Сөздердің сыңарын тауып, сөйлем құрап жаз. Бұрын - ... Бұгін - ... Таң сәріде - ... Қыстыгүн подайлуста

Бұрын мен Алматыға барғанмын. ҚАЗІР МЕН ШЫМКЕНТКЕ БАРА ЖАТЫРМЫН. БҮГІН ДҮКЕНДЕР ЖАБЫҚ. ЕРТЕҢ АШЫЛАДЫ. ТАҢ СӘРІДЕ ЖАПЫРАҚТАР ШЫҚТАНАДЫ. ҚЫСТЫГҮНІ ҚАР КӨП жауды. Жаздыгүні гүлдер көп өсті

    Кейіпкерлері                                             Рысқұл Тұрардың әкесі, Тұрар Рысқұлдың баласы, қазақ                                                                                                              халқының болашақ қайраткері. Приходько  - түрме       бастығы                                             И. Владимировичке – мұғалім Атамырза –    Айбар мырзаның                                              ұлы Семашко – тергеуші Қырғызбай – әкесінің туысы Салиха                                             бәйбіше – Қырғызбайдың кемпірі.  Броников  - жазасын өтеуші.                                            Портрет                                         Кейіпкердің бет – бейнесін сыртқы пішінін  суреттеу. Аркаша  -                                                         жасына жетпей сеп –семіз, пәуескеге қорбаңдап әрең мінеді.                                          Гимназия суретшісі -  сақалы беліне түскен , басына жез арқылы                                             фуражкасы бар қарт кісі. Бронников – ұзын бойлы , кең иықты,                                           сары шашын жел дудыратқан, жирен сақалды, ақ жарқын адам.                                         Атамырза –тайқы маңдай, бадырақ көз, қара бала.                                         И. Владимиорович  - сұлу мұртты, бойлы, тіп –тік әскери кісі. 

Ұнамайтын сабақтар жөнінде фельетон

Біз отбасымызбен үлкен қалада тұратындықтан, мені ата - анам орыс балабақшасына берген болатын. Сол бетпен мен мектепті де орысша оқитын болдым. Демек, менің тілім қазақшаға сәл шорқақтау болды. Бұл жағдайға мен ауылға ата - әжеме барған кезде қатты қиналатынмын, себебі кей айтқан нәрселерді мен тек тік мағынада аударып, үнемі түсініспеушілік болып қалатын. Дегенмен, айтайын дегенім бұл емес еді. Күндердің күнінде ата - анамды жұмыс бабымен ауылдық жерге жұмысқа жіберетін болып, біз отбасымызбен ауылға көштік. Ал ауылдық жерде тек қазақ мектебі болған соң, мен сол мектепке ауыстырылдым. Сонымен кезекті дене шынықтыру сабағы болатын. Мұғалім журнал бойынша оқушыларды түгендеп алып, қазір есек пен аттан секіріп, жаттығу жасайтынымызды айтты. Сол бетпен мен есік жаққа қарай бет алдым, мұғалім таңқалып «Сен қайда барасың?» деп сұрады. Мен болсам «енді есек пен аттан секірмейміз бе есік алдында?» дедім. Сол сәтте залдағы оқушылардың барлығы күле бастады. Сөйтсем, менің есек пен ат деп жүргенім жаттығу жасауға арналған спорт құралдарының бір түрі екен. Мен болсам, сол сәтте өте қатты ұялып, жердің астына кіріп кетуге дайын болдым. Бұл оқиға біразға дейін көпшіліктің есінен кетпей, ал дене шынықтыру болса, маған ұнамайтын сабаққа айналды.