыл. Көктем жылы күндердің, жаз шырайының хабаршысы болса, өмірдегі жаңа белестерге деген бет бұрыстың, жаңа бір беттің ашылуы, бір өзгерісті, бір кезеңнің алмасуының хабаршысы сияқты, екеуі де а асықтырады, тағатсыздыққа душар етеді. Ендеше әр біріміз өз қаламыз бен оқитын мектебімізді, ауылымызды көгертуге атсалыссақ нұр үстіне нұр болары сөзсіз! Сондықтан көктем айын жақсы көремін! Менің көктем туралы ойға түйгенің осындай. Көктем айы бәрімізге денсаулық, береке бірлік, тыныштық әкелсін! Бір жылда төрт жыл мезгілі болады. Олар; жаз, күз, көктем, қыс. Әр жыл мезгілінің өз ерекшелігі бар. Соның ішінде маған ұнайтын жыл мезгілдерінің өз ерекшелігі бар. Соның ішінде маған ұнайтын жыл мезгілдерінің бірі көктем. Себебі біз күн жылысы мен мектеп ауласын тазалап, бүкіл қалалық сенбілік күні әрқайсымыз өз ауылымызды тазалаймыз. Ағаштар отырғызамыз, түрлі гүлдер егеміз.

Тазалық денсаулық кепілі, деп қазақ атам тегін айтпаған. Сол себепті мен осы жыл мезгілін ұнатамын.

Объяснение:

Наурыз — әлем халықтары арасындағы ежелгі және жылдың жаңаруын алғаш әйгілеп, адамзатқа дәстүрлеген бірден бір әуелгі мереке. Бұл дәстүрдің аталуы мен «наурыз» сөзінің таралу аумағына қарағанда, оның адамзаттық жыл мерекесі екенін мойындауға тура келеді.

Саясаттың өзгеруі Қазақстандағы Наурыз мерекесіне де салқынын тигізіп келді. Мыңдаған жылдар бойы мерекеленіп келген Наурыз мейрамы, кеңес өкіметі тұсында 1926-1988 жылдар арасында жалпыхалықтық сыйпаттан өңірлік және ауылдық ауқымға тықсырылды. Наурыз көптеген атрибуттық және мазмұндық тұрпатынан ажырап, қарабайырланды әрі сүреңсіз тартты. Ұлыстың ұлы күні саналатын Наурыз мерекесі кеңес өкіметінен тәуелсіздік алған түркі елдерінде ХХ ғасырдың 1988 жылдан бастап қана ресми түрде қолға алына бастады. Алайда, Наурыздың Қазақстандағы мерекеленуіне қарап, оның этностық мейрамнан ұлттық, мемлекеттік мерекеге айналғанына көңіл сенбейді.

Марат Қабанбаевтың «Бауыр» әңгімесінің желісіне тағдырдың ауыртпалығымен кезінде бір-бірінен ажырап қалған, кейін қайта табысқан ағалы-інілі бауырлардың кездесу сәті арқау болған. Әңгіме Алматыда оқитын Манаптың бір кездері балалар үйіне тапсырылған інісі Қалиды іздеп келуімен басталады. Омскі шаһарында орын тепкен балалар үйіне бар құжатын көтеріп келген Манап інісімен кездесуге мүмкіндік алады. Бұдан он жыл бұрын балалар үйіне өз қолымен әкеп табыстаған, осы күнде он беске толған інісі Қалиды сағынған Манап ерекше бір сезіммен осы кезді аңсаған болатын. Кездескен сәттегі құшағын жая ұмтылған ағасына Қалидың салқын амандасуы, жат адамдай қарым-қатынасы Манаптың алып-ұшқан көңілін су сепкендей басып, осы кездесуде айтармын деген көңілге тоқып келген сөздері аузына түспей, бір сәт көңілін мұң басады. Ішкі ой арпалысы бұл жайдың себебін нақтылап бере алмай қиналып, кінәны кімге артарын білмей шарқ ұрады. Бірде бауырмалдықтан жұрдай бауырының суықтығын өзінен, бірде тұрмыстың ауыр тауқыметін арқалатқан тағдырынан, енді бірде сұм соғыстан келген зардаптан көреді. Ішкі ойы әлі де болса үміт үзбей, інісін ақтап аларлық себеп те іздеп кетеді. Інісіне сыналап айтқан сөздері далаға кетіп жатқандай: еске түсірген кейбір өмірдегі үзік суреттер де бауырын селт еткізбейді; сыйлық ретінде ала келген киімге де самарқау қараған інісінің шынымен өзін жат санап отырған күйін көріп, жаны ауырады. Көшеде кездескен, бір сәт қана әңгіме құрған адамдардай болып қоштасып кетіп бара жатқан інісінің артынан қарап тұрып, басын көтермей селесоқ отырып, оймен аңсап, сағынышын басқалы келген аға мең-зең күйде интернат қақпасынан шығып жүре береді. Шығармада Манаптың көңіл күйі, бауырмалдық сезімі көркем тілмен әсерлі бейнеленген. Әңгіме мұңды сипатқа ие болғанымен, шынайы өмір шындығын алға тартады.

Объяснение:

Вот мал это провилно