Тыңдалым. 1-тапсырма. Мәтінді тыңда. Тапсырмаларды орында Қазақстанда мереке коп. Біз мерекеде бір- бірімізге сыйлық береміз. Ашықхат жазамыз. Жақсы тілек айтамыз. «Мереке құтты болсын! »- ден құттықтаймыз. Мерекелік дастарқан жасаймыз. Ет асамыз. Бауырсақ пісіреміз. Ең үлкен мереке- Наурыз, Наурызда наурызкөже пісіреді. Наурызкөжеге жеті түрлі тағам қосылады. Наурыз мерекесінде үлкен кісілер бата береді. 1) Мәтін не туралы? 2) Мәтіннің мазмұнына сәйкес келетін екі сөйлемді белгіле. Жақсы тілек айтамыз. • Наурызкөжеге жиырма екі түрлі тағам қосылады. • Наурыз мерекесінде үлкен кісілер бата береді.

кешыр мен былмейм былсем айтушы едым

ШЫҒАРМА:
Бұл өмірде адам өзіне бірегей қабілеті құрып, тамаша айналысып,шығармашылығымен. Бұл процесс , әрине, жылтыр творцу қуаныш құйылып, оның орташа жан басына шаққандағы жылумен және жарықпен. Бірақ қандай ғанибет променять материалдық пайда? Ма жасау үшін ақша керек. Бұл мәселе ерекше толқытты белгілі сыншы Викентия Вересаева.Проблема шығармашылық және ақшаны белсенді түрде талқылануда заманнан бері ,біздің күндері, қашан материалдық игіліктер бәрінен жоғары, ол әсіресе маңызды. Викентий Вересаев қарайды бұл мәселе мысалында писательства – өте "қиын" және "күрделі ісі". Әдебиеттанушы деп санайды осы жазушы бақылауы тиіс өмір ішінен,армысың, өзінің шығармашылық жолында көптеген кедергілер көмектесетін жетілдіріліп, дами в своем деле. Сыншы атап өткендей,жазушы вырывает өзіне өмір,становясь кәсіпқой және донбасстағы жазу емес, жүрек қалауымен, ал ауыр уақытта безденежья, пайданы табуға осындай тәсілмен өмірі. Прозашы деп сенемін мұндай жағдайда "балғын росток талант" міндетті түрде засохнет,жазушы жоғалтады қабілеті нағыз шығармашылығына арналған.Позиция автордың мынада: начинающий писатель ,егер ол құрметтейді, шеберліктерін бағалайтын, өздеріне тиіс "тірі" әдебиет және шығармашылықпен ақша үшін.Мен мүлдем айынан бастап ұстанымы сын деп писательство емес болуы тиіс тәсілі ретінде арналған олжалау құралдарын, өйткені, білу, жазу кітабы – бұл ұлы сый мүмкіндік беретін, өз ойыңды білдіру және олардың ұрпақтарына беруге. Сөзсіз,жол бермеу керек өнер айналып көзі байыту және қанағаттандыру адам қажеттіліктерін, бұл романда М. Булгакова "Мастер және Маргарита".Жазушылар МАССОЛИТа құрып ыңғайлы және керекті билік кітаптар,ойлау туралы алған пәтерлерді,саяжайларды,түрлі жолдамалар – барлық басқа өнер. Мүмкін бе "деп аталатын псевдотворчество" нәрсеге үйрету оқырман? Әлбетте,жоқ. Қорқынышты болса,тек олардың бір бірлестік мүшелерінің әдебиетшілер - Иван Ақш – түсіндім, - деп береді үшін нағыз шығармашылық деген даңқ және именитости.,өйткені қалған қызықтырды тек материалдық пайда. Біздің уақытта қазіргі заманғы әдебиет тез өз ұстанымын жоғалтады,өйткені жазады кітаптар барлық кімге қиын болмас : бишілер,музыканттар ,актерлер,спорстмены... Писательство кезекті рет пайдаланады пайдакүнемдік мақсатта табу үшін оған ақша табуға танымалдығы. Бұл жағдайда, болады туралы айту тозу ,оған ұмтылады қазіргі қоғам.Шын мәнінде,автор. Шығармашылықпен айналысуға тек қана үшін материалдық игіліктер жол берілмейді.Сайып келгенде, мән бере отырып ,айтарлықтай рөлі ақша , біз , меркантильные тұрғындары қазіргі заманғы әлем, тәукелге барамыз қалуы дарынды адамдарды өнер және тұтастай алғанда

Мұқағали Мақатаев - (1931-1976 жж.) қазақ поэзиясындағы аса көрнекті ақындарының бірі.
Ол 1931 жылдың 9-ақпанында Алматы облысы, қазіргі Райымбек (бұрынғы Нарынқол) ауданының Қарасаз ауылында дүниеге келген.
1948 жылы орта мектепті бітірісімен, мәдени-ағарту саласында түрлі қызметтер атқарды. 
Мектепте әдебиет пәнінен сабақ берді. Аудандық газетте әдеби қызметкер болып істейді. 
Ол 1962 жылы Алматыға қоныс аударып, әдеби ортаға етене араласа бастайды. Алматы Шет тілдері институтының неміс тілі, Қазақ мемлекеттік университетінің филология факультеттерінде оқып және Мәскеудегі М. Горький атындағы әлем әдебиеті институтында білім алады. 
Мұнан соң «Социалистік Қазақстан» (қазіргі «Егемен Қазақстан») газетінің (1962-1963 жж.), «Мәдениет және тұрмыс» (қазіргі «Парасат») (1963-1965 жж.), «Жұлдыз» (1965-1972 жж.) журналдарының редакциясында, Қазақстан Жазушылар одағында (1972-1973 жж.) қызмет атқарады.
Мұқағали Алматыдағы қазақ әдебиеті мен өнерінің қаймақтары шоғырланған ортада өткерген аз ғана жылдар ішінде өзіндік дара үнін, суреткерлік қайталанбас дарынын танытып, өнімді еңбектене білді. «Ильич» (1964), «Армысыңдар достар» (1966), «Қарлығашым келдің бе?», «Мавр» (1970), «Аққулар ұйықтағанда» (1973), «Шуағым менің» (1975) атты жыр жинақтарын көзінің тірісінде жариялап үлгерді.
Мұқағали поэзиясының қайнар көзі, шабыт тұғыры туған елі, өскен жері, Отан тағдыры, замана тынысы, замандастарының арман аңсары. Осының бәрін Мұқағали жас дарынға тән қайталанбас шеберлікпен, тәңірдің таңдайынан төгілгендей поэтикалық мінсіз үйлесіммен, әр жүрекпен тіл табысар сыршыл да шыншыл сезіммен, нағыз поэзияға ғана тән бейнелі образдармен бедерлеп, өлмес өнер деңгейінде туындатып отырған.
Ол өз шығармалары арқылы қазақ поэзиясын жаңа биіктерге көтеріп, мазмұнын байытты. 
Мұқағали аударма саласында да өзіндік шеберлік шалымымен толымды еңбектер тындыра алды. Ол Дантенің «Құдіретті комедиясының» «Тамұқ» атты бөлімін, Шекспирдің «Сонеттерін», Уолт Уитменнің өлеңдерін қазақ тіліне аударды. 
Ал махаббат әлемін Мұқағалидай жырлаған адам кем де кем шығар. Ол «нағыз махаббатты армандады», ол махаббатқа бас иді, оның кеудесі сарқылмас сағынышқа толы, ал сағына білген адам сүйе біледі, сағына білген адам өзге жанды түсіне алады, жұбата да алады. 
Поэзияда негізінен Абай салған дәстүр – адам сезімін табиғаттағы бейкүнә тіршілік иелерінің жанды бейнесі арқылы көрсету дәстүрі Мұқағали поэзиясынан заңды жалғасын тапты. Мысалы:
...Көзің қайда көшеден мені іздеген,
Сөзің қайда жанымыз егіз деген?
...Терезеннің алдына келіп тұрмын,
Көгершіндей,
Қысты күн... жем іздеген...